Σήμερα έπεσα απ’ το κρεβάτι μου. Mental breakdown on the way. Το βλέπω να πλησιάζει με χάρη. Φαινομενικά έχει κρύο. Εγώ όμως γιατί καίγομαι? Γιατί ξυπνάω τα βράδυα εξαιτίας της ανυπόφορης ζέστης? Ίσως γιατί τα όνειρα μου με πάνε πίσω στο καλοκαίρι. Εκεί που έκανα με χαρά εκείνο το πρώτο βήμα προς την καταστροφή (drama queen).
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν κι εγώ ανυπομονώ. Δεν ξέρω γιατί εμείς οι άνθρωποι έχουμε αυτή την ψευδαίσθηση... ότι άμα φύγουμε απ΄τη χώρα θα φύγουμε κι απ’τα προβλήματα μας. Λειτουργεί όμως. Άραγε κι εκεί θα καίγομαι? Στους μείον 7?
Μικρά λάθη. Μικρά γεγονότα, βασικά, που από μόνα τους δεν έχουν καμία αξία. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις. Σε φθείρουν, ύπουλα και αργά. Μέχρι που κάποια στιγμή στις πέντε τα ξημερώματα πέφτεις απ’ το κρεβάτι σου και συνειδητοποιείς ότι δεν είναι όλα καλά. Όσο κι αν είχες καταφέρει να πείσεις τον εαυτό σου ότι είσαι καλά, όσο κι αν το πίστευες, ο ίδιος σου ο οργανισμός έρχεται να σου αποδείξει περίτρανα ότι κάνεις λάθος. Γενικά υποφέρω από ψυχοσωματικά συμπτώματα. Ευτυχώς, δηλαδή, γιατί αλλιώς δε θα ήξερα τι μου γινόταν. Φυσικά εμφανίζονται τη νύχτα, όταν ο αγώνας του «είμαι καλά» μπαίνει σε μια παύση.
Είναι δύσκολο να είσαι καλά. Διόρθωση. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι καλά.
Άπαξ και πάρεις τη μεγάλη απόφαση να προσπαθήσεις να είσαι καλά σε μια περίοδο που όλα πάνε στραβά, πρέπει να το τηρήσεις. Δε μπορείς να τα παρατήσεις στα μέσα του δρόμου γιατί τότε η κατάρρευση θα είναι ακόμη πιο οδυνηρή. Τι κάνεις όμως όταν η λύση (με την αρχαιοελληνική σημασία του τέλους) αυτής της περιόδου είναι τόσο μακρινή που δε φαίνεται καν?
missA insanE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου