φυγή

Eίναι οι αναμνήσεις που με στοιχειώνουν κάθε βραδύ 

όχι οι εφιάλτες.

ξυπνάω ανήσυχη και μπερδεύω το πάπλωμα

ουρλιάζω μα κανείς δεν με ακούει

είναι η μοναξιά που με έχει ρίξει πάνω στο στρώμα των αναμνήσεων

θα φύγω.

θα φύγω μακρυά γιατί τα λόγια σας είναι λεπίδες

γιατί δεν έχω άλλη καλοσύνη να δώσω.

ο άνθρωπος που θα επιδιώξει

να σας κάνει να χαμογελάτε είναι μαλάκας

και θα του γαμήσετε τη ψυχή μιας

και δείχνει σκληρός και γεμάτος ενέργεια

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ

το χαμόγελο πολλές φορές κρύβει πόνο

το αιώνια λάθος σας είστε σκληροί μ΄ αυτούς

που είναι εκεί για σας

με τους άλλους που φεύγουν είστε είτε ουδέτεροι είτε κολλημένοι

βαρέθηκα τ΄ απωθημένα και τα ψυχολογικά των ανθρώπων

που τα ξεσπάνε πάντα στα λάθος άτομα.

ένας αποχαιρετισμός για τους φίλους

μια φωτιά το βράδυ στη παραλία να μαζευτούμε όπως παλιά

να κοιτάμε τη φωτιά αγκαλιά

να λέει ο καθείς την ιστορία του

και μετά θα φύγω 

το υπόσχομαι στον εαυτό μου πάνω απ΄ όλα!

Άννα Τσαμ Αναστο.
(18 και κάτι μηνών)