μια φορά κι ένα καιρό ...
στο τέλος δεν ζει κανείς καλύτερα, οπότε πάμε ξανά.
ένα πρωινό του 1970 μεσούσης της εθνοσωτηρίου επαναστάσεως ένας μαθητής της τρίτης δημοτικού ρώτησε τον δάσκαλο του τι πολίτευμα έχει η χώρα.
μια μακρινή χώρα που εσύ κι εγώ ποτέ δεν θα επισκεφτούμε.
Δημοκρατία, απάντησε ο δάσκαλος.
μα δεν γίνονται ποτέ εκλογές.
κάτσε κάτω αλήτη, στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
στο διάλειμμα ο μαθητής γλίστρησε στη σκάλα έσπασε τον καρπό του, ράγισε το χαμόγελο του και ποτέ ξανά δεν τον είδε κανείς.
τέσσερα χρόνια αργότερα όταν η Δημοκρατία μετατράπηκε σε Δημοκρατία από τον Εθνάρχη που αντικατέστησε τους εθνοσωτήριους, ο δάσκαλος που είχε περάσει έξω από το πολυτεχνείο έγινε υπουργός.
προσπαθήσαμε να βρούμε τον δάσκαλο να τον ρωτήσουμε,
σε μια χώρα που κάποιοι σε κάποια σκοτεινά γραφεία προσπαθούν να βρουν πρωθυπουργό μα δεν βρίσκουν είτε γιατί κανείς πολίτης αυτής της χώρας δεν είναι έντιμος ή γιατί φοβούνται μην πέσουν στον εξαφανισμένο μαθητή κι αρχίσει πάλι με τις ερωτήσεις του.
πως λέγεται το πολίτευμα αυτής της χώρας κυρ-δάσκαλε και κύριε Υπουργέ μου;
αλλά έχει πεταχτεί στο Λονδίνο να ράψει ένα κουστούμι.
στις 17 του μήνα έχει να καταθέσει στεφάνι.
Γιώργος Τρίκερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου