ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ

eroscape 1201by Miki De Goodaboom

Ανάσαιναν οργισμένα οι γυναίκες με το λευκό δέρμα
δεν μπορούσαν να σύρουν το κρεβάτι τους ως το ποτάμι.
Τις νύχτες έπνιγαν τους πόθους τους κάτω από βαριές νυχτικιές.
Τα σεντόνια τους έβρεχαν με δάκρυα κι ήταν παντού ο θάνατος τους μάρτυρας.
Μα πίσω από την απειλή του θανάτου πάντα ο έρωτας σαν χρυσή σκόνη.
Μεταξένια πόδια είχαν σαν αφορμές
αυτόν που πόθησαν περισσότερο από το να ζούν, φιλούσαν με κόκκινα χείλια μουδιασμένα.
Και στον παράνομο εραστή πάντοτε έγραφαν,
αύριο θα πεθάνω, μην πείς πως δεν με αγάπησες πέρα από το φτωχό μου τέλος...
Και καθώς παρέδιδαν πνεύμα , πέρα,στο τελευταίο μπουμπουκιασμένο σύννεφο,
σαν κόκκινη τελεία, έστεκε το αίμα κάτω από την λευκή μπούρκα,
λιθοβολείστε τις μέχρι θανάτου, έλεγε ο πρώτος της  ανθρώπινης αγέλης,
και σήκωσαν πέτρες μικρά παιδιά αγριεμένα και άντρες που τις μισούσαν 'οπως και την ίδια τους την μάνα.
Και τα μάτια τους που ταξίδευαν πια ελεύθερα και μοιραία
χάιδεψαν το τελευταίο τοπίο του παράνομου εραστή τους.
Μαζί με τον τελευταίο χτύπο της καρδιάς τους ακολούθησε κι η πέτρα η τελευταία...


Πόπη Συνοδινού


επισκεφτείτε τον κόσμο της Πόπης: http://popsyn.blogspot.com/