ήρωας του εαυτού σου

ήταν εκεί και έστεκε αγέρωχη

ολομόναχη με μόνο σύμμαχο τα πόδια της!
ξεκίνησε να τρέχει πανώ στην αμμοθύελλα 
που της χαστούκιζε τα μούτρα...
κάθε κόκκος και ανάμνηση
κάθε ανάμνηση και συναίσθημα
κάθε συναίσθημα εμπειρία!
και ξαφνικά σταματά τόσο απότομα το τρέξιμο
σαν να της κοπήκαν οι αδένες
και τσάκ σωριάζεται κάτω!
Ο πόνος, ο φθονος και το μισος τη περιτρυγύρισαν
σαν να αρχίσαν να την παίρνουν με το μερος τους
σηκώθηκε ξανα στα ποδια της
άρχισε να προχωρά
αφήνοντας πισω την ψευδαίσθηση των συναισθηματων
ήθελε να φύγει 
την κυνηγούσε μια κατάρα
αναζητούσε τη λύτρωση
ένιωθε άστεγη κανένα μέρος δεν θεωρούσε σπίτι
μια αιώνια ταξιδιώτισσα που αναζητά αγάπη ευτυχία 
κάθε φόρα φεύγει για νέο προορισμό
με μόνες αποσκευές την αντοχή,  το κουράγιο και τα ονείρα 
μερικές φορές πρέπει να γίνεσαι ο ήρωας του εαυτού σου!

Άννα Τσαμ Αναστο.
(18 και κάτι μηνών)