Έχουν μαζευτεί τόσες σκέψεις μέσα μου που νιώθω την ανάγκη να σου ζητήσω συγγνώμη για αυτό. Δεν είσαι καλά και το αισθάνομαι. Είχαμε δώσει έναν όρκο εμείς. Μα λες και τον ξέχασες και γυρνάς πάλι εκεί. Στο πίσω σου ….
Πόσες φορές θα σου το πω; Ο χρόνος δεν γυρίζει παρά μονάχα με αναμνήσεις που κατοικούν μέσα σου και σου τρώνε τα «σωθικά» λιγοστεύοντας το παρόν και το τυχόν … μέλλον σου.
Έχασες χρόνια που δεν αναπληρώνονται με το πέρασμα του χρόνου. Έχασες ανθρώπους που δεν θα έρθουν χτυπώντας σου ξανά την πόρτα. Έχασες ζωές αφήνοντας σου μονάχα μια ως το τέλος του παιχνιδιού! Έχασες τον εαυτό σου και μένα.
Με χάνεις … Θα με χάσεις … Όχι ακόμα όμως..
Έχεις ακόμα μια ζωή και μια ανάσα να παλέψεις για αυτήν. Έχεις ακόμη ένα όνειρο, να την ζήσεις. Κοίτα πίσω σου για τελευταία φορά. Ρίξε μια κλεφτή ματιά και πες αντίο. Εγώ δεν είμαι κανένας. Εσύ ποιος είσαι μικρό μου εγώ;
wave
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου