Jazzmine says...........Φλοίσβος 19:44

Θαμπή παλέτα, ψύχρα, αγκυροβολιμένα πανιά,
όλοι περιμένουμε το σούρουπο, ακίνητοι, ξέπνοοι.

Η Καστέλα, φιλόξενος φάρος ανάβει τα φώτα της αργά..
Την κοιτάζω με ευγνωμοσύνη, δεν θα γκρεμιστώ επάνω σου απόψε..

Χαρίζω το χαμογελό μου στους περαστικούς, στις πεταλούδες, στον ήλιο που έσβησε..

Σκόρπιες κουβέντες φτάνουν ως εδώ:
"Βαρέλι δίχως πάτο, να τι είναι" και "Αυτά τα λεφτά είναι δικά μας"..

Οι άνθρωποι περπατάμε στην ακτογραμμή της ζωής και προσπερνάμε το θαύμα.

Μου ρίχνουν βιαστικές ματιές.

Θα πρέπει να μοιάζω θλιμένη, έτσι τυλιγμένη στη μακριά μου ζακέτα,
μόνη σ' ένα παγκάκι απέναντι στη θάλασσα.

Δεν είμαι όμως.

Δαγκώνω τα χείλη μου από χαρά μπροστά στην ομορφιά,
απλώνω νοητά κάθε ίνα του εαυτού μου στη μαγική ώρα..και το σούρουπο έρχεται.

Κρατάει μονάχα μερικά λεπτά πριν κρύψει η νύχτα τα καράβια κι όμως ούτε απόψε θα σκεπάσει το σκοτάδι τούτη την πόλη.

Κρυώνω. Αύριο.

Υ.Γ 1

Θα στα δειχνα όλα, μα..

Υ.Γ 2

Γύρισα στο σπίτι και γέμισα τα δωμάτια με τη μυρωδιά της θάλασσας που είχε ποτίσει τα μαλλιά μου, τα ρούχα μου, μοιάζει σα να κοψα μπουκέτα απο αλμύρα και να στόλισα τα βάζα..

Jazzmine in a pot