Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου.
Την ημερομηνία την έχω γράψει απ' τη μέρα που ήρθες.
Μετράω βλέμματα - σβήνω μέρες.
Μπήκα στο ταξί, έπαιζε το "Λάθος" της Ασλανίδου.
Στράφηκα να στο πω. Είχες φύγει. Ήδη.
Σε κάθε κίνηση του κορμιού μου ανασαίνει η μυρωδιά σου.
Σαν τη γαρδένια, θα ζήσει μοναχά μια νύχτα.
Ακουμπάω ένα φλογισμένο μέτωπο στο τζάμι, παρακολουθώ πυρετικά τους συνταξιδιώτες αυτού του δρόμου: Στο διπλανό αυτοκίνητο αυτή τον ακουμπάει. Τον αγαπάς? Αυτός δε μοιάζει να ταξιδεύει αύριο.
Αύριο.
Βουλιάζω στο κάθισμα, κλείνω τα μάτια.
Δε μπορώ, δε θέλω να κλάψω.
Η χαρά που μ' αγαπάς σκεπάζει
την αναχώρηση,
την απόσταση,
την αμφιβολία.
την αναχώρηση,
την απόσταση,
την αμφιβολία.
"Κυριακή αύριο ανάσα μου.."
Jazzmine and S
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου