απωλεσθέν είδωλο

Δώσε μου λίγο από το μπλέ των ματιών σου ...
θέλω να το κάνω φυλαχτό πολύτιμο  ...
είναι άγριοι οι καιροί .... φοβάμαι ...
τα μονοπάτια δεν οδηγούν εκεί που θέλω πια ....
ο ήλιος λιώνει τη σάρκα μου αλύπητα ....
... η σκιά των δέντρων απλώνει χέρια να με φυλακίσει ..
δε μπορώ να καθρεφτιστώ πια στο νερό.
κι ο αέρας με φυσάει με μανία ..να χάσω το βήμα μου ...
μα που βρίσκομαι επιτέλους; ... για την Εδέμ ξεκίνησα ...
σκιές μ'ακολουθούν και ψιθυρίζουν λόγια ακατανόητα ...
γίνονται απειλητικό βουητό στ'αυτιά μου ...
είμαι εγώ ο μεγαλύτερος Ιαβέρης του εαυτού μου ...
νομίζω ... γλύτωσέ με από μένα ....

Dafni Koumouli.