ένα τέλος

κάπως έτσι τελειώνουν όλα 
ή τουλάχιστον έτσι έχουν διαμορφώσει το τέλος οι ανθρώπινες ανάγκες.
είναι η αλήθεια ότι ούτε μια φορά δεν σε κοίταξα με υποκρισία,
καθε λεξη μου που ειπώθηκε για σένα είναι αλήθεια.
δεν υποσχέθηκες τίποτα, δεν μου πες ποτέ οτι θα σαι δίπλα μου
έλεγες πάντα στυγνές αλήθειες, σαν να ΄ήθελες να πεις
- έι Αννούλα
ο κόσμος δεν είναι ο ρόδινος που φαντάζεσαι
ούτε εγώ ο πρίγκηπας πάνω στο άλογο που ήρθε να σε παραλάβει.
δεν περίμενα κάτι απο σένα, οτι σε θυμάμαι είναι το πιο αξιοπερίεργο σ΄αυτή την ιστορία.
πέρασε ένας χρόνος και κάτι
σε λίγο θα κλείσουμε δύο χρόνια
χώρια μα βαδίζοντας σε παράλληλους δρόμους
κάποιες εποχές στην ζωη μου σε ξεχνώ, φεύγεις απ΄τον νου
ή μάλλον καλύπτεσαι να το θέσω καλύτερα απο κάτι προσωρινό 
και ενθουσιώδές.
η πλάκα είναι οτι σαν περνάει ο καιρός ξανάρχεσαι στο νου 
σαν αυτά τα γλυκά εθιστικά ναρκωτικά που οσο και να χεις απεξαρτοποιηθεί
στο μυαλό σου θα γυρνάνε.
ποιός λοιπόν θα το πίστευε  οτι  θα σ΄ ερωτευτώ
οτι θα σε βλέπω κι η πίεση μου θα ανεβοκατεβαίνει σαν ακροβάτρια τσίρκου.
όλα παίζουν στην ζωή πάντα έλεγα
μα πίστευα οτι είχα τον πλήρη έλεγχο στο πότε θα ερωτευτώ,
στο πότε θα κολλήσω και στο πότε θα σταματήσω να ασχολούμαι, γιατί αυτό το παιχνίδι ερωτισμού έχει καταντήσει βαρετό και ψυχοφθόρο.
κάθε φορά κινούσα τα νήματα και είναι αλήθεια πολλές φορές ήθελα
να βάζω τον εαυτό μου στο κόλπο να νιώσει την ανάγκη να χει τον τάδε δίπλα του,
να τον κυνηγάει χωρίς να πολυδίνει δικαιώματα,
γιατί έτσι είχε πιο ενδιαφέρον ,υπήρχε ένας ενθουσιασμός μια ενασχόληση, αστεία θα την χαρακτήριζα.
η ανατροπή που προκάλεσες σ΄αυτή την κατάσταση ήταν τραγική,
άρχισα να νιώθω τα συναισθήματα μου να ξεφεύγουν
απ΄την δικαιοδοσία μου και τον έλεγχο μου.
ένας χειμαρρώδης όλεθρος θαρρώ ήσουν και είσαι στη ζωή μου.
ποτέ δεν σου χω μιλήσει ανοιχτά
είχες το χαρακτηριστικό να παίρνεις τον λόγο και να μην το αφήνεις
η τελευταία κουβέντα πάντα δική σου άρα ο άλλος δεν μπορεί να σου πει και πολλά
μα ήταν καιρός κι εγώ πια μετά απο ενάμιση χρόνο να δηλώσω το πως αισθάνομαι.
είτε το διαβάσεις αυτό το κείμενο είτε όχι 
η συνείδηση μου είναι καθαρή,
κανένα βάρος δεν μ΄ακολουθεί πια 


Άννα Τσαμ Αναστο.
(18 και κάτι ημερών)


Υ.Γ.μην με ψάξεις, ψάξε τον εαυτό σου πρώτα