μικρό εσωτερικό ταξίδι

Ήμουν κρεμασμένη σε ένα χοντρό τοίχο με ένα τόσο δα καρφάκι, ψιλόλιγνο. Πολλές φορές νόμιζα πως θα πέσω να γίνω χίλια κομμάτια, στο πάτωμα να πέσω… να σπάσει η γυάλινή μου ιδιωτικότητα και αυτό που με κρατούσα τόσα χρόνια μακριά σου.
Μετράω τα φρούτα που μου έφερες. Τα χωρίζω σε ώριμα, έωλα, αγουροξυπνημένα, αφτιασίδωτα. Κόβω ένα μικρό κοτσάνι. Στο δίνω να το πιάσεις, να πιαστείς.
Με πήρες άραγε μαζί σου, όταν μετακόμισες ή με άφησες μόνη μου να γίνομαι πιο νέα μέσα στην γόνιμη υγρασία ενός υπογείου, σαν μια αλληγορία του έρωτα;

 Βέρα J. Φραντζή

για να επισκεφτείς το blog της Βέρας πάτησε εδώ.

(Πίνακας του Νίκου Λύτρα)