Όχι, θα κάνω αυτό που θέλω εγώ. Όχι, θα πω αυτό που θέλω εγώ. Όχι, εγώ ξέρω εσύ διατάζεις, δεν ξέρεις. Με τέτοιες φράσεις την ψυχή σου, την κράτησα στην παλάμη μου και την έβγαλα από τη θέση της. Χρόνια ατέλειωτα … Με την έκρηξη ερχόμουν και την έκρηξη έφερνα και σάρωνα ότι έχτιζες και η άρνηση μου ήταν καθεστώς. Τώρα πίνεις το ουίσκι σου σκέτο, απέναντί μου. Έχεις την κομψότητα της δύναμης που πηγάζει από την καρδιά και την λεπτότητα του θάρρους εκείνη που φέρνει ρίγος στους ανθρώπους, είσαι τόσο καθαρός στο βλέμμα και στις λέξεις, τις λίγες, ελάχιστες λέξεις που ξεστομίζεις. Και σκέφτομαι όπως ανακατεύω τα φιστίκια στο μπολ με το δάχτυλο ότι θα μου πεις αργά ή γρήγορα «μη το κάνεις αυτό» και θα μου πάρεις το χέρι και θα μου το ακουμπήσεις στο γόνατό μου. Μετά σιωπή, μια μουσική παλιά που λες ότι σου αρέσει κι εγώ να παίζω με τα μαλλιά μου… ξέρεις μου λες: Δεν υπάρχει δικαιοσύνη, ούτε δίκαιο, η μόνη δικαίωση του ανθρώπου είναι ο έρωτας. Και για άλλη μια φορά νιώθω ότι μεγαλώνουμε μαζί και είναι τόση η αγάπη που μόνο μέσα σε μια ηλιθιότητα ή μια βλακεία χωράει και σου λέω το γνωστό τραγούδι και μου λες … η πολλή αγάπη μόνο με αμηχανία εκφράζεται … και έχεις δίκιο μπαμπά.
Αυγή, 28/12/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου