φώναζε η μάνα
-κλείσε το ραδιόφωνο και κοιμήσου
στην αρχή υπήρχε το τίποτα
ο δικός μου θεός έφτιαξε ένα ραδιόφωνο
ως παλιά ψυχή που είμαι
μπορώ να επιβιώνω
με σύκα και μουσική μόνο
χορταίνω με τις σιωπές
τις παύσεις ανάμεσα στις νότες
πρόλαβα την εποχή των νεροπωλητών
είδα λαίμαργους αέρηδες
να κατεβαίνουν στη γή
να ζευγαρώνουν με γυναίκες
και να γεννούν θεούς
ο δικός μου θεός έφτιαξε ένα ραδιόφωνο
ούτε ρολόγια
ούτε καράβια
ένα ραδιόφωνο που μοσχοβολάει
Άνοιξες, θάλασσες και
ανταύγειες της φωτιάς
είμαι ένας υπνοβάτης χωρίς αναμνήσεις
χωρίς απαισιόδοξους χρόνους
προσεύχομαι χορεύοντας
στις εσχατιές του φράκταλ κόσμου
χωρίς βαρύτητα
Γιώργος Τρίκερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου