"Συνάντησέ με το συντομότερο" είπα στον άνεμο και προχώρησα προς το σπίτι. Χτύπησα την πόρτα. Ήταν το σπίτι μου. Περίμενα γεμάτος αγωνία να μου ανοίξει κάποιος. Όταν είδα ότι αργούν ξαναπήγα μια βόλτα - αν και αποκαμωμένος πια από βόλτες,. Ίσως πράγματι είχαν κάτι σημαντικότερο να κάνουν από το να μου ανοίξουν. Ίσως νά ΄χε ραγίσει η γη ανάμεσα στο σαλόνι και την είσοδο του σπιτιού. Αλήθεια! Πώς δεν το είχα σκεφτεί!
"Αδύνατον χωμένος μέσα στη γη να μπορεί να ανοίξει μια πόρτα κάποιος", σκέφτηκα.
Μιά βόλτα ακόμη. Φάτε, ίσως αργήσω πολύ αυτή τη φορά.
κ.τ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου