το κόκκινο είναι το χρώμα του πάθους
θέλω να ζήσω σε ένα κόσμο με νέον φώτα
τα φιλιά είναι μοβ
κι ευχές σοκολάτες
η βροχή είναι η γλώσσα των φιλοσόφων
και τα χείλη τους
ως παιδί
οι γονείς μου με έστειλαν σε ένα νησί
τόσο μικρό που δεν είχε καν όνομα
βουτούσα το κεφάλι μέσα στο νερό
να δω πόσο θα αντέξω
χωρίς ανάσα
η γιαγιά της Αλίκης έφτιαχνε κανάτια
από πηλό
τα πουλούσε στους τουρίστες
η Αλίκη ήταν όμορφη
σαν να βγήκε από βιβλίο
την έκλεψα και την έφερα στην πόλη
ζωγράφιζα φορέματα και της τα έδινα
να τα φοράει
μάθαμε να πίνουμε κρασί μαζί
τα δικά μας φιλιά ήταν πορτοκαλί
στα γενέθλια μου πήγαμε στη Νέα Υόρκη
και δεν ξαναγυρίσαμε.
Γιώργος Τρίκερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου