γλιστράει το χέρι κάποιες φορές
και γράφει την αλήθεια
δεν φταίει το χέρι
δεν φταίνε οι λέξεις
η ίδια η αλήθεια είναι ένοχη
μαύρη και πικρή
φταίμε κι εμείς που της δώσαμε το μαχαίρι
κάπου υπάρχουν δυο μάνες
στέκουν σιωπηλές σήμερα
δεν έχουν που να εκφράσουν την δική τους αγανάκτηση
κάπου
παντού
υπάρχουν παιδιά
που στα αυτιά τους φτάνει η βοή του μίσους
το δηλητήριο που στάζει από τις ανοιχτές τηλεοράσεις
-τι είναι αποτρόπαιο έγκλημα, μαμά?
-αυτό που ζούμε, παιδί μου.
αυτό που μας σκοτώνει.
Γιώργος Τρίκερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου