οι ναοί γίνονται ερείπια
καθρέφτες με απατηλά όνειρα
θα ερωτεύομαι πάντα τη μορφή σου
τα κλειστά σου μάτια
τον σιωπηλο κήπο που σε φιλοξενεί
κάθε φορά που θα πεθαίνω
ψιθυρίζοντας λόγια γλυκά
για την επόμενη παιδική ηλικία
θα παίρνω μαζί μου μια ανιδιοτελή ικανοποίηση
θα ταξιδέψω με το ορατό φως
καβάλα σε ηλεκτρικούς σπινθήρες
η αλλαγή είναι η δομή της ζωής
της πρώτης
και της δεύτερης
όλων
τώρα το ξέρω.
Γιώργος Τρίκερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου