here comes the rain ...

ΟΤΑΝ μεσάνυχτα και κάτι ανεμίσουν οι κουρτίνες
Θα είμαι εγώ, να ξέρεις, γι ’αυτό μη φοβηθείς
Μόνο την πόρτα κράτησε ανοιχτή, το φως μπορείς
Και να το σβήσεις
Η λάμψη των ματιών σου μου αρκεί
Να βρω έναν δρόμο για τον ουρανό που κάποτε
-θυμάσαι;- μου είχες υποσχεθεί

Θα κάτσω αντίκρυ σου αθόρυβα τον χρόνο μη ξυπνήσω
Και πριν την ώρα μου με πάρει από κοντά σου
Θέλω για πάντα να κρατήσω την εικόνα σου
Καθώς θα ανασαίνεις στο ύψος
της καρδιάς σου υπό τους χτύπους της βροχής
Σπάζοντας τη σιωπή, θολώνοντας τα τζάμια

Ιωάννα Αβραμίδου