4.20 π.μ ...

Man Ray, Lee Miller, 1930.

Αγάπησε με, σαν να μην ξέρεις τι να αγαπήσεις από μένα,

μάλλον σαν τίποτα να μην ξέρεις,

ξέρεις ... αυτό κυνηγάω ... αυτό που ούτε εσύ ξέρεις, μήτε εγώ,

ίσως το ανακαλύψουμε κάτω από τα ρούχα των άστρων, ίσως πάλι και ποτέ,

καλύτερα να μιλήσουν τώρα οι βλεφαρίδες που γέρνουν νευρικά,

ίσως το στήθος μας που ανασαίνει βαριά,

σε ένιωσα σήμερα, σε πλησίασα,

κι 'ομως τίποτε δεν μπορώ να κάνω ώστε να σε πω αγάπη μου,

όμως μου άρεσε ο τρόπος που άγγιξες τα χείλη σου στο μάγουλο μου,

ένας αγέρας με φύσηξε αθωότητας,

κι όμως στέκομαι τώρα μεθυσμένα,

ίσως και λίγο απαισιόδοξα και λέω,

τίποτε δεν υπάρχει εκτός από κάτι αποκόμματα στο μυαλό μου,

ελάτε σκύλοι.

Αλέστε, σιγά, το πρώτο κομμάτι, είναι το δικό μου ... φάτε.

Πόπη Συνοδινού

επισκεφτείτε τον κόσμο της Πόπης: http://popsyn.blogspot.com/