λατρεύω τη λάμψη που αναδύεται από την ψυχή σου
τρυφερή και επικίνδυνη
σαν λάβα
από μέλι και φεγγαρόφως
ψάχνω το σώμα σου
στα ποτάμια δίπλα
μπαίνω σαν κλέφτης από το ανοιχτό παράθυρο
να χαθώ για λίγο στις κρυφές πτυχές του κρεβατιού σου
να βάλω το χέρι μου στο πλευρό του προσώπου σου
να κλέψω τις λέξεις σου και λίγη απ' την ανάσα σου
ανταλλάσσω τις μέρες μου με ένα φιλί
κι ας με σύρουν όλα του ρήγα τ' άλογα
μέσα από την πόλη σου
να δουν οι φρόνιμοι τις αμαρτίες μου
να διαβάσουν στις ξεσκισμένες σάρκες μου την ομολογία μου
-ήμουν ένας αμαρτωλός μα σε λάτρεψα σαν άχραντο μυστήριο
όμορφη μου τσιγγάνα.
Γιώργος Τρίκερι
Το πιο επικίνδυνο κύμα στη γέννησή του στα βαθιά έχει μικρό Ύψος, μα ανυπολόγιστη Συσσωρευμένη Ενέργεια....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο πλησιάζει στην Παραλία της Σκέψης, ολη η Ενέργειά του γίνεται Υψόμετρο ΨΥΧΗΣ και πλίγει τις Καθημερινότητες και όση αμφιβολία κυρίευε την Πίστη μας στο ...Θαύμα!......
Υπέροχο Κείμενο.....
;-)))