Καλό καλοκαίρι και βίον ανθόσπαρτον

Και ναι, είναι επισήμως καλοκαίρι, δεν το καταλαβαίνεις από την ζέστη, ούτε από την υγρασία που συνοδεύονται από πανικό στην σκέψη του να βγεις από το σπίτι χωρίς ομπρέλα με λειτουργία κλιματιστικού. Είναι που δεν μπορείς να ανοίξεις το timeline και να μην πετύχεις νυφικό. Κρίση, ξε-κρίση, μνημόνια, ξε-μνημόνια, πρώτη, δεύτερη, εκατοστή φορά αριστερά, τα κορίτσια θέλουν να βάλουν μακρύ άσπρο φουστάνι, να παραλάβουν μια ανθοδέσμη στα σκαλιά της εκκλησίας, να τους ρίξουν ρύζι και μετά να σύρουν τον χορό σε μια δεξίωση αμφιβόλου αισθητικής και μεγάλου κόστους. Α, ναι, κάπου εκεί είναι και ο γαμπρός. Ομολογώ ότι κοιτάω τις φωτογραφίες με ένα μείγμα συμπάθειας και δυσπιστίας. Εδώ στο ΦΒ γνωριζόμαστε λίγο παραπάνω από όσο θα έπρεπε. Έτσι χαρακτηριστικά έχουμε κι εκείνους τους γαμπρούς που παρόλο που είναι έτοιμοι να ανέβουν τα σκαλιά της εκκλησίας και να καμαρώσουν για την επιλογή τους, αυτό δεν τους κόβει την διάθεση για "φλερτ" με εσένα, τις φίλες σου και οποιαδήποτε κοπέλα είναι μεταξύ 18 - 60 κι έχει ανοιχτό προφίλ. Αυτοί είναι κατηγορία από μόνοι τους, δεν σηκώνει αναλύσεις. Τα υπόλοιπα ζευγάρια κοιτάω κι αναρωτιέμαι: πόσοι είναι ερωτευμένοι; πόσοι νομίζουν ότι είναι ερωτευμένοι και πόση παράταση θα δώσει η τελετή, αν δεν αποτελέσει "κόφτη" , στην φαντασίωση; Πόσοι παντρεύονται ενώ ξέρουν μέσα τους ότι θα χωρίσουν; Πόσοι είναι ερωτευμένοι με κάποιον άλλον/άλλην που απλώς δεν ευδοκίμησε. Πόσοι γαμπροί έχουν θολώσει στο bachelor και το έχουν παρατήσει για να πάνε κάτω από το σπίτι μιας κοπέλας που δεν είναι από αυτές που τις παντρεύεσαι κι έχουν δώσει ρεσιτάλ δράματος. Πόσες νύφες καταπίνουν λεξοτανίλ όταν τις βάφουν και τους κάνουν μπούκλα το μαλλί, ώστε να σταματήσουν να εύχονται να ζήσουν το γνωστό διαφημιστικό με την φωνή της Λιας Βίσση. Follow your heart. Πόσοι την ακολουθούμε και που μας πάει; Πριν καιρό βρισκόμουν στο σπίτι παλιού μου μεγάλου έρωτα και - δεν έχει σημασία πως - φτάσαμε να βλέπουμε το βίντεο του δεύτερου - άτυχου - γάμου του. Είναι από τους άνδρες που ήμουν τόσο τρελή και παλαβή για αυτόν που αν μου είχε ζητήσει να τον παντρευτώ σε εκείνη την εντελώς ανυποψίαστη ηλικία των 20 θα είχα πει ναι. Αλλά δεν έγινε έτσι γιατί τον πέτυχα σε άλλη φάση και το μόνο που μου απέμεινε ήταν μια υπόσχεση σχέσης, μια ψευδαίσθηση οικειότητας, ένα απωθημένο χρόνων και μια πληγή που δεν ξέρω αν έκλεισε ποτέ ή έχω μάθει να ζω μαζί της. Μετά από τόσα χρόνια κι άλλους άτυχους έρωτες είμαι καλά με το συγκεκριμένο παρελθόν, έτσι άρχισα να βλέπω το βίντεο σχεδόν με ευχαρίστηση. Όπως όμως οι εικόνες προχωρούσαν και παρατηρούσα την νύφη, πεντάμορφη και πενταφτυχισμένη, να κάνει όλα αυτά που οφείλει μια νιόπαντρη στην δεξίωση, με λίγο τρακ, λίγη έπαρση και τόση ευδαιμονία, έπιασα τον εαυτό μου να δακρύζει. Ήξερα πως κατέληξε ο γάμος αυτός σε κάποιους μήνες, κανένα πέπλο δεν προστάτευε ούτε εμένα ούτε εκείνη. Κι έτσι πήγα στο μπάνιο κι έβαλα τα κλάματα, έβαλα τα κλάματα για αυτήν που έκανε το όνειρό της πραγματικότητα και για εμένα που τα όνειρα μου - αν και δεν ήταν τόσο "νυφικής" ποιότητας - ποδοπατήθηκαν. Οι Barbie θα έπρεπε να έχουν και οδηγό επιβίωσης από ρομαντικά στερεότυπα. Καλό καλοκαίρι και βίον ανθόσπαρτον.

Όλγα Αικατερίνη Φουντέα