Σε λίγες ώρες, αντίθετα απ’ τα ωράρια των εραστών… έτσι, ένα γιορτινό καταμεσήμερο θα δοθώ στην διαπίστωση μιας άλλης ζωής μακριά απ’ το όνειρο. Θα περιμένεις εκστασιασμένος της νίκης στα λευκά σεντόνια, θα έχω το στήθος μου γυμνό στα χείλη σου… δεν είναι ακόμα ώρα να πηγαίνω… θα σε υποστώ ζεστό και οι κουρτίνες θα λιώνουν αφήνοντας τη θάλασσα να μπει στο δωμάτιο …και θα είμαι η θάλασσα που για πείσμα της αλήθειας, χαϊδεύει ένα ξένο ακρογιάλι. Δεν θα κλείσω στιγμή τα μάτια και όλα θα είναι αυθαίρετα και διαφορετικά από εκείνον τον έρωτα στο απόλυτο σκοτάδι. Κρατάω την αναπνοή μου, διαθήκη για το πέλαγος, δεν υπακούω στους κανόνες της τρυφερότητάς σου… δεν σου δίνομαι… απλά σπαταλιέμαι σε ένα ελάχιστο κομμάτι χρόνου… μόνη μου μέσα στους καιρούς χωρίς ένα χέρι να με κρατήσει μακριά απ’ το πείραμα. Η μετουσίωση της εμπειρίας σε ζωή κοστίζει 100€ (κάποια χιλιόμετρα και τη μανία μου να πληρώνω πάντα, μιας και η χλωμή μου πίστη δεν ανέχεται να σκεφτεί ότι κάπως θα με αποκαλέσει βολεμένη). Με τόσο και τίποτα, με σιωπή άνυδρη, μακριά απ’ τον έρωτα θα ταξιδέψω το σχήμα μου. Θα με ουρλιάξω όσες φορές αντέχω, θα καώ όσες φορές τρέμει η φλόγα μου, θα κρατήσω το θεό στα χέρια μου και μετά ξένη και απόμακρη θα ξαπλώσω μακριά απ’ τη θέρμη σου… δεν σε ξέρω, ούτε και θα θελήσω να σε μάθω. Το νερό θα πέσει επάνω μου, θα φορέσω τα ρούχα της δουλειάς και θα είναι ένα ίδιο – απόλυτα υπέροχο και ελεύθερο απόγευμα. Δεν θα έρθω ποτέ ξανά. Το βράδυ θα πλύνω τα πιάτα και θα είμαι οικογένεια εξωτερικά και έρημος μέσα μου. Έτσι, σε λίγες ώρες, αντίθετα από τα ωράρια των εραστών θα αντιμετωπίσει τη λογική του πλήθους. Ύστερα η συνείδησή μου θα είναι βαθιά και φριχτά ερωτευμένη. Ύστερα, θα σε αγαπώ αιώνια με τη σιγουριά του ήλιου για την ανατολή και τη δύση. Ύστερα, θα αρχίσει ο πόλεμος και δεν θα σου χαρίσω τίποτα… έλα να δεις πόσο σου ανήκω… έλα να δεις τη γυναίκα σου …ολόκληρη και κατάδική σου… τέλος.
Αυγή, 3/3/2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου