Σινεμά με την Βίκυ: Starred up, η ιστορία μιας άγριας ενηλικίωσης.

Σκηνοθεσία: David Mackenzie (2013)

Ένας βίαιος 19χρονος νεαρός μεταφέρεται από τις φυλακές ανηλίκων στις κανονικές φυλακές. Εκεί, θα συναντήσει ένα όμοιό του, που τυχαίνει να είναι ο πατέρας του.
Ο Mackenzie ξεκινά αποτυχημένα το '94 με μία ταινία που μένει στα αζήτητα (Dirty Diamonds) και προχωρά με ίδιο βηματισμό μέχρι που μας ξανασυστήνεται με τα επιεικώς μέτρια αλλά γνωστά λόγω πρωταγωνιστών, Young Adam και Asylum. Ακολουθεί μία ποιοτικά χαλαρή αλλά mainstream σχετικά πορεία με το Spread, μία άτυπη αντιγραφή του Alfie, και κάνει το μεγάλο μπαμ επιτυχίας, με το μαγικά ιδιαίτερο και παράλληλα αμφιλεγόμενο Perfect Sense, το οποίο αποτελεί για μένα την καλύτερη ταινία του.
Με τον όρο starred up μέσα στην φυλακή, εννοούν εκείνο τον τρόφιμο, ο οποίος έχει ιστορικό υπερβολικά βίαιης συμπεριφοράς. Με την τελευταία του λοιπόν δουλειά ο Βρετανός σκηνοθέτης, μας οδηγεί στα δοκιμασμένης και επιτυχημένης συνταγής μονοπάτια του prison movie genre.
Κοινωνικό δράμα που διαδραματίζεται μέσα στις φυλακές αποκλειστικά, με μία σχεδόν λεπτομερή σκιαγράφηση της πραγματικότητας των βρετανικών φυλακών, βίαιο, σκληρό, οργισμένο, αλλά κι αυτό με μέτρο, αφήνοντας πιο πολύ τη βιαιότητα και την ωμότητα να πλανάται στον αέρα παρά να οπτικοποιείται (βλ. Chopper).
Ο νεαρός Ιρλανδό/Βρετανός Jack O'Connell, γνωστός από This Is England, με φανερή την επιρροή του Tom Hardy από το Bronson (έχει δηλώσει κι ο ίδιος ότι τον έχει ως πρότυπο), μας εκπλήσσει ευχάριστα ως προς το ερμηνευτικό κομμάτι, σ' ένα ρόλο που του ταιριάζει γάντι.
Ένας 19χρονος μπελάς, που έχει μεγαλώσει τραγικά και έχει ενηλικιωθεί πρόωρα, αλλά, παρ' όλη την επιθετικότητά του και τον απόμακρο χαρακτήρα του, παραμένει ένα παιδί που χρειάζεται την αγάπη και την αποδοχή του πατέρα του.
Δεν θεωρώ πως είναι από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει με τέτοιου είδους θεματολογία, αλλά αξίζει σίγουρα μία προβολή.

Βίκυ Ελευθερίου