I Origins (,2014, Mike Cahill)
Ο μοριακός βιολόγος Ian, ορθολογιστής, ψυχρός και μετρημένος, μελετάει σε ένα επιστημονικό project την ίριδα του ματιού με έναν βασικό σκοπό. Να αποδείξει την ανυπαρξία του Θεού. Τα μάτια όμως είναι το όχημα που θα φέρουν στη ζωή του την ίδια την έννοια της ψυχής με τη μορφή της Sofi. Γιατί η Sofi είναι η ψυχή ενσαρκωμένη. Όλα, ο τρόπος που την γνώρισε και την ερωτεύτηκε (ένα ζευγάρι μάτια πίσω από μια κουκούλα, άλλωστε τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής), ο τρόπος που την ξαναβρήκε (μια σειρά από συμπτώσεις περίπου μεταφυσικής χροιάς), η ίδια τους η σχέση που του πάει κόντρα στον ορθολογισμό του, η σύντομη διάρκεια της σχέσης τους που δείχνει πόσο δύσκολο είναι στον σύγχρονο δυτικό άνθρωπο να κατακτήσει και να κρατήσει για πάντα την ψυχή και, σαν αποκορύφωμα, ο τρόπος που θα την χάσει τόσο σύντομα και αδιανόητα, εκεί οδηγούν. Αυτή είναι η μισή ταινία. Η υπόλοιπη μισή, που μας μεταφέρει 7 χρόνια μετά είναι μια ακόμα εισχώρηση της ψυχής στη ζωή του Ian που τόσο αισιόδοξα επιχειρεί να επιστρέψει.
Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι η ταινία προσπαθεί να καταπιαστεί με κάτι τόσο μεγάλο και συνήθως τέτοια μεγαλεπήβολα κινηματογραφικά πειράματα τρώνε τα μούτρα τους, ειδικά όταν ο δημιουργός τους είναι ένας τριανταπεντάχρονος νεοφερμένος χιπστεροχίππης στη δεύτερη μόλις ταινία του. Κι όμως το χαϊβάνι μας βάζει τα γυαλιά! Με μια επιτυχημένη αφηγηματική οικονομία που δεν έχει τίποτα περιττό, ένα χτίσιμο ατμόσφαιρας που χειρίζεται αρκετά ικανοποιητικά το δράμα και τη μεταφυσική πλησιάζοντας ακόμα και τον Iñárritu στο τέλειο "21 Grams" και βοηθούμενος από πολύ καλές ερμηνείες μας δίνει ένα αποτέλεσμα που εμένα μου άρεσε πολύ και προτείνεται ανεπιφύλακτα.
Κατά τ'άλλα θα είναι μίζερος κάποιος που μπορεί να κολλήσει σε κάποιες κινηματογραφικές ατέλειες (ΟΚ, θα μπορούσε να ήταν καλύτερο κινηματογραφικά, πιστεύω ότι ένας Aronofsky, ας πούμε, θα το έφερνε στα μέτρα μου) και πλακώστε στις μάπες όποιο τεχνοφρικιό πάει και κολλήσει σε διάφορα επιστημονικά λάθη που πάντα τέτοιες ταινίες έχουν. Κι αυτό γιατί μιλάμε για μια τόσο ιδιαίτερη και όμορφη ταινία που επιβάλλεται να τη δεις με την ψυχή και όχι με το μυαλό!
Θανάσης Ζελιαναίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου