απόψε κάθομαι μόνος.
δεν υπολογίζω την απόσταση.
δεν υπάρχει απόσταση ανάμεσα μας.
τα γόνατα μας είναι ακόμα ενωμένα κάπου ανάμεσα στον Φλοίσβο και το Τροκαντερό.
τα μαλλιά σου είναι το κόκκινο της νύχτας μου.
το γέλιο σου με κερνάει ένα μισογεμάτο ποτήρι
κι εγώ πίνω
στα όρια της λογικής που δεν υπάρχουν
στο σύννεφο της αποστροφής που άρχισε να διαλύεται
στην υγεία των ματιών σου που είναι ο μόνος ουρανός που ταξιδεύω.
το τηλέφωνο σου δεν εκπέμπει την ανάσα σου που σαν μετάξι σχίζεται
μέσα στη νύχτα ματώνοντας τα χείλη σου.
ένας στεναγμός που άφησες φεύγοντας θα κάψει κι απόψε τα όνειρα μου.
απόψε κάθομαι μόνος.
μαζί σου.
Γιώργος Τρίκερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου