μια περιπέτεια εγκλήματος

ήμουν μικρός και αθώος
γεμάτος ψευδαισθήσεις και ιδανικά
έσπαζα τζαμαρίες γιατί μου άρεσε ο ήχος που έκαναν
κάπνιζα φτηνά πούρα για να μην γεράσω
να μην γίνω σαν εσένα
οι ήσυχοι ανησύχησαν
και σε κάλεσαν να με συνετίσεις 
με χαιρέτισες βιαστικά όταν συναντηθήκαμε στον πεζόδρομο
τρόμαξες που πλησίασα να σε φιλήσω
με σκότωσες
μα δεν πέθανα
ούτε έγινα σαν εσένα
οι εφημερίδες και τα κανάλια έκαναν πάρτι
είχες αυτό το δολοφονικό βλέμμα που πουλάει
κι εγώ ήμουν μικρός και αθώος


Τρίκερι
αφιερωμένο στον Μιχάλη και στον αδελφό μου Π.Πόντικα