dreamer

δεν κοιμάμαι πια τα βράδια 
για να μην σε ονειρευτώ
βγαίνω στους δρόμους να γλυτώσω από σένα
τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια στις βεράντες έχουν το χρώμα των ματιών σου
οι νεραντζιές μυρίζουν σαν τα μαλλιά σου
μπαίνω σε μεταμεσονύχτια αεροπλάνα που πετούν οριζοντίως
σε άγνωστους ισημερινούς 
ο ταξιτζής στο αεροδρόμιο γνωρίζει το όνομά σου και που μένεις
μου υπόσχεται ότι θα με πάει σε ξενοδοχείο στην άλλη άκρη της πόλης
προσπαθεί να βρει ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο που να μην σε θυμίζει
δεν τα καταφέρνει
ακούμε μια εκπομπή για τον εθνικό ποιητή της χώρας 
που αυτοκτόνησε 
γιατί η ερωμένη του πήγε στο Χόλιγουντ να γίνει ηθοποιός
αυτό μου φτιάχνει λίγο το κέφι γιατί δεν είμαι ποιητής  
βρίσκομαι σ΄ένα μπαρ
η βότκα μου λέει να σ΄ αγαπήσω
η τεκίλα το ίδιο
το ουίσκι δεν μου αρέσει
το ρούμι μου λέει να τρέξω να σε βρω
επιστρέφω στην πατρίδα άρον άρον
στο λεωφορείο κάθεσαι δίπλα μου
φοράς ακουστικά 
απορροφημένη στη μουσική σου ούτε με προσέχεις  
το γόνατό μου αγγίζει το δικό σου
ηλεκτρίζομαι
ένας πιτσιρίκος στέκεται μπροστά μας και παίζει ακορντεόν
σκύβει και μου ψιθυρίζει
-την ξέρω αυτή τη κοπέλα δίπλα σου, είναι το κορίτσι των ονείρων σου.


Γιώργος Τρίκερι