Την ακούς? Την ευτυχία, εκεί έξω, αλητεύει..Το καλοκαίρι κυλάει ορμητικό σαν ποτάμι κάτω απ τα παράθυρά σου, δεν στέκεται ούτε στιγμή, τι περιμένεις?
Φόρα το καλύτερό σου φουστάνι, λύσε τα μαλλιά σου, πέρασε ένα κόκκινο κραγιόν στα χείλη και σφίξε στα δόντια ένα λουλούδι, τι κάθεσαι?
Αυτή η νύχτα φοράει χίλια αρώματα και τρέχει γρηγορότερα απ τη φωτιά σαν έχει δυνατό άνεμο, δεν έχεις χρόνο, δεν θα μείνει για πάντα, είναι μόνο μία και είναι εδώ, απόψε.
Αυτή είναι η τελευταία απο μια σειρά που έμοιαζε ατελέιωτη, ο ήλιος δεν θα ξαναβασιλέψει για σένα, θα ζείς μόνο τη μέρα και κάθε γκρίζα αυγή της ζωής σου θα τη διαδέχεται ένα ακόμα πρωί.
Βλέπεις τη λάμψη πέρα μακριά?
Είναι το άρμα της φορτωμένο, προλαβαίνεις να γίνεις μέρος του γιορτινού της φορτίου.
Που θα σε πάει δεν ξέρω να σου πώ, μήτε αν θα σε ξαναδώ, μα θα σε συμβούλευα να βιαστείς αν θέλεις να προφτάσεις..
Οι παλιοί λένε πως η τελευταία νύχτα κρατάει μόνο λίγες ώρες, χτυπάει όλες τις πόρτες απο μια φορά και περνάει πάντα βιαστική απ τα μέρη μας..
Jazzmine in a pot
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου