Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Σινεμά με την Βίκυ: Ravenous, ένα ανησυχητικό σχόλιο για τον Άνθρωπο.


Ravenous / Τα αρπαχτικά - Antonia Bird (1999)

Την περίοδο του Αμερικανικού πολέμου με το Μεξικό, ο δειλός λοχαγός John Boyd στέλνεται με μετάθεση σε ένα απομονωμένο οχυρό, όπου τίποτα φοβερό δεν φαίνεται να συμβαίνει. Ύστερα από λίγο καιρό, ένας τραυματισμένος Σκοτσέζος κάνει την εμφάνιση του και τους διηγείται μία παράξενη ιστορία.
Αμερικανική ταινία τρόμου με στοιχεία μαύρης κωμωδίας, εμπνευσμένη από τον ινδιάνικο μύθο του Weendigo (γνωστό και ως Wendigo), σύμφωνα με τον οποίο αν κάποιος γευτεί ανθρώπινη σάρκα, απορροφά το πνεύμα του αποθανόντος και αποκτά δυνάμεις, αλλά συνεχίζει να πεινά.
Κι έτσι η ταινία, μαζί με τον καννιβαλιστικό της χαρακτήρα, διαθέτει και ένα είδος βαμπιρικής εσάνς, που σε συνδυασμό με την παγωμένη ατμόσφαιρα και την ψυχαναγκαστική μουσική επένδυση των Michael Nyman και Damon Albarn (Blur), η δεκαετία του '90 για τον κινηματογραφικό τρόμο, φεύγει, αφήνοντας πίσω της ένα μικρό διαμάντι.
Η ιστορία δεν είναι κάτι ιδιαίτερα αξιόλογο αλλά όπως προείπα, είναι εμπνευσμένη από ινδιάνικο μύθο, συνεπώς το σενάριο, όσο και αφελές να ακούγεται, έχει γερές βάσεις, οι διάλογοι είναι αιχμηροί και ευφυέστατοι, τα μηνύματα κρύβονται καλά αλλά υπάρχουν, οι κωμικές αλλά παράλληλα μακάβριες ατάκες θα σου μείνουν για καιρό, και η εξαιρετικά creepy παρουσία του Robert Carlyle θα σε καθηλώσει.
Μελανά σημεία βέβαια, η απουσία gore σκηνών, που επιβάλλεται σε μία ταινία με θέμα τον καννιβαλισμό και η υπερβολικά γρήγορη πλοκή που σε αφήνει στο φινάλε με μία τεράστια πείνα για περισσότερη διάρκεια, τόσο μεγάλη όσο και των πρωταγωνιστών για σάρκα και αίμα.
Δεν ήταν κάτι αριστουργηματικό, αλλά σίγουρα αξίζει μια προβολή, κυρίως για τα τεχνικά του στοιχεία. Must see από τους horror fans.

Βίκυ Ελευθερίου





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου