Στη γούβα της Αμφιάλης.
Σε ένα κρεβάτι, μια γριά κάμποσων ετών. Ένα μαραμένο χέρι ψαύει απαλά το γόνατο μιας νεαρής γυναίκας.
«Ήταν μια τυπική μέρα στη δουλειά. Ο συνάδελφος είχε όρεξη για κουβέντα. Με πλησιάζει και με ρωτάει : «Βέρα, έχεις κάνει σχέση με σεκιούριτι;». «Δε τα φτιάχνω με χαμηλόμισθους», ήταν η άμεση απάντησή μου και σκέφτηκα πως δε περνάω τόσες ώρες στο κομμωτήριο για να έρθεις εσύ να με ρωτάς κάτι τέτοιο. Ωστόσο, μα αδηφάγα περιέργεια από την νοερή βαρεμάρα- ψιλολούφα ρώτησα το γιατί. Ας πιάσω όμως την ιστορία από πιο παλιά.
Είχε έρθει να ζητήσει κάτι από εμένα. Εγώ πάντα βοηθάω και πάντα συνδιαλέγομαι με όλους. Μετά από λίγες μέρες τον είδα στη στάση του λεωφορείου. Τον χαιρέτησα. Και ανταλλάξαμε δυο-τρεις τυπικές κουβέντες. Πέρασαν και άλλες λίγες μέρες και βρεθήκαμε να καθόμαστε αντικριστά στις θέσεις για άτομα χρήζοντα βοήθειας. Εκείνος όπως απεδείχθη αργότερα, μια βοήθεια με ένα τηγάνι στο κεφάλι, το φερόμενο και ως εκπολιτιστική ενέργεια, τη χρειαζόταν φορ σουρ. Ξανά τυπική συζήτηση τριών λεπτών και ο καθένας στην ευχή της Παναγίας. Ο καθείς στην εδική του ευχή, ξέχωρη η καθεμιά… ευτυχώς. Αυτή ήταν η όλη ανθρώπινη επαφή. Αμερόληπτα τυπική.
(Δεύτερο) Ωστόσο, εκείνος είχε πιάσει το συνάδελφο αργότερα σε στενοσόκακο και του είχε ξεφουρνίσει την ιστορία αλλιώς. «Αααα, με τη Βέρα δουλεύεις; Αααα.. ναι είχα σχέση… ΠΑΛΙΑ… μαζί της! Παλιά, όμως!»
Κόρη μου, γι’αυτό σου λέω… μπορεί να μη σου φαίνονται ΜΑΛΑΚΕΣ, αλλά είναι. Το 95% είναι. Απλώς, είναι. Είναι για να είναι. Για να υπάρχει η λέξη. Είναι ,γιατί είναι και οι μάνες αυτές που τους γεννούν και τους θρέφουν ως κανακάρηδες. Να προσέχεις πάντα και να μην κάνεις σολάριουμ. Χαλάει το βυζί.»
(Επιστροφή στο 2014 μ.Χ. Δεν με πειράζει να μου χρεώνουν σχέσεις. Μαθημένα τα βουνά στα χιόνια. Αλλά έχει πλάκα που θέλετε να κάνετε το κομμάτι σας. Και αυτό το κομμάτι αφορά το κεφάλαιο «ΕΙΜΑΙ ΕΡΑΣΤΗΣ ΔΕΙΝΟΣ!».Το ότι το οριοθέτησε στο παρελθόν μου προκαλεί δυο σκέψεις : 1oν. Και στην Τρίτη δημοτικού να τα είχαμε , θα το θυμόμουν. Κρατάω ημερολόγιο. 2ον. Μάκη, έχεις καιρό να έρθεις από το σπίτι να δεις τα παιδιά! Η διατροφή δε φτάνει, Μάκη!!!!!!!!!!!!!!!!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου