γράφει Η Αδαμαντία Συριάτου
To 1985 ο μεγάλος Γάλλος κωμικός Coluche ιδρύει τα Εστιατόρια Καρδιάς. Εκεί όπου κάθε άνθρωπος που δεν έχει αρκετά χρήματα για οποιοδήποτε λόγο, μπορεί να φάει και να ζεσταθεί όπου και να βρίσκεται στη Γαλλία.
Για να ενισχύσει οικονομικά αυτή την προσπάθεια επισκέπτεται ένα πολύ γνωστό μουσικό και τραγουδιστή τον Jean-Jacques Goldman και του ζητάει να γράψει και να τραγουδήσει ένα τραγούδι.
Έτσι, με την πρώτη ερμηνεία του τραγουδιού για τα εστιατόρια καρδιάς ξεκινάει το πρώτο γκρουπ των Enfoires που αποτελούσαν οι Jean-Jacques Goldman, Yves Montand,Nathalie Baye,Michel Platini,Micher Drucker.
Τι σημαίνει όμως les enfoires? Στη κυριολεξία σημαίνει "Οι Γαμημένοι" και θεωρείται βρισιά. Την χρησιμοποιούσε τόσο πολύ ο Coluche στους ατέλειωτους κωμικούς μονολόγους του που κατάφερε να την κάνει κατά μία έννοια ν'ακούγεται σαν κομπλιμέντο!
Ο Coluche με τις φιλίες και τις γνωριμίες του θα καταφέρει μέσα σε λίγα χρόνια να δημιουργήσει ίσως το μεγαλύτερο γκρουπ αλληλεγγύης παγκοσμίως. Τραγουδιστές, ηθοποιοί,αθλητές και κάθε είδους άνθρωποι του θεάματος προσφέρουν δωρεάν την φωνή και την παρουσία τους για τον σκοπό αυτό.
Η προβολή απ' τα μίντια και τον τύπο όπως και οι πωλήσεις των δίσκων και των συναυλιών τους αποφέρουν περίπου 80 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, αρκετά για να συντηρήσουν κατά το μεγαλύτερο μέρος τα εστιατόρια αυτά. Πολλές εταιρείες προσφέρουν επίσης δωρεάν μηχανήματα ήχου και ότι χρειάζεται για να οργανωθεί μια συναυλία ενώ εθελοντικά εργάζονται μάγειρες, σερβιτόροι,κλπ.
Όταν πέθανε ο Coluche πολλοί πίστεψαν ότι όλο αυτό θα σταματούσε και θα έμενε μιά ιστορική ανάμνηση.
Η δύναμη του σκοπού όμως ήταν πιο δυνατή.
Συναντιούνται τον Δεκέμβρη του 1986, λίγους μήνες μετά τον θάνατο του κωμικού, σ' ένα τηλεοπτικό show και με προτροπή της Veronique Colucci γυναίκας του Coluche ξαναρχίζουν ακόμα πιό δυναμικά.
Αυτή τη φορά, προστίθενται ο Michel Sardou, Johnny Hallyday,Veronique Sanson,Eddie Mitchell και ξεκινούν μιά περιοδεία σε 7 πόλεις της Γαλλίας.
Από τότε κάθε χρόνο γίνονται πολλές συναυλίες και πλέον υπάρχει μία πόλη που φιλοξενεί τις περισσότερες.
"Bάζουμε το εγώ στη τσέπη" λένε όλοι.
Σήμερα ακόμα ή μάλλον κυρίως οι νεότεροι Γάλλοι καλλιτέχνες, μουσικοί και ηθοποιοί αλλά και αθλητές και προσωπικότητες απ' όλη τη χώρα είναι μέλη και παρόντες στις μεγάλες ετήσιες συναυλίες.
Η επιλογή γίνεται αυστηρά και μόνο αφού βεβαιωθούν όλοι ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ο σκοπός αυτός για την προβολή κανενός.
Το μήνυμα του Coluche ήταν ότι δεν έχουμε δικαίωμα να αφήνουμε κανέναν άνθρωπο να πεθαίνει από πείνα κι από κρύο.Η δύναμη του μηνύματος αυτού, η δύναμη της ιδέας του, το αδύνατο που γίνεται δυνατό είναι ακόμα όλα εκεί... εκτός απ'τον ίδιο..
Υ.Γ. Το κείμενο αυτό το είχα γράψει τον Ιούνη του 2009 πληροφοριακά και μόνο τότε για τους φίλους μου. Στην Αθήνα δεν υπήρχαν τόσοι άστεγοι ούτε υποσιτισμένα παιδιά. Τα Εστιατόρια της Καρδιάς στη Γαλλία έχουν σώσει πολύ κόσμο και υπάρχουν ακόμα. Αναρωτιέμαι αν μια τέτοια προσπάθεια θα μπορούσε να έχει έστω και μία πιθανότητα επιτυχίας στην Ελλάδα του 14 που η ανάγκη είναι πιο επιτακτική από ποτέ.
όταν βγαίνεις στη βεράντα για τον πρωινό καφέ και βλέπεις τις ορθογώνιες γραμμές των κτηρίων να χαϊδεύουν τις αναρχικές τιρκουάζ καμπύλες της θάλασσας και το μόνο που θέλεις είναι να προσθέσεις μουσική σε αυτό το μικροσύμπαν.
επιστρέφεις στο σαλόνι και πατάς play στο Morceaux de Fantaisie.
με το που διαχέονται οι πρώτες νότες στην ατμόσφαιρα ακούς την αγουροξυπνημένη φωνή της.
-Ραχμάνινοφ? σ'ευχαριστώ.
αυτή τη γυναίκα τη κρατάς και την αγαπάς
μια ολόκληρη ζωή.
Γιώργος Τρίκερι.
οι πιο δημιουργικές αγγελίες εργασίας που έχουμε δει.
Αν είσαι πιο γρήγορος από τον Φλας, οδηγείς και έχεις μηχανάκι σαν τον Βαλεντίνο Ρόσι, σου αρέσει το πρωινό ξύπνημα και γνωρίζεις την περιοχή του Κεραμεικoύ καλά, τότε σε περιμένουμε. Τ:210 3471401
ΖΗΤΕΙΤΑΙ: Ακούραστος, ευχάριστος μπαρίστας με όρεξη και διάθεση για πρωινό ξύπνημα, αγάπη για τους συνανθρώπους, χιούμορ και λατρεία για τον καλό καφέ. Απαραίτητη προϋπόθεση να καλέσει στο 210 3471401 και να ζητήσει τον Μελέτη.
είχα δει το τρέιλερ πριν από καιρό αλλά δεν ήμουν στη κατάλληλη διάθεση. την φύλαξα όπως φυλάμε ένα βιβλίο ή ένα μπουκάλι κρασί για να το ανοίξουμε μια όμορφη στιγμή.
μια υπέροχη ταινία, σκηνοθετημένη από τους δημιουργούς του Little Miss Sunshine με σενάριο γραμμένο από την πρωταγωνίστρια της ταινίας Ζωή Καζάν (εγγονή του Ηλία).
ένας μοναχικός συγγραφέας, πάνω στην απόγνωση του πλάθει μια γυναίκα για να έχει συντροφιά και ανακαλύπτει πως δεν μπορούμε να κάνουμε τους ανθρώπους ο'τι θέλουμε ακόμα και αν είναι "δικοί" μας.
μια ξεχωριστή ιστορία αγάπης, υπόσχομαι να μην σας πω πως τελειώνει, αν μου υποσχεθείτε ότι θα την δείτε.
ποτέ δεν ξέρω πως θα τελειώσει μια ταινία.
δεν θέλω να ξέρω
ποτέ δεν έχω δει ολόκληρη τη Νύχτα Αγωνίας του Χίτσκοκ.
θέλω η Μπέργκμαν και ο Πεκ να μείνουν αγκαλιασμένοι
στο δωμάτιο του ξενοδοχείου στη Νέα Υόρκη
κυνηγημένοι από την αστυνομία
στιγμιαία ευτυχισμένοι στην άγνοιά τους.
σου έχει τύχει να ζωγραφίζεις στο όνειρο σου
ένα πίνακα και να μην θέλεις να ξυπνήσεις?
ο σκύλος να σου γλείφει τα δάχτυλα
γιατί είναι η ώρα για τη πρωινή βόλτα του
κι εσύ να ανακατεύεις τα χρώματα
ζωγράφισα μια απαγορευτική πινακίδα της τροχαίας
αντί για STOP
έγραψα
Όλα
δεν ξέρω τι σημαίνει
δεν θέλω να ξέρω
ξέρω τη πρωτεύουσα του Σουρινάμ.
καλημέρα
Γιώργος Τρίκερι
γράφει η Γεωργία Καλδάνη
Βαρέθηκα να μιλάω για τα αυτονόητα. Πως να στο πω.. από τότε που μπήκαν οι επιθετικοί προσδιορισμοί στη ζωή μας ξεχάσαμε την ανθρώπινη υπόσταση και ιδιότητα. Όταν βρίζω ανθρώπους, στην ουσία βρίζω τους επιθετικούς προσδιορισμούς τους. Είμαι μαύρος, είμαι χριστιανός, είμαι γιατρός, είμαι πρόεδρος, είμαι στρέιτ, είμαι λεσβία, είμαι Ελληνίδα, είμαι μάνα, είμαι μουσουλμάνα, είμαι καλή, κακή, είμαι γκομενάρα, είμαι εγωίστρια, είμαι ότι γουστάρω ανά περιόδους. Και ανάλογα με την ιδιότητά μου γίνομαι ότι είναι και οι άλλοι με τον ίδιο επιθετικό προσδιορισμό. Όμοια κατασκευασμένα ανδρείκελα δηλαδή. Μεγαλώνω στα σπλάχνα μου την μισαλλοδοξία. Τον πόλεμο. Πόσο ανώτερος πρέπει να αισθάνομαι που μπορώ να κρίνω τους πάντες. Και πόσο καλύτερος για να κατηγορώ τους πάντες ορίζοντας τη ζωή τους σύμφωνα με τα δικά μου δεδομένα. Όχι φίλε μου. Δεν είναι ο άνθρωπος που καταστρέφει τα πάντα. Ο άνθρωπος είναι μια χαρά ζώο στην τελική. Οι επιθετικοί προσδιορισμοί γαμούν τις κοινωνίες, τον Πλανήτη, τα ζώα. Μη ψάχνεις για ανθρώπους. Κατασπαράχτηκαν από την ίδια τους την οξυδέρκεια...
Παλέψτε για
να γίνετε διαφορετικοί
από όλους τους
άλλους και
κυρίως από αυτούς
που βρίζετε και μετά
παλέψτε τη
διαφορετικότητά
σας ...
γράφει η Βέρα J. Φραντζή
«Θα έπρεπε να κοκκινίζω για τα λάθη που έχω κάνει. Αντί γι’αυτό, λυπάμαι για όσα δεν έκανα».
Αβελάρδος
Ποιος είναι ο άντρας της ζωής μου; Της δικής σας;
Τι θα μου χαρίσει; Τι ξεφαντωτής; Τι πλάνος; Σάματις θα φοράει τα κυριακάτικα ρούχα, όταν θα με συναντά; Και τις Δευτέρες θα τα φορά; Θα έχει γυαλισμένα παπούτσια και μάτια καστανά; Θα ορέγεται την υποψία της έκρηξης που εξέχει από το κορμό μου; Άνδρας ολάκερα δικός μου;
Πάλι ανόητα τα έγραψα.
Ως τότε με άλλους άνδρες θα μιλώ και οθνεία πρόσωπα θα συναντώ. Άνδρες κοινούς, αλλά επιζήτητους. Αγόρια ενήλικα. Αυτοί θα είναι οι άνδρες της ζωής μου… άνδρες μιας νύχτας κουρασμένης, άνδρες ξεχασμένοι από τις μάνες τους και τις αλλοτινές αγάπες τους και άντρες μιας αργίας. Με τα καταστίγματά τους περπατώ και αυτό το βάδισμα ποθεινό για τον καθένα είναι ολότελα.
Άλλοι με αρπάζουν και με κατσαδιάζουν γι’αυτό που θέλουν να είμαι, αλλά εγώ δε μπορώ. Τρεχάτα τους βρίσκω πάντα σε δρόμους συχνούς και οικείους. Δρομαία φεύγουν από τη ζωή μου. Και αυτό δε στέκει με κανένα επιχείρημα, παρά μόνο με το δικό μου.
Δόσιμο μονομερές και ερωτικό που το αποδέχομαι. Σε αυτή την πλευρά δεν βρίσκεις χρόνο για αντιπαραθέσεις, άλλωστε. Αλλά σπινθήρες ρέμβης βραδινής, που θα αναμοχλεύεις αργότερα τα κοινά τα βράδια με τον άντρα της ζωής σου. Και αναρωτιέσαι εκεί τότε... Μήπως εκείνος ήταν ο άντρας της ζωής μου; Εκείνος πρέπει να ήταν, γιατί αυτός εδώ απόψε δεν είναι. Αυτός εδώ, που σήμερα σφουγγάρισα γι’αυτόν, ξένο τον νιώθω. Τις προάλλες, ωστόσο, μαζί του κοιμήθηκα γνώριμα. Τον έψαξα μέσα στο βράδυ δίπλα μου και τον αποδέχτηκα γλυκά. Πώς να σε ξεχάσω και ας περίμενα τον μοναδικό μου; Και πίσω- μπρος και ανάποδα και ποτέ δε θα μάθω ποιος είναι αυτός που δε θα ξεθωριάσει ποτέ.
Το εξουθενωτικό βράδυ εκείνο τα γένια σου γαργαλούσα και πήρα στις παλάμες σου το πρόσωπό μου. Νότισα τα χείλη σου. Το πρωί σε βρήκα αντίκρυ μου. Μονάχος ήσουν. Και εγώ το ίδιο. Δεν είχε τίποτα το λυρικό και το όσιο εκείνο το πρωί. Πήρα το τρένο να γυρίσω σπίτι μου και είχα το βιβλίο το δανεικό μέσα στη τσάντα μου. Πρόδηλα το άφησα το άρωμα μου, να το ξέρεις. Μα δεν είσαι εσύ ο άντρας της ζωής μου. Ο άλλος είναι, μα και αυτός κάπου ήταν εκείνο το βράδυ. Πω πω ταξίδια που κάνουμε.
Πάλι θα γυρίσω εκεί που άρχισα. Άνδρες που δεν είναι αυτοί της ζωής μου. Αν τους βάλω πλάι – πλάι , θα κοιταχτούν αναμεταξύ τους. Θα πιάσουν και κουβέντες.
Και εσύ είσαι ένα κορίτσι απόψε, που ψάχνεις τον άντρα της ζωής σου. Σε καταλαβαίνω. Μα δεν είναι ο καιρός για σένα σήμερα.
Όσο τραβήξει αυτή η ιστορία. Τόσα τσιγάρα θα κάνω και άλλους τόσους σκέτους, πικρούς καφέδες που θα μου φέρει τα πρωινά στο κρεβάτι και ξανά και ξανά θα θυμάσαι πως δεν θα είσαι ο άντρας της ζωής μου.
Σε σένα μιλώ, αλλά και σε μένα. Το ίδιο είναι. Το ίδιο λέμε.
Εάν ερωτηθείς τι περιέχει ένα ποτήρι γάλα, το πιο πιθανό είναι να απαντήσεις ασβέστιο, πρωτεΐνες, ιχνοστοιχεία. Ήξερες ότι το λευκό ποτήρι που απολαμβάνεις στο πρωινό σου, στον καφέ σου ή στην μαγειρική είναι ένα κοκτέιλ από αυξητικές ορμόνες, αντιβιοτικά και αναλγητικά, χοληστερόλη και λιπαρά;
Πολλοί πιστεύουν ότι το γάλα είναι απαραίτητο για την διατροφή του ανθρώπου. Δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει ότι το μητρικό γάλα για το μωρό είναι το ότι πιο αγαθό και πολύτιμο υπάρχει καθώς του παρέχει θρεπτικά συστατικά και αντισώματα απαραίτητα για την επιβίωση και ανάπτυξη του. Ο άνθρωπος όμως είναι το μοναδικό θηλαστικό το οποίο συνεχίζει να καταναλώνει γάλα και στην ενήλικη ζωή του.
1. Δεν είμαστε σχεδιασμένοι για να καταναλώνουμε γάλα άλλων θηλαστικών. Υπολογίζεται ότι το 70% του πληθυσμού έχει δυσανεξία στο βασικό σάκχαρο του γάλακτος, την λακτόζη.
2. Έχει πλέον καταρριφθεί ο μύθος του ότι το γάλα είναι καλή πηγή ασβεστίου. Οι επιδημιολόγοι έχουν κατά καιρούς αναφέρει τα αυξημένα ποσοστά οστεοπόρωσης σε πληθυσμούς που χαρακτηρίζονται από μεγάλη κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων όπως οι Η.Π.Α και η Φινλανδία. Μπορεί δηλαδή το γάλα να περιέχει ασβέστιο, έχει όμως και άλλους παράγοντες οι οποίοι εμποδίζουν την απορρόφηση του από τον ανθρώπινο οργανισμό. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι φυτικές πηγές ασβεστίου όπως αποξηραμένα φρούτα, σπανάκι, φασόλια, αμύγδαλα, ακόμα και κάποια είδη ψαριού έχουν πολύ περισσότερα οφέλη στον οργανισμό.
3. Αποτελεί μορφή βασανισμού των ζώων. Κανένα ζώο δεν είναι σχεδιασμένο να παράγει γάλα όλη του τη ζωή. Οι αγελάδες φυσιολογικά παράγουν γάλα για τα μικρά τους την περίοδο που θα τα γεννήσουν. Στις γαλακτοβιομηχανίες τα ζωντανά παροχετεύονται με ορμόνες όπως η BGH, για να αυξήσουν την παραγωγή γάλατος. Η αγελάδα φυσιολογικά ζει 25 χρόνια αλλά λόγω των χημικών και της μεταχείρισης της στην βιομηχανία θα ζήσει 5 χρόνια και στη συνέχεια το κρέας της θα πουληθεί για τροφή κατοικίδιων ή χαμηλής ποιότητας junk food.
Υπάρχουν πολλά ντοκιμαντέρ τα οποία παρουσιάζουν την αλήθεια πίσω από τις βιομηχανίες παραγωγής γάλατος και θεωρώ ότι όποιος καταναλώνει γάλα θα πρέπει να ξέρει πως παράγεται και τι κάνουν οι εταιρίες που ενισχύει με την αγορά αυτή.
Διότι το να παρουσιάζουν μια χαμογελαστή οικογένεια το πρωί και ένα υγιές αγελαδάκι δεν σημαίνει ότι αυτή είναι η πραγματικότητα καθώς ο τρόπος παραγωγής γάλατος πλέον δεν είναι όπως τον έχουμε στο μυαλό μας με την γιαγιούλα που αρμέγει υπομονετικά σε έναν αγρό.
Σήμερα υπάρχουν πολλές εναλλακτικές στο ζωικό γάλα όπως το γάλα αμυγδάλου, σόγιας, καρύδας και άλλα, οι οποίες απορροφώνται καλύτερα από τον άνθρωπο και είναι φιλικές προς το περιβάλλον.
πηγή: Athensvoice.gr
Αγαπητή Μισέλ,
Είδα την φωτογραφία σου στο ίντερνετ,στην οποία κρατάς την εξαιρετικά επίκαιρη ''Σώστε τα κορίτσια μας'' ταμπέλα και συγκινήθηκα από την συντριβή στο πρόσωπό σου.
Είσαι γυναίκα και μητέρα και δεν έχω λόγους να αμφισβητώ την ειλικρινή συναισθηματική σου ταύτιση με τα κορίτσια που αγνοούνται.Αλλά δεν μπόρεσα παρά να αναρωτηθώ αν σου έχει ποτέ περάσει από το μυαλό ότι και πολλές άλλες νεαρές Μουσουλμάνες έχουν χαθεί εξ αιτίας της πολιτικής του συζύγου σου.
Στην Αφρική,απ' όπου προέρχονται οι δικοί σου (και του συζύγου σου) πρόγονοι,στο Αφγανιστάν,στο Ιράκ και σε κάμποσα άλλα μέρη.Άρχισα,επίσης,να σκέφτομαι τις νεαρές Βουδίστριες στο Βιετνάμ αλλά και κάποιες ''καλές'' Χριστιανές στη Νότια Αμερική.Όλες θύματα της Αμερικανικής Στρατιωτικής και Εξωτερικής πολιτικής.
Εάν δεν απατώμαι,από την οικία σου προέρχονται όλες οι διαταγές που ευθύνονται για τις κακοτυχίες (παλιότερες και πιο πρόσφατες) όλων αυτών των παιδιών.
Εγώ είμαι ένας πραγματιστής,Μισέλ και γνωρίζω πως ότι έγινε,δεν ξεγίνεται αλλά ίσως οι δυο μας θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι για το μέλλον.Εσύ ως γυναίκα και ως μητέρα που δεν θα ήθελε επ ουδενί να βρεθεί στο μέλλον στην ίδια θέση να κρατά περισσότερες ταμπέλες σαν κι αυτή που κρατάς σήμερα αλλά και ως σύζυγος του ανθρώπου που κρατά στα χέρια του αποκλειστικά τον μηχανισμό ενεργοποίησης των Αμερικανικών Στρατιωτικών Δυνάμεων,ίσως θα μπορούσες να πετύχεις να κάνεις κάτι περισσότερο από μία απλά συμβολική χειρονομία.
Ίσως θα μπορούσες να γίνεις άτεγκτη (όπως θυμάμαι να κάνει η μητέρα μου με τον πατέρα μου για ζητήματα πολύ λιγότερο σημαντικά από αυτό) και να απαιτήσεις να γίνει επιτέλους κάτι.
Δεν γνωρίζω πόσο εξοικειωμένη είσαι με την Αρχαία Ελληνική Κωμωδία αλλά υπάρχει ένα εξαίσιο θεατρικό έργο του Αριστοφάνη που ονομάζεται Λυσιστράτη (ένα Ελληνικό όνομα που σημαίνει ''αυτή που καταλύει τους στρατούς'').
Η Λυσιστράτη,λοιπόν,ήταν μία αποφασισμένη και με ισχυρή θέληση γυναίκα,η οποία έχει μπουχτίσει να βλέπει τους άντρες να επιδίδονται σε ανόητους αιματηρούς πολέμους.Έπεισε,λοιπόν τις υπόλοιπες γυναίκες να αρνηθούν οποιοδήποτε σεξουαλικό προνόμιο στους συζύγους και εραστές τους σε μια προσπάθεια να τους αναγκάσουν να εγκαταλείψουν τις πολεμικές συρράξεις και να ζήσουν ειρηνικά.
Δες τώρα,αν μια γυναίκα του δικού σου πολιτικού αναστήματος ακολουθούσε το παράδειγμα της Λυσιστράτης,μπορείς να καταλάβεις πόσο ευεργετικό θα ήταν αυτό για την διάσωση αθώων κοριτσιών και αγοριών σ'όλο τον κόσμο.
Σκέψου,Μισέλ για χάρη των κοριτσιών μας.
Ειλικρινά δικός σου,
Γιώργος Τρικεριώτης
Ελλάδα
Υ.Γ Θα χαιρόμουν να σου δανείσω ένα αντίγραφο της Λυσιστράτης.Παρακαλώ απάντησε μου το συντομότερο δυνατό γιατί οι καιροί που ζούμε είναι ζοφεροί.
ευχαριστώ τη Φίλη Λίτσα για την εξαιρετική απόδοση της επιστολής μου στα Ελληνικά. για να διαβάσεις το αυθεντικό κείμενο, πάτησε εδώ.
Περίμενε αμέτρητες ώρες, επί δύο χρόνια και έκανε πάνω από 3000 κλικ με τη φωτογραφική του κάμερα για να πετύχει ένα μικρό πουλάκι να πετάει πάνω από το νερό, ψάχνοντας για τροφή. Η υπομονή του και, κυρίως, η τεχνική του βραβεύτηκαν τελικά σε έναν παγκόσμιο διαγωνισμό φωτογραφίας, όπου παρά τον σκληρό ανταγωνισμό από τους χιλιάδες συμμετέχοντες, κατόρθωσε να κατακτήσει την πρώτη θέση!
Ο 35χρονος Νίκος Φωκάς είναι ο μεγάλος νικητής του Handbook of the Birds of the World (HBW)-World Bird Photo Contest, του παγκόσμιου διαγωνισμού φωτογραφίας πουλιών, που διοργάνωσαν για δεύτερη χρονιά οι εκδόσεις Lynx Edicions.
Η φωτογραφία, που χάρισε τη νίκη στον Έλληνα φωτογράφο, απεικονίζει ένα στακτοπετροχελίδονο (αλλιώς ωχροσταχτάρα ή Apus pallidus ή Pallid Swift), ένα αποδημητικό είδος, το οποίο περνά σχεδόν ολόκληρη τη ζωή του πετώντας. Αυτό, άλλωστε, υπονοεί και η επιστημονική ονομασία του, που προέρχεται από την αρχαία ελληνική άπους, Apous, που σημαίνει "χωρίς πόδια".
"Στη μελέτη μου για το συγκεκριμένο πουλί παρατήρησα ότι πλησιάζουν πολύ κοντά στο νερό για να φάνε μικρά έντομα. Βρήκα, λοιπόν, ένα σημείο στα Σπάτα και ακολουθώντας μια ειδική τεχνική προεστίασης, έστησα 'καραούλι'. Η βραβευμένη φωτογραφία προήλθε μετά από 3000 αποτυχημένα κλικ σε διάρκεια 2 χρόνων" εξήγησε, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο κ. Φωκάς, ο οποίος εργάζεται ως περιβαλλοντολόγος στο Τμήμα Περιβάλλοντος του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών "Ελευθέριος Βενιζέλος". Ξεκαθάρισε δε, ότι μια καλή φωτογραφία με πουλιά δεν είναι θέμα τύχης, όπως πιστεύουν μερικοί, αλλά απαιτεί αμέτρητες ώρες δουλειάς και μελέτης για το είδος.
"Να τονίσουμε, εξάλλου, ότι στους διαγωνισμούς φωτογραφίας, δεν δέχονται εικόνες που έχουν υποστεί μεγάλη επεξεργασία. Στέλνεις μάλιστα και την αρχική φωτογραφία προκειμένου η κριτική επιτροπή να δει την επεξεργασία στην εικόνα που συμμετέχει στο διαγωνισμό. Έτσι, η εικόνα από μόνη της πρέπει να είναι καλή. Προσωπικά, επειδή υστερώ στο photoshop, έκανα μια υποτυπώδη επεξεργασία στην εικόνα μου που κέρδισε" τονίζει ο 35χρονος φωτογράφος.
Η ενασχόληση με τη φωτογραφία άρχισε για τον κ. Φωκά, όπως λέει ο ίδιος, πριν από 5-6 χρόνια, όταν άρχισε να παρατηρεί τα πουλιά στο αεροδρόμιο. "Γενικότερα, βέβαια, μ' ενδιαφέρει και αγαπάω τη φύση και ιδιαίτερα τα πουλιά που έχουν σύνθετη και μυστηριώδη συμπεριφορά, απόρροια της ανάγκης για επιβίωση" σημειώνει.
Με προσόν λοιπόν την... ιώβεια υπομονή του και με πολύωρη μελέτη γύρω από την τεχνική της φωτογραφίας, ο κ. Φωκάς δηλώνει αποφασισμένος να συνεχίσει τις εξορμήσεις στην Αττική αλλά και σε υγροβιότοπους της Ελλάδας για να απαθανατίσει τα αγαπημένα του πουλιά που αποτελούν ένα εξαιρετικά δύσκολο είδος φωτογράφισης.
πηγή: http://www.newsit.gr/
πατώντας εδώ θα βρεθείς στο blog του Νίκου Φωκά όπου θα έχεις την ευκαιρία να απολαύσεις τις φωτογραφίες του.
dear Michelle,
I saw your picture on the internet holding the trendy-as-of-lately "Bring back our girls" sign and I was moved by the devastation on your face.
You are awoman and a mother and I have no reasons to doubt the sincere empathy you must be feeling for the missing girls.
But I couldn't help but wonder if it ever crossed your mind how many Muslim girls have gone missing as a result of your husband's policy.
In Africa where your ancestors (and your husband's) come from, in Afghanistan, in Iraq and some many other places.
I got to thinking about the Buddist girls in Vietnam and even good Christian girls in South America. All victims of the U.S military and Foreign policy.
If I am not mistaken where you reside is the headquartes from where all the orders responsible for the misfortunes (past and present) of all these children come from.
I am a pragmatist, Michelle, what has been done cannot be undone but maybe you and I could do something for the future.
You as a woman and a mother who would not want to be forced to hold more signs as the one you are holding today and being the wife of the man who holds the collective trigger of the U.S. Forces maybe you could accomplish a little more than a mere symbolic gesture.
Maybe you could be stern (as I remember my own mother being stern with my father for far less significant issues) and demand that something is done.
I don't know how familiar you are with ancient Greek comedy, there is a wonderful play by Aristophanes called Lysistrata ( a female Greek name that means Army disbander).
Lysistrata was a strong willed, determined woman (not unlike you) who got fed up with men fighting stupid bloody wars (not unlike your husband).
She persuaded her lady friends to withhold sexual privileges from their husbands and lovers as a means of forcing the men to abandon warfare and live in peace.
Now see, if a woman of your political stature were to emulate Lysistrata you realise how beneficial this could be for the salvation of innocent girls and boys all over the world.
Think about, Michelle, for our girls' sake.
yours truly
Giorgos Trikeri
Greece.
p.s. I would love to lend you my copy of Lysistata. pls write back soon, these are dire times we are living in.
για την Ελληνική απόδοση του κειμένου πάτησε εδώ.
γράφει η Όλγα Αικατερίνη Φουντέα
- Όλγα, θέλω να σταματήσεις να διαδίδεις αυτά τα ψέματα!
- Ποια ψέματα, μαμά;
- Αυτά που λες από εδώ κι από εκεί, ότι εγώ και ο πατέρας σου χωρίσαμε!
- Τι εννοείς, μαμά; Αφού είχατε να κοιμηθείτε κάτω από την ίδια στέγη από τα πέντε μου.
- Άκου να σου πω, μικρή. Δεν μπορεί να περιμένεις από δύο sui generis άτομα όπως εγώ και ο πατέρας σου να φερόμαστε όπως τα κοινά ζευγάρια.
- Ποια ζευγάρια εννοείς; Τα ευτυχισμένα;
- Ήμασταν ευτυχισμένοι! Πριν γεννηθείς εσύ!
- Τι εννοείς δηλαδή; Ότι εγώ φταίω που χωρίσατε;
- Όχι, δεν φταις εσύ, αλλά δεν βοήθησες κιόλας! Μα αφού σου λέω δεν χωρίσαμε!
- Και οι ομηρικοί καβγάδες; Και οι απειλές και τα δικαστήρια; Και που έκανα να δω τον πατέρα μου δεν ξέρω πόσο καιρό μέχρι που ήρθε στο άλλο μας σπίτι με ένα παζλ; Ψέματα κάνατε; Όλοι οικογενειακώς που βρίζατε ο ένας τον άλλον, όλα ψέματα;
- Δεν είπα ότι δεν υπήρχαν διενέξεις! Ο πατέρας σου ήταν δύσκολος άνθρωπος. Όπως είσαι κι εσύ!
- Κι εκείνη η σκηνή στην κουζίνα που απείλησαν με την γιαγιά ότι θα διεκδικήσουν την κηδεμονία μου κι εσύ φώναζες ενώ εγώ έκλαιγα και μου έλεγαν να διαλέξω;
- Και τι διάλεξες; Αφού τα θυμάσαι τόσο καλά.
- Ήταν λίγο δύσκολη η θέση μου. Ήταν σαν να έπρεπε να διαλέξω μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Διάλεξα ΠΑΣΟΚ.
- Εγώ είμαι το ΠΑΣΟΚ;
- Ναι, όλες οι μητέρες είναι ΠΑΣΟΚ. Εσύ το έχεις ψηφίσει κιόλας!
- Εγώ; ΠΑΣΟΚ; Πότε ψήφισα εγώ ΠΑΣΟΚ; Ποτέ!
- Μα τι λες; Δεν ψήφισες Σημίτη;
- Ο Σημίτης δεν είναι ΠΑΣΟΚ!
- Τι είναι τότε; Κουβικουλάριος της Αγίας Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας;
- Τον Σημίτη, μικρή, θα το κρίνει η ιστορία. Δεν φτάνει που διαδίδεις αυτά τα ψέματα ότι χώρισα με τον πατέρα σου, λες ότι ψήφισα και ΠΑΣΟΚ, δεν γίνεται, Χριστέ μου, να σταματήσεις να ασχολείσαι μαζί μου;
- Ε, τι να κάνουμε, ίσως να σου είχαν πάει καλύτερα τα πράγματα αν ο Χατζιδάκις είχε ανταποκριθεί στις ερωτικές επιστολές ή είχες πάει για μεταπτυχιακό στην Γερμανία και τα είχε φέρει η τύχη και γνώριζες τον Reiner Werner Fassbinder. Τότε δεν θα υπήρχα εγώ.
- Μπα, θα υπήρχες. Σιγά μην γλιτώναμε από εσένα.
- Πως θα υπήρχα χωρίς εσένα;
- Σιγά μην με χρειαζόταν ο πατέρας σου για να σε κάνει. Αφού τίποτα δεν έχεις πάρει από εμένα! Τίποτα! Θα κατάπινε ένα από τα βιβλία του και θα έβγαινες από το κεφάλι του όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία.
- Δεν αντιλέγω. Ο μπαμπάς είχε όντως συνουσιακή σχέση με τα βιβλία του, τα προτιμούσε κι από εσένα κι από εμένα. Ποιο βιβλίο, όμως;
- Το Μισάνθρωπο του Μολιέρου!
- Μα, μαμά, ξέρεις πολύ καλά ότι ο μπαμπάς δεν διάβαζε θέατρο.
- Αχ, βρε Όλγα, τίποτα δεν έχεις καταλάβει πια για αυτήν την οικογένεια; Η οικογένεια σου δεν χρειάζεται ούτε να διαβάζει ούτε να πηγαίνει θέατρο. Η οικογένεια σου ΕΙΝΑΙ το θέατρο.
Με θέμα «Οι συλλογές των μουσείων μας ενώνουν» και τιμώμενο το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, που συμπληρώνει φέτος 100 χρόνια από την ίδρυσή του, γιορτάζεται στις 18 Μαΐου, όπως είθισται, η Διεθνής Ημέρα Μουσείων.
Όπως κάθε χρόνο από το 1977, οπότε το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM) όρισε τη συγκεκριμένη ημερομηνία ως Διεθνή Ημέρα για τα Μουσεία, έτσι και φέτος τα μουσεία σε όλη την επικράτεια ανοίγουν με ελεύθερη είσοδο στο κοινό τις πόρτες τους στις 18 Μαΐου. Παράλληλα, πλήθος εκδηλώσεων έχουν προγραμματιστεί για το διάστημα έως τις 18 Ιουνίου 2014 σε μουσεία, μνημεία, αρχαιολογικούς χώρους και πολιτιστικά ιδρύματα σε όλη την Ελλάδα.
Το πρόγραμμα είναι πραγματικά πλούσιο, με οργανωμένες ξεναγήσεις σε μόνιμες εκθέσεις, επιλεγμένα εκθέματα και αρχαιολογικούς χώρους, εκπαιδευτικές δραστηριότητες για παιδιά, ημερίδες, συνέδρια, ομιλίες, θεατρικές παραστάσεις, προβολές ταινιών, ενώ δεν είναι λίγες οι περιοδικές εκθέσεις ή οι σύγχρονες εικαστικές και άλλες εγκαταστάσεις που υλοποιούνται το διάστημα αυτό.
Η κεντρική εκδήλωση του εορτασμού θα πραγματοποιηθεί αύριο Δευτέρα 12 Μαΐου 2014 στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, όπου θα γίνουν παρουσιάσεις στη μόνιμη έκθεση οι οποίες εστιάζουν στη συνεργασία των μουσείων για την κινητικότητα των συλλογών (16:00-18:00), καθώς και ξεναγήσεις στις περιοδικές εκθέσεις «Ομιλούσες εικόνες: Η διάδοση του θρησκευτικού πίνακα στη Ρωσία και στα Βαλκάνια, 16ος- 19ος αιώνας» (17:30-18:30) και «Εκτός ναού... Θησαυρός του 11ου αιώνα από το Μουσείο του Cluny» (18:30-19:30). Τέλος, θα ακολουθήσει γιορτή με μουσική εκδήλωση.
Από τις πάμπολλες εκδηλώσεις, ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε τις δράσεις στο Μουσείο Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης (Φιλοσοφική Σχολή, Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, τηλ. 210 7277561-628, 210 7277946) με τίτλο «Το Μουσείο θυμάται… Το Μουσείο δημιουργεί… Το Μουσείο ενώνει…», την Παρασκευή 16 Μαΐου, με αφορμή τη συμπλήρωση 20 και 10 αντίστοιχα χρόνων από τα εγκαίνια του μουσείου και του αρχαιολογικού πάρκου της Πανεπιστημιούπολης, τη θεατρική παράσταση για παιδιά 6-12 ετών, που πραγματοποιείται στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (Νεοφύτου Δούκα 4, τηλ. 210 7228321), το Σάββατο 17 Μαΐου, με τίτλο «Τα δεκανίκια της πολιτείας ΜΟ» και σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Νοηματικής Γλώσσας «Γέφυρες επικοινωνίας», ενώ θα υπάρχει ταυτόχρονη μετάφραση στη νοηματική γλώσσα για παιδιά με προβλήματα ακοής. Επίσης, την «Ημερίδα στη μνήμη του Γ. Χ. Χουρμουζιάδη», στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Βόλου (Αθανασάκη 1, τηλ. 24210 76278 και 24210 76455), τη Δευτέρα 12 Μαΐου (9:30-14:00), σε συνεργασία με το Εργαστήριο Μουσειακής Έρευνας και Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και το πρόγραμμα «Πολιτειακές δομές: από τη στήλη των Βαττυναίων στις Ευρωεκλογές» για παιδιά Ε΄ και Στ΄ Δημοτικού, που θα λάβει χώρα την Τετάρτη 14 Μαΐου & Πέμπτη 15 Μαΐου (11.30-12.15) στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Περιφερειακής Ενότητας Καστοριάς στο 'Αργος Ορεστικό.
Στόχος τα παιδιά να γνωρίσουν την ενεπίγραφη στήλη των Βαττυναίων, δίνοντάς τους την ευκαιρία να παίξουν και να συζητήσουν για μορφές αυτοδιοίκησης στην Ευρώπη του χθες και του σήμερα.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
είχαμε τσακωθεί για κάτι που ήταν τόσο σημαντικό.
τότε.
καθόμασταν μέσα στο αυτοκίνητο που διέσχιζε τον εξοχικό δρόμο που πηγαίνει προς τα Χάνια. πηγαίναμε στους δικούς της να γιορτάσουμε τη μέρα της μητέρας.
την μισούσα εκείνη τη στιγμή.
γιατί δεν με καταλάβαινε. γιατί δεν προσπαθούσε να με καταλάβει.
ίσως ένιωθα και λίγο ανεπαρκής απέναντι της που δεν μπορούσα να της προσφέρω τη ζωή που της είχα υποσχεθεί.
τη ζωή που της άξιζε.
αλλά έπρεπε να δείχνει κατανόηση. ήταν η γαμημένη γυναίκα μου.
δεν έβλεπα την άνοιξη που ανθούσε έξω από το παρμπρίζ.
δεν μύριζα τα λουλούδια.
έβλεπα μόνο το κόκκινο του θυμού μου και τον μύριζα να αναδύεται από τους πόρους μου.
από το ραδιόφωνο άκουσα την εισαγωγή του Absolute Beginners του Μπόουι.
τις μαγικές νότες της κιθάρας που πάντοτε με ηρεμούσαν.
πέρασε ολόκληρη η σχέση μας μπρος από τα μάτια μου.
οι διακοπές στην Άνδρο.
το πρώτο μας γλωσσόφιλο.
το ιδρωμένο σεξ στη ταράτσα.
το μπλε πουκάμισο που μου έκανε δώρο.
το ποίημα που είχα ξεκινήσει να της γράφω.
ηρέμησα.
γαλήνεψα.
στη μέση του τραγουδιού έγειρα και της ψιθύρισα
σαγαπάω
όπως έκανα παλιά σαν να ήταν μια λέξη.
εγώ σαγαπάω ήταν η απάντηση της.
στην επόμενη στροφή ένα φορτηγό
έκανε όπισθεν κάθετα στο δρόμο.
νομίζω ότι πρόλαβα να ακούσω τη κραυγή της
αλλά δεν μπορώ να είμαι σίγουρος.
μάζεψαν την μισοκαμένη γνάθο μου από το τιμόνι που είχε σφηνώσει
για να με αναγνωρίσουν.
μια κουρούνα έξυσε τον βολβό του αριστερού μου ματιού
από την άσφαλτο και τάισε τα νεογνά της
τρεις μέρες αργότερα.
και άλλες λεπτομέρειες που εσείς οι ζωντανοί
θεωρείτε μακάβριες και ουσιαστικές
αλλά πίστεψε με, είναι άνευ ουσίας όταν φτάσεις εδώ.
η ουσία είναι πρόλαβα να της πω
σαγαπάω.
προλαβαίνεις κι εσύ.
Γιώργος Τρίκερι
Σηκώθηκα από το κρεβάτι και το πρώτο πράγμα που μου έδειξε ο καθρέφτης του μπάνιου ήσουν εσύ. Κοίταξα μπροστά μου, μέσα από τον καθρέφτη, στην επόμενη μέρα και δεν ήσουν πουθενά. Άραγε να κάνω το βήμα να αλλάξω την σελίδα του ημερολογίου ή να γυρίσω πίσω το ρολόι και να υποδύομαι πως δεν περνάει η μέρα; Έκλεισα τα μάτια μου και τα άνοιξα ξανά. Έκανα ένα mini update στα συναισθήματά μου. Κάπου φαινόσουν κι εσύ, αμυδρά, με εκείνο το γλυκό στενό σου χαμόγελο. Γύρισα το ρολόι πίσω για να μην αλλάξει η μέρα κι η ώρα μαζί. Είδα πως σε ετούτο τον κόσμο βρέθηκα δολοφονημένη από τα ένστικτά μου. Έπειτα ξύπνησα και πήγα τους δείκτες του ρολογιού δυο μέρες μετά. Πόσο καιρό είχα χάσει; Δεν με νοιάζει, μου φτάνει πως μέσα από τον χωρισμό μας κέρδισα ένα καινούριο εαυτό που παρόλο που σε αγάπησε πολύ, κατάφερε να φύγει. Το τέλος από κάτι που έληξε είναι η αρχή σε κάτι που θα έρθει. Γι αυτό θα το χρωματίσω εξίσου όπως έκανα καθ όλη την διάρκεια.
Δ.Π.Β
Καλώς όρισες στο διαδικτυακό παιχνίδι γνώσεων PoP Quiz. Δεν είμαστε το πρώτο αλλά φιλοδοξούμε και θα γίνουμε το καλύτερο! Για να συμμετάσχεις στο παιχνίδι γίνε μέλος στην ομάδα PoP Quiz στο Facebook πατώντας εδώ. Κάθε φορά που εμφανίζεται μια ερώτηση στην ομάδα γράψε την απάντησή σου στα σχόλια ακριβώς από κάτω. Ο παίκτης που θα απαντάει πρώτος σωστά κερδίζει τους βαθμούς που αντιστοιχούν στην ερώτηση, o δεύτερος που απαντάει σωστά στη ίδια ερώτηση κερδίζει τους μισούς βαθμούς. Οι συμμετέχοντες παίκτες έχουν χωριστεί σε οκτώ ομίλους. Ο τελικός νικητής θα προκύψει από την διαδικασία των play off και θα κερδίζει 200€ (δωροεπιταγές, περισσότερες λεπτομέρειες αργότερα).
Τόσο απλό.
Μαθαίνεις.
Διασκεδάζεις.
Κερδίζεις.
Η βαθμολογία των ομίλων θα εμφανίζεται στο παρόν blog και θα αναρτάται στην ομάδα ανά τακτά διαστήματα. Το παιχνίδι είναι μια προσωπική, ερασιτεχνική προσπάθεια οπότε ζητώ την κατανόησή σου για όποια λάθη γίνουν στην αρχή.
Καλό παιχνίδι σε όλους μας!
πρόσθετες οδηγίες:
A. Kατά καιρούς θα εμφανίζονται ερωτήσεις με σύνθετη απάντηση
π.χ. ποια νησιά εκτός από τη Σάμο απαρτίζουν τον νομό Σάμου?
στη συγκεκριμένη ερώτηση η απάντηση είναι δύο νησιά. κάθε νησί θεωρείται μια σωστή απάντηση. αν η ερώτηση ήταν 5 βαθμών, κάθε νησί αξίζει 5 βαθμούς. επειδή το παιχνίδι είναι γνώσεων και ταχύτητας ο παίκτης έχει την ευχέρεια να γράψει και τα δύο νησιά για να συλλέξει σύνολο δέκα βαθμών, ρισκάροντας όμως να χάσει από κάποιον πιο γρήγορο παίκτη.
B. Όποιος παίκτης επιθυμεί, μπορεί να μου στέλνει ερωτήσεις (μαζί με την απάντηση). ο παίκτης που έστειλε την ερώτηση δεν θα μπορεί να απαντά αλλά θα κερδίζει 3 βαθμούς για κάθε ερώτηση του που χρησιμοποιείται στο παιχνίδι μας. κάθε παίκτης μπορεί να στέλνει 2 ερωτήσεις την εβδομάδα.
Γ. Όταν μια ερώτηση έχει ως απάντηση κάποιο πρόσωπο, το επώνυμο αυτού του προσώπου θα γίνεται δεκτό ως σωστή απάντηση. επίσης έλλειψη τόνου ή λάθος τονισμός δεν θεωρούνται λάθος απάντηση.
ένα παράδειγμα: ποιος ήταν ο τραγουδιστής του συγκροτήματος Τρύπες?
Αγγελακας είναι σωστή απάντηση.
αν το μικρό όνομα είναι απαραίτητο θα ζητείται από την ερώτηση.
Δ. Όταν μια ερώτηση είναι πολλαπλών επιλογών το γράμμα που αντιστοιχεί στην σωστή απάντηση είναι αρκετό . δεν χρειάζεται ο παίκτης να γράφει την απάντηση ολογράφως.
E. κάθε παίκτης έχει δικαίωμα να δίνει μόνο μια απάντηση, σε περίπτωση πολλαπλών απαντήσεων όλες θα θεωρηθούν άκυρες.
γράφει η Βέρα J. Φραντζή
Στη γούβα της Αμφιάλης.
Σε ένα κρεβάτι, μια γριά κάμποσων ετών. Ένα μαραμένο χέρι ψαύει απαλά το γόνατο μιας νεαρής γυναίκας.
«Ήταν μια τυπική μέρα στη δουλειά. Ο συνάδελφος είχε όρεξη για κουβέντα. Με πλησιάζει και με ρωτάει : «Βέρα, έχεις κάνει σχέση με σεκιούριτι;». «Δε τα φτιάχνω με χαμηλόμισθους», ήταν η άμεση απάντησή μου και σκέφτηκα πως δε περνάω τόσες ώρες στο κομμωτήριο για να έρθεις εσύ να με ρωτάς κάτι τέτοιο. Ωστόσο, μα αδηφάγα περιέργεια από την νοερή βαρεμάρα- ψιλολούφα ρώτησα το γιατί. Ας πιάσω όμως την ιστορία από πιο παλιά.
Είχε έρθει να ζητήσει κάτι από εμένα. Εγώ πάντα βοηθάω και πάντα συνδιαλέγομαι με όλους. Μετά από λίγες μέρες τον είδα στη στάση του λεωφορείου. Τον χαιρέτησα. Και ανταλλάξαμε δυο-τρεις τυπικές κουβέντες. Πέρασαν και άλλες λίγες μέρες και βρεθήκαμε να καθόμαστε αντικριστά στις θέσεις για άτομα χρήζοντα βοήθειας. Εκείνος όπως απεδείχθη αργότερα, μια βοήθεια με ένα τηγάνι στο κεφάλι, το φερόμενο και ως εκπολιτιστική ενέργεια, τη χρειαζόταν φορ σουρ. Ξανά τυπική συζήτηση τριών λεπτών και ο καθένας στην ευχή της Παναγίας. Ο καθείς στην εδική του ευχή, ξέχωρη η καθεμιά… ευτυχώς. Αυτή ήταν η όλη ανθρώπινη επαφή. Αμερόληπτα τυπική.
(Δεύτερο) Ωστόσο, εκείνος είχε πιάσει το συνάδελφο αργότερα σε στενοσόκακο και του είχε ξεφουρνίσει την ιστορία αλλιώς. «Αααα, με τη Βέρα δουλεύεις; Αααα.. ναι είχα σχέση… ΠΑΛΙΑ… μαζί της! Παλιά, όμως!»
Κόρη μου, γι’αυτό σου λέω… μπορεί να μη σου φαίνονται ΜΑΛΑΚΕΣ, αλλά είναι. Το 95% είναι. Απλώς, είναι. Είναι για να είναι. Για να υπάρχει η λέξη. Είναι ,γιατί είναι και οι μάνες αυτές που τους γεννούν και τους θρέφουν ως κανακάρηδες. Να προσέχεις πάντα και να μην κάνεις σολάριουμ. Χαλάει το βυζί.»
(Επιστροφή στο 2014 μ.Χ. Δεν με πειράζει να μου χρεώνουν σχέσεις. Μαθημένα τα βουνά στα χιόνια. Αλλά έχει πλάκα που θέλετε να κάνετε το κομμάτι σας. Και αυτό το κομμάτι αφορά το κεφάλαιο «ΕΙΜΑΙ ΕΡΑΣΤΗΣ ΔΕΙΝΟΣ!».Το ότι το οριοθέτησε στο παρελθόν μου προκαλεί δυο σκέψεις : 1oν. Και στην Τρίτη δημοτικού να τα είχαμε , θα το θυμόμουν. Κρατάω ημερολόγιο. 2ον. Μάκη, έχεις καιρό να έρθεις από το σπίτι να δεις τα παιδιά! Η διατροφή δε φτάνει, Μάκη!!!!!!!!!!!!!!!!)
