πρώτη φορά εξωγήινοι

Ines Longevia

Το φθινόπωρο του 1998 ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με εξωγήινο πολιτισμό. Ήρθαν μόνοι τους οι εξωγήινοι. Απρόσκλητοι. Ήρθαν και με επισκέφτηκαν στο φοιτητικό μου σπίτι. Πως ήμουν κάποτε φοιτητής πάει πια, το ξέχασα. Το σπίτι στα Εξάρχεια, όμως, το θυμάμαι μια χαρά. Το σπίτι αυτό το μοιραζόμουν με την αδερφή μου, που τότε επίσης σπούδαζε. Η αδερφή μου έλειπε, όταν εκείνοι ήρθαν. Ευτυχώς δηλαδή. Εγώ όμως ήμουν εκεί. Τους καλωσόρισα. Το ότι ήταν εξωγήινοι δεν στάθηκε αρκετό για να ξεχάσω την καλή μου ανατροφή. Τους έφτιαξα καφέ και καθίσαμε να τα πούμε. Μου ζήτησαν να σβήσω τα φώτα για να ακουγόμαστε καλύτερα. "Α! Κι εμείς εδώ, στη Γη, στο σκοτάδι ακούμε καλύτερα", πετάχτηκα και είπα. Μου φάνηκε πως χαμογέλασαν. Δεν χρειάστηκε να μου φανερώσουν πως με μελετούσαν καιρό πριν με επισκεφτούν. Το κατάλαβα. Τίποτα πια δεν είχαν να μάθουν από εμένα. Τα ήξεραν όλα ήδη. Ήταν πλάσματα αδιευκρίνιστου φύλου, ηλικίας, καταγωγής και πεποιθήσεων. Έμοιαζαν περισσότερο με οικιακά σκεύη, παρά με έμβια όντα. Για να πω την αλήθεια, δεν μου φάνηκαν και ιδιαίτερα έξυπνοι. Είκοσι επτά φορές τους ρώτησα σχετικά με τον σκοπό της επίσκεψής τους και κάθε φορά μου έδιναν και μια διαφορετική απάντηση. Πριν αναχωρήσουν, έβγαλαν και ακούμπησαν πλάι στα φλιτζάνια του καφέ ένα ασημένιο κουτάκι και μου ζήτησαν να τους το φυλάξω μέχρι να ξαναπεράσουν. Και μετά σηκώθηκαν να φύγουν. Έτσι απλά. "Ωραίος καφές", μου είπε ο ένας βγαίνοντας από το σπίτι και τον χωροχρόνο μου. Ύστερα από λίγο επέστρεψε και η αδερφή μου. "Πού ήσουνα;" τη ρώτησα. Είχε πάει σινεμά.

Γιάννης Αντάμης

 από το "κατά τον δαίμονα εαυτού", εκδόσεις τόπος 2008

κυκλοφορεί το δεύτερο ηλεκτρονικό βιβλίο του Γιάννη Αντάμη με τίτλο "20,ooo λεύγες  απ' ό,τι χάλασα". για να το διαβάσεις πάτησε εδώ.