Ο παφλασμός του λιναριού

συγκίνηση, γλύκα, έρωτας
“έχεις λυρισμό, είσαι μελοδραματική ποιήτρια του 19ου” σαν βρισιά ακούστηκε
έσκυψα πάνω από την σκάφη και έτριψα τόσο δυνατά το σεντόνι που νόμιζα θα λιώσει
έπρεπε να σβήσω κάθε ίχνος από το άρωμά του
κάθε ίχνος από τα όνειρα που έκανα ξαπλωμένη κατά γης
κάθε στάλα απ΄ τον ιδρώτα του
όλες τις φωτιές που άναψε και έπειτα έσβησε
σαν τον καντηλανάφτη, με ευλάβεια και προσοχή
φοβούμενος μια τυχόν πυρκαγιά την στιγμή που δεν θα ΄ταν αυτός εκεί.

Τέντωσα το σχοινί
η μια άκρη στην λήθη και η άλλη στην μοναξιά
κρεμόταν τώρα το σεντόνι
ο ήλιος σαν προβολέας
και η ζωή πέρναγε από μπροστά μου
ακούμπησα στην μοναξιά
έκλεισα τα μάτια και άκουγα τους παφλασμούς του λιναριού
θυμήθηκα το τραγούδι που μου ψιθύριζα σαν ήμουνα μικρή
με αγάπησα εκείνη την εποχή
με μίσησα στο διάβα της
πόσες φορές δεν άλλαξα το ρου της ιστορίας μου
τόσες φορές κρεμάστηκα από πάνω σου
σαν ένα κομμάτι ύφασμα
που ήλπιζε να γίνει ένα κομμάτι σάρκας σου.


Erina Espiritu


περισσότερα ποιήματα της Erina θα βρεις στο: erinaespiritu.blogspot.gr