Νότες μοναξιάς

Βουητό μοναξιάς
νότες γεμίζει το δωμάτιο.
Μελωδία τολμηρά θλιβερή
μαγεμένες παρουσίες εμφανίζει.
Συντροφιά τις ώρες
που σιγούν τα πάθη.
Θεατής
αποστομωμένος στο κάλλος
του ρυθμού,
καθηλωμένος εραστής της αύρας της.
Καμία άλλη όψη
δεν αποκάλυψε ψυχή εμπρός του.
Μα ούτε δήλωσε
την αιώνια πίστη της σε κείνον.
Πώς να την απο-χωριστεί;
Μοναδική σύζυγος των άλαλων στιγμών,
της παύσης του χρόνου.
Στα βαθειά νερά της
κολύμπι αγκαλιασμένοι
μέχρι το λιμάνι να φανεί.

Ουρανία Βασιλάτου