ξέρω πως έχουμε χαθεί/
και πως η αγάπη είναι ένα άγριο άλογο
που δεν περιμένει να γεράσει,
για να ξεψυχήσει/
όμως που και που συναντιόμαστε
στα φώτα των πλοίων
βαθύ Αύγουστο/
κάποιο βράδυ που το δέρμα μας αλλάζει,
μα οι ρηχές μας ώρες
δεν πυκνώνουν μόνο απ’ έξω/
κάθε που συμβαίνει
ένα πέρασμα μινόρε
σε τραγούδια που τραγουδήσαμε
είτε αγκαλιασμένοι
είτε στις πορείες/
κι όσο κι αν,
τυφλοί από ζωή,
διστάζουμε,
ένα φιλί που αλλάζει χρώματα
μες στο σκοτάδι,
στερεώνεται/
και μας πάει ως το άλλο όνειρο
με τα μάτια κλειστά/
Κωνσταντίνος Λουκόπουλος
τις λέξεις που μας χαρίζει ο Κωνσταντίνος θα τις βρείτε εδώ: loukopk.wordpress.com
το κολάζ είναι του Julien Pacaud
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου