Πήρε τις εικόνες από μια Βαρκελώνη που μόνο ο ίδιος ξέρει να ξεναγεί, δανείστηκε λέξεις από μια άλλη εποχή που μόνο εκείνος μπορεί να προφέρει σωστά, έδωσε πνοή σε ξεχασμένου ήρωες που μόνο εκείνος έχει αγαπήσει τόσο πολύ και έφτιαξε μια νέα ιστορία.
Μια νέα αφορμή να εύχομαι να είχα στο μυαλό μου τις εικόνες, στο στόμα μου τις λέξεις και σε μια ανάμνηση τους ήρωές του.
Όταν ένα βιβλίο γράφεται με τόση δύναμη, τόση ευαισθησία και τόση ζωντάνια λες και η ζωή του συγγραφέα εξαρτάται από το αποτέλεσμα, τότε και μόνο τότε μπορεί το ίδιο το αποτέλεσμα να ικανοποιήσει το όνειρο του δημιουργού και να δικαιώσει εκείνους που εμπιστεύτηκαν τις ώρες ή τις μέρες τους για να το διαβάσουν.
Γιατί όπως λέει και ο συγγραφέας "σκοπός είναι να γράφεις για τους άλλους και όχι για σένα...αν θέλεις να γράψεις για σένα μπορείς κάλλιστα να βάλεις όλη σου την έμπνευση και να γράψεις τη λίστα για το σούπερ μάρκετ!"
Tο έχω διαβάσει χρόνια τώρα..δεν ξέρω πως μου ήρθε ξάφνου πάλι στο μυαλό ....το βιβλίο του Carlos Ruiz Zafon, μια ιδιόμορφη συνέχεια της Σκιάς του Ανέμου, λέγεται "Το παιχνίδι του αγγέλου'' ενώ αξίζει να κατεβάσει κανείς και τη μουσική που ο ίδιος ο Zafon έχει γράψει για κάθε βιβλίο.
Γεωργία Καλδάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου