Αποτυχημένο ραντεβού 345ο.

Roy Lichtenstein

Οι χειρότεροι συνομιλητές μακράν είναι αυτοί που μιλάνε πιο αργά και από δασκάλα πρώτης δημοτικού που διδάσκει την αλφάβητο στα εξάχρονα. Κάθε λέξη τραβιέται από το πρώτη της γράμμα έως το τελευταίο και μέχρι να σε βρει η επόμενη έχεις ανακαλύψει την πενικιλίνη, έχεις πάρει ένα νόμπελ ειρήνης για την δραστηριότητά σου στην Αφρική και έχεις τελειώσει όλη την προεργασία του μαγειρέματος για το μουσακά.Όταν τελείωσε, την αφήγηση μιας μικρής ιστορίας με θέμα πως ένα πιθηκάνθρωπος μπορεί να ξεφλουδίσει δέκα πικραμύγδαλα με το ένα χέρι και μου πιλάτεψε αρκετά με τις αργές παύσεις και τα δραματουργικά στοιχεία του βήχα και του ψησίματος του πώγωνα και αφού εγώ είχα ήδη χρονομετρήσει την παύση μεταξύ λέξεων κοντά στο τελευταίο ολυμπιακό ρεκόρ του Γιουσείν Μπολτ στα 4 επί 100 μέτρα, με ρώτησε «Φαντάζεσαι;;;». Του απάντησα ότι μπορώ να φανταστώ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΆΓΜΑΤΑ ανάμεσα στα διάκενα της αφήγησης.
Όταν με ξαναπήρε τηλέφωνο να βρεθούμε, του το έκλεισα βιαστικά λέγοντάς του πως είμαι στην ουρά για να πληρώσω τη ΔΕΗ και έχω μόνο 113 άτομα μπροστά μου και ότι δεν προλαβαίνω να του μιλήσω. Για ένα περίεργο λόγο δεν με ξαναπήρε ποτέ. Τι πταίει;

Βέρα J. Φραντζή

για να επισκεφτείς το blog της Βέρας πάτησε εδώ.