Εδώ θα μπει το πιάνο, στην άκρη, ο Humphrey Bogart θα στέκεται απόμακρος, κυνικός, με το τσιγάρο μονίμως στο στόμα του. Ο Sam θα σφραγίσει τον φάκελο με τα εισιτήρια. ''...Check it again Sam..'',θα ακούγεται να φωνάζει από μακριά ένας αστυνομικός! Στην πρόχειρη μπάρα με τα ποτά που έφτιαξε ο μικρόσωμος Martini, O James Stewart δείχνει ζαλισμένος. Τον έχει πιάσει Ίλιγγος! Ούτε ο Hitchcock δεν θα περίμενε τέτοια ερμηνεία! ''...δεσμώτες του πάθους είμαστε όλοι...'', θα έγραφε λίγο αργότερα πάνω σε ένα τραπουλόχαρτο που βρήκε πεταμένο στο πάτωμα. Λίγο πιο κάτω ο Charlie Chaplin δείχνει να ξεκουράζεται. Περιπλανιόταν όλη μέρα στους δρόμους για να βρει δουλειά. Τον έχει πάρει ο ύπνος πάνω σε μία καρέκλα, γύρω της, ένα λιοντάρι γλείφει το sandwich που κρέμεται από τα χέρια του. Οι Βόρειοι κατέλαβαν το αγαπημένο τρένο του Buster Keaton. Δεν ξέρω αν θα προλάβει να έρθει για το γύρισμα. Η Annabelle είναι απογοητευμένη. Κοιτάζω τον Jack Lemmon να βάζει κραγιόν στα χείλη του και χαμογελάω. Δείχνει ψηλότερος με τις γόβες! Η Greta Garbo θα στέκεται στο παράθυρο, λιγότερο αινιγματική, περισσότερο χαμογελαστή, ενώ η Simon De Beauvoir θα κάθεται στον καναπέ και θα αναρωτιέται, ''τι γίνεται όταν στα ελαττώματα των γυναικών προστίθενται τα ελαττώματα των ανδρών;'' Ο Jack Nicholson διαβάζει το σενάριο. ''Θα καρφώσω σε μπασκέτα;'', μουρμουρίζει. Αν η ζωή δεν είναι πρόβα, τότε η κάθε μέρα είναι πρεμιέρα! Τελικά μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του ανθρώπου είναι η φαντασία! Άραγε θα έχει επιτυχία η ταινία ή τζάμπα κουβαλήθηκαν όλοι αυτοί στο μυαλό μου! ''..Οι θεατές είναι ήρεμοι βρικόλακες..'', είπε κάποτε ο Jim Morrison, λίγο πριν επιβιβαστεί στο ''κρυστάλλινο πλοίο'' του για πάντα. Το μολύβι και το χαρτί ακόμα περισσεύουν για όλους για να μην παραλύσετε από φανταστικούς φόβους. Και όσοι μας βλέπουν και λένε πως είμαστε τρελοί ακονίζοντας το ψαλίδι της λογοκρισίας, έχουν πάψει να τολμούν και να ονειρεύονται.
Π. Πόντικας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου