Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Stalker vs Lover

A stalker stalks and a talker talks.
I am walker who ... lives.
Άλλο τα blues του αμερικάνικου νότου και άλλο τα μπλουζ που χορεύαμε τη δεκαετία του 70 στη Nέα Σμύρνη (I know, I΄ve lived them both, I have lived every little thing-creepy?)
Πιστεύεις οτι είμαι γραμματόσημο. σε αφήνω μα δεν σε Αφήνω.
Μέχρι τον Σεπτέμβριο που ο έρωτας παραμένει ανέκδοτο και ανένδοτο χειρόγραφο στο συρτάρι σου.


Αυτο-χρισμένος ιππότης με χάρτινη πανοπλία βαδίζω στις πολιτείες της αιωνιότητας. Τίποτα δεν φαίνεται το ίδιο όταν έχεις ένα εκατομμύριο χρόνια μπροστα σου. Τα πίσω δεν τα μετρώ πια, απλώς τα θυμάμαι. σαν μια σχολική εκδρομή. Όταν πρωτοήρθα στον Γαλάζιο πλανήτη (στο καφενείο στο Τρίκερι με χλέυαζαν όταν άκουγαν αυτή την έκφράση. Το 1961 που  την χρησιμοποίησε ο Gagarin με ανακήρυξαν προφήτη. Εκείνη την εποχή διέσχιζα ξυπόλυτος το Grand Canyon και δεν μπόρεσα να παρευρεθώ στη τελετή. I am a walker who ... lives-remember?) την παλαιολιθική εποχή αγόρασα μια πολύ φτηνή ασφάλεια Ζωής. Τότε οι άνθρωποι πέτούσαν το χρυσάφι στις λίμνες για να βλέπουν τα κυκλάκια.
Τώρα είναι όλοι χρυσοθήρες.
επενδύουν στο (lol) μέλλον.
Αγοράζουν γη.
Πως μπορείς να αγοράσεις την Γη;
Τι είδους άκυρη δικαιοπραξία είναι τούτη;
Ας μου εξηγήσει κάποιος. δεν κατανοώ τα σύγχρονα οικονομικά.
Μόνο Χρόνο έχω αγοράσει στη ζωή μου. Έχω το συμβόλαιο στα χέρια μου, κεντημένο απο τους πιο ακριβούς δικηγόρους. Χιλιάδες παράγραφοι πλουμισμένες με πολύχρωμες παραπομπές, σφραγίδες ατσαλένιες.
Δεν σπάει με τίποτα.
Το εξετάζω ενδελέχως. Δεν βρίσκω ούτε μια ημερομηνία.
Βάζω την πρώτη σελίδα στο πικ-απ να γυρίζει. Απλώνω το υπόλοιπο στο πάτωμα σαν μωσαϊκό.
Έλα να χορέψουμε ένα μπλουζ πάνω του.
Η τελευταία παράγραφος πανω απο τήν υπογραφή μου είναι πολυ σαφής:
Take the L out of Lover and it΄s over.

Γιώργος Τρίκερι-Pielander

http://www.youtube.com/watch?v=VbpMpRq6DV4

http://www.youtube.com/watch?v=5L8-FTvSVxs

1 σχόλιο:

  1. Τι ωραία...ελπίζω να μην είμαι η μόνη που ξέρει οτι σοβαρολογείς. Κι όχι μόνο οτι σοβαρολογείς, αλλά κι οτι ποτέ δεν έχεις "μιλήσει" σοβαρότερα.
    Κιεπειδή σήμερα είναι η παγκόσμια μέρα Ευχής να ευχηθώ τούτο: Oταν ο Τρίκερι μιλάει σοβαρά, εγώ τον ακούω. Πάντα. Και ποτέ μα ποτέ (κι είναι δυό λέξεις που σπανίως μεταχειρίζομαι)δεν έπεσε έξω.
    Ευχομαι να ακούσουν κι άλλοι. Προλαβαίνουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή