Jazzmine says...........Helen After Dark..

Down Town ακόμα ίδια μέρα.

Το ψυχοτάξιδο βγαίνει απόψε στους Χατζηφραγκέτα..

Οι ζωγραφιές σου βάφουν τον καπνό μωβ και θαλασσί, το βλέπεις κι εσύ?

" Κόλλησα. Μια καρέκλα μας χωρίζει, έψαχνες στην τσάντα σου και σε ακούμπησα για λίγο.

"Κενό." Έπεσα μέσα και σε βρήκα."

Η διπλανή ξανθιά σηκώνει ψηλά το κινητό για να παραδοθεί το νυχτερινό μήνυμα.

Απομακρύνεται, δεν θα μάθω αν της απάντησε.

Αυτό δε με εμποδίζει απ το να ελπίζω.

Το Alter Ego μου πίνει με μεγάλες γουλιές τη ζωή χωρίς να την χωρίζει απ τον έρωτα και χωρίς να φοβάται μήπως πνιγεί.

Ποτέ του δεν φοβήθηκε γι αυτό τον προσέχω, sempre.

Επειδή η απουσία του φόβου είναι εξίσου επικίνδυνη με την ύπαρξη του.

Ο αγαπημένος μου Ιούδας στέκεται αμίλητος.

Ανάβει τα τσιγάρα μου, μυρίζω το σαπούνι του.

Η ανταλλαγή φαντάζει δίκαια, ίσως.

Δεν είναι.

Αναρωτιέμαι τι είδες απ το video κι αν θα σου πει κάτι για τη ζωή σου από απόψε.

Βλέπεις κανείς μας δεν έχει άλλο χρόνο απ τον αποψινό.

Το επόμενο λεπτό είναι απλώς πιθανό.

Κάνε κάτι με το λεπτό που έχεις τώρα.

Ο γητευτής δίπλα μου σχεδιάζει στο κινητό έναν τύπο με μια φυσαλίδα σκέψης που λέει "ζήστε"

Ένα φιλί στην παλάμη.

Απόδειξη ευγνωμοσύνης?

Μη γελιέσαι.

Ατόφιο, καθαρό Φλερτ.

Βρίσκομαι στην οδό Κουμπάρη.

Πόσο μακριά είσαι?

Εγώ λέω λιγότερο από ένα βήμα, αλλά πάλι, εγώ είμαι ρομαντική.

Τι θα λεγες εσύ μαχητή μου, που χρειάζεσαι ένα γιγάντιο ξύλινο άλογο για να πάρεις την Τροία?

Η κοπέλα γύρισε χωρίς μήνυμα.

Το κομμάτι εκείνο της Ελένης που θριαμβεύει παρακολουθώντας απ τα τείχη

την πόλη να σπαρταράει κάτω απ τη φωτιά, ξυπνά.

Φυλάξου.

Jazzmine After Dark

Υ.Γ

Το κείμενο περιμένει το κάλεσμα του γητευτή και ως εκ τούτου δεν περιλαμβάνει εικόνα.

Ευχαριστώ για την κατανόηση.

Υ.Γ 2
Το κείμενο ευχαριστεί τον Άρη Τσούτσικα που ομόρφηνε τη σελίδα που το φιλοξενεί,
καθώς επίσης και τη βραδιά..
Αλλά πάλι αυτή είναι η δουλειά των γητευτών, σωστά?

http://www.youtube.com/watch?v=DxMmGp4CsG4