12.35 ώρα Μεξικό

Είναι μεσημέρι στην Οχινάγα του Μεξικό.Οι αντάρτες είναι ταμπουρωμένοι πίσω από ένα βράχο πυροβολώντας την πολιτοφυλακή και τους μισθοφόρους των γαιοκτημόνων ήλιος ζεματάει πάνω από τα μπαρουτοκαπνισμένα και κάθιδρα κεφάλια τους. Ξέρουν ότι δεν πρόκειται να πάρουν ποτέ πίσω την γη που πότισαν με το αίμα τους και τον ιδρώτα τους οι πρόγονοι τους. Όμως αγωνίζονται γι αυτό τον σκοπό ολάκερη την ζωή τους.Προτιμούν να πεθάνουν προσπαθώντας παρά να ζήσουν σκλάβοι.

Στην Νέα Υόρκη είναι 14.43.Τέσσερις χρηματιστές της Wall Street γιορτάζουν ,πίνοντας σφηνάκια Μεξικάνικης τεκίλας, την χρεωκοπία μιας ολόκληρης χώρας που οι ίδιοι είχαν μεθοδεύσει. Το αλκοόλ κάνει τον ιδρώτα να πλημμυρίζει το κορμί τους κάτω από τα σακάκια και τα πουκάμισα τους. Οι κόμποι από τις γραβάτες τους είναι έτοιμοι να λυθούν......Τώρα πλέον οι προϊστάμενοι τους πρέπει να τους παραδοθούν δίνοντας τους τα κλειδιά από τις εταιρικές Cadillac και τα loft στο Manhattan.Προτιμούν να πεθάνουν προσπαθώντας να γίνουν πρόεδροι των ΗΠΑ παρά να είναι μια ζωή λογιστάκοι πίσω από ένα υπολογιστή στην JP Morgan.

Στο Πεκίνο είναι 2.57 τα ξημερώματα. Το τηλέφωνο κομματιάζει τον ύπνο ενός εργοστασιάρχη. Το σηκώνει και ακούει για ένα λεπτό τον αντιπρόσωπο του στις ΗΠΑ. Τον ενημερώνει για την επικείμενη χρεωκοπία μιας χώρας. Ο εργοστασιάρχης κλείνει το τηλέφωνο χωρίς καν να απαντήσει και αφήνει ένα ουρλιαχτό χαράς. Ξυπνάει την γυναίκα του και της λέει τα νέα. Αυτή μισοκοιμισμένη προσπαθεί να συμμεριστεί την χαρά του αλλά θέλει να κοιμηθεί γιατί το πρωί πρέπει να μιλήσει σε ένα φιλανθρωπικό gala για τα παιδιά του τρίτου κόσμου. Ο εργοστασιάρχης πηγαίνει στο σαλόνι με τα εσώρουχα του και ανοίγει ένα μπουκάλι ιρλανδέζικο ουίσκι 12 χρονών. Ανάβει ένα πούρο να γιορτάσει τα χαρμόσυνα νέα. Τώρα θα μπορεί να φτιάξει σε αυτή την χώρα καινούρια φτηνά εργοστάσια. Κι έτσι θα ανέβει στην τρίτη θέση την λίστα των πλουσιότερων ανθρώπου του κόσμου.Προτιμάει να πεθάνει νέος και πλούσιος παρά σε βαθιά γεράματα και ευτυχισμένος

Στο Τόκιο είναι 4.14 τα ξημερώματα. Τέσσερις τεχνικοί του πυρηνικού εργοστασίου της Φουκουσίμα μπαίνουν άλλη μία φορά στις εγκαταστάσεις του αντιδραστήρα 2.Πρέπει οπωσδήποτε να τον θέσουν εκτός λειτουργίας. Και οι τέσσερις είναι γύρω στα 50. Θυμούνται έστω και αμυδρά κάποιους συγγενείς που είχαν εγκαύματα και καρκίνους από την Χιροσίμα και το Ναγκασάκι η ανάμνηση αυτή τους αναγκάζει να πετύχουν.Προτιμούν να πεθάνουν μέσα στον αντιδραστήρα παρά να ξαναζήσουν μία πυρηνική καταστροφή.

Στην Αθήνα είναι 21.35.Ο πρωθυπουργός μιλάει συνεχώς στο τηλέφωνο με στελέχη της κυβέρνησης. Ψάχνει να βρει με ποιόν τρόπο θα ανακοινώσει στο λαό την χρεωκοπία του κράτους.Προτιμάει να πεθάνει παρά να πει την αλήθεια.

Ένας εφοπλιστής είναι καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή του και μεταφέρει τις καταθέσεις του στην Ελβετία.Προτιμάει να πεθάνει παρά να χάσει τα λεφτά του.

Μιλάω με τον αδερφό μου. Προσπαθεί να καταλάβει πως γίνεται ενώ αυτός πάντα τηρούσε τις αρχές της οικογένειας και ήταν πάντα προσκολλημένος σε αυτή,οι γονείς μας να λατρεύουν εμένα που πάντα ήμουν ο άσωτος υιός.Προτιμάει να μην ξέρει γιατί κάτι τέτοιο θα τον σκότωνε.

Όλα είναι θέμα φιλοδοξιών. Ο Γκάντι στα 22 του είχε τρία παιδιά,ο Μότσαρτ είχε γράψει τριάντα συμφωνίες και ο Μπάντυ Χόλι ήταν νεκρός.

Το παγκόσμιο ρολόι συνεχίζει να γυρνάει. Μέχρι την μέρα που δεν θα νυχτώσει ή την νύχτα που δεν θα ξημερώσει.

Commandante Horhito

copyright 2011