τα πρέπει, τα πιρούνια και άλλες ασυναρτησίες (by missA insanE)

Ώστε τώρα πρέπει να γράψω. Π ρ έ π ε ι. Δεν θέλω. Μου την σπας Γιώργο.

Εγώ δεν γράφω.. όχι εντάξει γράφω κατά καιρούς, αλλά μετά φροντίζω να τα εξαφανίζω.

Έχει επιβιώσει θαρρώ μια στάλα καλλιτεχνικότητας μέχρι και σήμερα μέσα μου.. μια επιθυμία να εκφραστώ λεκτικά.

Μικρή έγραφα πολύ.. τώρα πια βρίσκω τον εαυτό μου αδύναμο να εκφραστεί σωστά. Η συγγραφική τέχνη με εγκατέλειψε,

όπως την εγκατέλειψα κι εγώ, χρόνια πριν.

Όπως είπαμε, λοιπόν, και χτες πάσχω από το σύνδρομο του λευκού κύκνου.. έχω την τεχνική να εκφραστώ.. το λεξιλόγιο ας πούμε.

Παρόλα αυτά αδυνατώ να το κάνω, διότι δεν το νιώθω στην ψυχή μου να πάρω ένα χαρτί και να αρχίσω να γράφω.

Αδυνατώ να αφεθώ ελεύθερη.

Θα ήθελα η αλήθεια είναι να κατέχω την τέχνη του γραψίματος. Να μπορώ να γράφω τα προβλήματα μου, και να νιώθω πιο ανάλαφρη.

Αλλά φοβάμαι. Φοβάμαι πως οι λέξεις δεν θα εκφράσουν αυτό που θέλω ούτε στο ελάχιστο.. ότι στο χαρτί θα βγει κάτι επιφανειακό και

επιεικώς βαρετό, που κανείς δεν θα κάνει τον κόπο να το διαβάσει.

Επίσης έχω την λεγόμενη τελειομανία. Κακό πράγμα τελικά. Άμα αυτό που κάνω δεν μπορεί να αγγίξει την τελειότητα, όπως εγώ την έχω

σχηματίσει στο μυαλό μου, τότε δεν το κάνω καθόλου. Επίσης, σιχαίνομαι την αποτυχία. Σιχαίνομαι το γεγονός πως το κείμενο που αυτή

τη στιγμή γραφω είναι ανούσιο. Δεν είναι απ'αυτά που διαβάζοντας τα θα συνειδητοποιήσεις το νόημα της ζωής, ή θα πεις

"Α, δίκιο έχει". Όχι, όχι... βλέποντας το δικό μου κείμενο θα πεις "οκ¨. Εμένα όμως το "οκ" μου φτάνει? Αμ, δεν μου φτάνει.

Έχω ταλέντο να διαχέω την αρνητική ενέργεια... δεν πιστεύετε? Δεν έχω ιδέα αν διαβάζει κανείς αυτό το κείμενο.. που αυτό με

κάνει ακόμα πιο "καημένη" και τρελή γιατί αναφέρομαι σε ένα ανύπαρκτο κοινό. Ίσως όλοι οι συγγραφείς να είναι τρελοί.. αλλά

τουλάχιστον είναι τρελοί με απήχηση..

Και να πάλι μιλάω για τον εαυτό μου. Πάντα μιλάω για τον εαυτό μου. Άλλωστε είναι ο μόνος που ξέρω τόσο καλά. Να κάτι όμως που

πρέπει να σταματήσω διότι είναι απλώς ενοχλητικό. Γι'αυτό και όσα γράφω είναι βαρετά. Γιατί έστω εγώ, όταν τα γράφω ανακαλύπτω πτυχές

του εαυτού μου.. ο άλλος απλά πρέπει να ανεχτεί τον παραλογισμό.

Νιώθω λίγο σαν την Άριελ.. που στο πρώτο δείπνο της, ως άνθρωπος, μόλις είδε το πιρούνι άρχισε να χτενίζει τα μαλλιά της.

Δεν ήξερε τι να κάνει. Ούτε κι εγώ ξέρω τι να κάνω με αυτό το ηλεκτρονικό φύλο χαρτί. Γράφω... αλλά τι γράφω?

Ασυναρτησίες είναι η σωστή λέξη. Η σκέψη μου δεν έχει συνοχή. Συνδέω τις θεματικές ενότητες στο κεφάλι μου με έναν τόσο παράξενο

τρόπο, που στο χαρτί δεν βγάζει νόημα.. οπότε καταλήγω να γράφω αρλούμπες για την Άριελ και κάτι πιρούνια.
Νομίζω οτι αυτό το κείμενο είναι απόδειξη πως δεν θα έπρεπε να γράφω. Αντίο.

missA insanE.

σχέδιο: Doris Finch

σχέδιο "Άριελ" : Άρης Τσούτσικας

http://taricomic.blogspot.com/