Ημέρα πρώτη.
Αναχώρηση. Ξύπνησα ανήσυχη. Φεύγουν τα αεροπλάνα σήμερα?
Μήπως έχουν απεργία οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας?
Συμβαίνει συχνά ξέρεις..
Η Αegean με διαβεβαίωσε πως όχι.
"Όλες οι πτήσεις διεξάγονται κανονικά."
Μάλιστα. Θα φύγεις λοιπόν.
Τηλεφώνημα: "Είμαι στο αεροπλάνο. Θα σε πάρω μόλις φτάσω."
Έντεκα ώρες μετά ένα περιστέρι χτυπάει το τζάμι:
" Γλυκό φιλί από δω. Ελπίζω να μην κοιμάσαι."
Ούτε κοιμάμαι, ούτε απαντάω.
Ημέρα δεύτερη.
Ξύπνημα με τη βεβαιότητα ότι λείπεις.
Δε φοράω άρωμα, δε βάφομαι.
Όπως είναι αναμενόμενο, η διάθεση μου έλκει όλες τις αναποδιές:
ο σκύλος αρνείται να γυρίσει στο σπίτι, ο γείτονας με πετυχαίνει "Επιτέλους!"
στην είσοδο και δε λέει να το βουλώσει, το κινητό χτυπάει ασταμάτητα και κανείς τους δεν είσαι εσύ.
Κλείνομαι στο τραμ για 25 λεπτά.
Εργασίες μπροστά δεν μας αφήνουν να προχωρήσουμε, ο οδηγός φωνάζει ότι δεν μπορεί να ανοίξει τις πόρτες αν δεν είναι σε στάση.
Στέκομαι μαρμαρωμένη μπροστά στο παράθυρο.
Φυσικά έχουμε σταματήσει στο παραβάν.
Η εικόνα μας, με κοιτάζει κατάματα.
Την κοιτάζω κι εγώ.
25 ατελείωτα λεπτά.
Κατάρα κι ευχή.
Ο έρωτας είναι ο γελωτοποιός του Θεού.
Βράδυ.
Δε μ' αφήνεις να γράψω. Δεν μου επιτρέπεις να το εκτονώσω.
Υπακούω.
Ημέρα Τρίτη.
Εφιαλτική νύχτα.
Ιδρωμένα σεντόνια, ένα κουβάρι, οι ώρες που πέρασα στο μπαλκόνι αμέτρητες.
Καπνίζοντας.
Όσο εσύ κοιμόσουν και ζητούσες ένα φιλί..
Πονοκέφαλος και Πυρετός.
Δεν θα σου πω λέξη.
Ημέρα Τέταρτη.
Χρονική σχεδία στο ανύπαρκτο.
Δεν υπάρχουμε εμείς οι δυο το ξέρεις, έτσι δεν είναι?
H σκέψη μου δεν κατευθύνεται προς εσένα, σε προσπερνάει και χάνεται.
Δε βρίσκει πουθενά ούτε αντίσταση, ούτε απανεμιά.
Δεν υπάρχεις.
Σαν απόδειξη, κοιμάμαι μ' ένα αναπάντητο μήνυμα στο μαξιλάρι.
Ημέρα Πέμπτη.
Επιστροφή.
Η στιγμή. Στις φλέβες μου κυλάει καθαρή, ανόθευτη χαρά.
Δεν έχει λόγο ύπαρξης, δεν έχει εξήγηση, ούτε όνομα, είναι η
απολύτως παράλογη ευτυχία που σε πλημμυρίζει καθώς παρακολουθείς το τέλειο πέταγμα ενός γλάρου.
Τέλειο σαν το γέλιο σου.
Καλωσήρθες.
Jazzmine @ the arrivals
"Ο έρωτας είναι ο γελωτοποιός του Θεού."
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εμείς φοβισμένοι δεν τολμάμε να γελάσουμε μαζίτου.