Πατήρ, κόρες κι ένα πνεύμα. Έρχεται!!!

Τι ήχο κάνει η καρδιά όταν σπάει;
Που βρίσκεται το Παραμαρίμπο;
Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα θα απαντηθούν τον Δεκέμβριο με την κυκλοφορία στο διαδίκτυο της κωμικής σειράς "Πατήρ, κόρες κι ένα πνεύμα", μια συμπαραγωγή του soulpie.gr και της avant-garde κινηματογραφικής ομάδας Dirty Laundry Band. 
η συνέχεια στις οθόνες σας.

Διεύθυνση παραγωγής:
Σοφία Ι. Τσεσμελάκη

Διεύθυνση Φωτογραφίας:
Πάνος Μακρής
Άγγελος Μελέτης

soulpie cinema presents ... Πηλιορείτικη χλωρίδα

Jazzmine says...........Mικρές χαρές!

Ζω σ' ένα δύσκολο κόσμο, αφάνταστα σκληρό και ερμητικά κλειστό.

Δεν μπορούμε να μοιραστούμε τις ζωές μας, δεν χαρίζουμε, δεν χαριζόμαστε..

Είμαστε μόνοι, στο μικροκοσμό μας και όλοι οι άλλοι γύρω μας μόνοι κι αυτοί.

Και διάγουμε τις ζωές μας ,παράλληλα, ανάπηροι και τυφλοί και χωρίς ελπίδα..

Πριν από λίγες μέρες άνοιξα την πόρτα στον delivery boy και του είπα - Καλώστον!

Μπερδεμένος με κοίταξε και με ρώτησε δειλά - Άργησα τόσο πολύ?

Εξίσου μπερδεμένη του χάρισα το πιο θερμό μου χαμόγελο: - Mα όχι κάθε άλλο!

Πέντε άνθρωποι μέσα, συζητήσαμε το ζήτημα εκτενώς, ώσπου ο αγαπημένος φιλόσοφος Τρίκερι έκλεισε το θέμα λέγοντας - μα πόσοι άνθρωποι φαντάζεσαι ότι καλωσορίζουν αυτόν τον έρμο άνθρωπο που έρχεται στην πόρτα τους με κάθε καιρό, που τρέχει για να τους φέρει το φαγητό τους κι όχι μόνο αυτόν, τη σερβιτόρα, τον κούριερ, την καθαρίστρια, τον περιπτερά?

Πόσοι από μας τους βλέπουμε καν, μπαίνουν στο οπτικοσυναισθηματικό μας πεδίο και τους αντιλαμβανόμαστε σαν ανθρώπινες οντότητες, ολόιδιες με μας?

Η επανάσταση ξεκινάει από σένα, απ' το σπίτι σου, απ΄τη διαδρομή στο γραφείο, απ' τη δουλειά, απ' το μπαράκι, απ' το τράμ κι έπειτα έρχεται η αλλαγή στη δική σου ζωή πρώτα κι έπειτα στην πόλη σου κι έπειτα στη χώρα σου.

Έτσι πάει κι όχι ανάποδα.

Δεν θα ισχυριστώ ότι το νοιάξιμο δεν κοστίζει. Ότι η αγάπη είναι δωρεάν.

Απλά θα πω ότι το τίμημα είναι μικρό και το κέρδος άμεσο και πολύτιμο.

Θα τολμήσω να προσθέσω πολύτιμο όσο τίποτ' άλλο.

Μπορώ να ορκιστώ οτι ο κόσμος γίνεται μαγικός και θαύματα συμβαίνουν κάθε μέρα.. Ότι η ζωή γίνεται ένα καλειδοσκόπιο που απ' όπου κι αν το γυρίσεις σκορπάει φως..

Πριν καιρό σ' ένα ταξί μέσα βρήκα ένα μικρό ασημένιο σταυρό..

Δυό νύχτες μετά, μπαίνω σ' ένα άλλο ταξί για μια σχετικά σύντομη βραδινή διαδρομή..

Πιάνω σχεδόν πάντα την κουβέντα με τους οδηγούς

- μια φορά θυμάμαι είχαμε σταματήσει μ' έναν παππού οδηγό σε μια καντίνα στο κέντρο και μου μιλούσε με πάθος για τα παιδικά του χρόνια στο χωριό του, καλή σου ώρα, τι ξημέρωμα, τι ταξίδι! -

κι έτσι και τώρα έμαθα την ιστορία αυτού του ανθρώπου που είχε χάσει την πίστη του στο Θεό και στη ζωή κι έτσι του βαλα τον μικρό σταυρό στο χέρι - που είμαι σίγουρη πως δε χάθηκε μα τον έστειλαν σε κείνον - και του το είπα και τον ξεπροβόδισα στην επόμενη μέρα με αγάπη, μου κράτησε τα χέρια και με κοίταξε μ΄ένα βλέμμα..που το κρατάω μέσα μου σα φυλαχτό.. καλή σου ώρα, τι ανταλλαγή..!

Μικρές χαρές..

Αν νοιαστείς για τον άγνωστο διπλανό, αν τύχει και το ζεστό σου χαμόγελο να φτιάξει το κέφι του, να καλμάρει την ταραγμένη του μέρα κι έπειτα να απλώσει το χέρι να βοηθήσει έναν εξίσου άγνωστο που κι εκείνος με τη σειρά του δεν θα κορνάρει στον άγνωστο μπροστινό του που ετοιμαζόταν να βρίσει έναν πεζό μα δεν θα το κάνει, δεν θα μασταν όλοι λίγο συνένοχοι στην ανεξήγητη χαρά, αν είχαμε απαίτηση στην κατανόηση, στη στοργή, δεν θα τη δίναμε λίγο πιο εύκολα?

Αύριο περιμένω τη μέρα με ανυπομονησία..

Ο φύλακας στην είσοδο θα πήγε τα χαρτιά που του φτιαξα σήμερα στην εφορία και θα ξεμπέρδεψε επιτέλους, της κας Αλεξάνδρας μας, που μας καθαρίζει τα γραφεία, έρχεται επιτέλους ο άντρας της απ' το νησί μαζί με το παιδί και θα ξανασμίξουνε μετά απο τόσο καιρό, ο τεχνικός μας απ' το ίντερνετ έκανε κόρη (!) φυλάω το δώρο της σε μια ασημί σακουλίτσα..

Θα πάω το μεσημέρι, θα πάρω τον ωραιότερο καφέ του κόσμου απ' τα χεράκια της πιο αγαπημένης Ρεββέκας που είχατε ποτέ την τύχη να συναντήσετε, μαζί με μια σφιχτή μητρική αγκαλιά απ' την Ταμάρα - απαραίτητα σύνεργα για να ξεκινήσει καλά η μέρα!

Κι έπειτα θα κατέβω να σου στείλω ένα χαμόγελο που στο χω στερήσει τόσο καιρό,

γιατί νόμιζα πως επειδή είσαι ο τόπος της καρδιάς μου, εσύ δεν θα το χρειαζόσουν..

Τι ανόητη...

Jazzmine every day

γουρούνια-πουτάνες, λευκή ισοπαλία

όταν η πρώτη Ελληνίδα μάνα πει στον γιο της

-πάρε αγόρι μου, να πλύνεις τα σώβρακα σου, μετά να τα απλώσεις κι επί τη ευκαιρία πλύνε και τα δικά μου, γιατί είμαι κουρασμένη.

κι όταν η πρώτη Ελληνίδα μάνα πει στη κόρη της

-κορίτσι μου, μην κάνεις τα ίδια λάθη με μένα, αντί να ψάχνεις έναν κακομοίρη που ποτέ στη ζωή του δεν έχει πλύνει ούτε σώβρακο να παντρευτείς, προσπάθησε να γίνεις ένα αύταρκες, ανεξάρτητο, δυναμικό άτομο που να μπορεί να σταθεί όρθια σ' αυτή τη κοινωνία.
ώσπου να έρθει αυτή η μέρα, οι γυναίκες θα κάθονται στα σαλονάκια και περιμένοντας να στεγνώσει το μανό θα μουρμουράνε πόσο άχρηστα γουρούνια είναι οι άντρες.
οι άντρες στα καφενεία θα περιμένουν το ημίχρονο να πάνε για κατούρημα και θα σιχτιρίζουν τις πουτάνες που τους χαντάκωσαν μια ολάκερη ζωή.
το "διαίρει και βασίλευε" έχει πολλά ποδάρια. δι εντ.

Γιώργος Τρίκερι
    

Μαζική ύπνωση

Μέρες σερνόταν στο πάτωμα
και τα φαντάσματα του κόσμου
ανήσυχα και αλαφιασμένα
ανέμεναν την νέα συντροφιά.
Άφραγκος τις στερνές του μέρες
λερός και αχτένιστος βάδιζε
μπροστά στην προκυμαία
μα από το μάτι του δεν έκλεβες το φώς.
Ήταν η μοίρα του να περιμένει τη σειρά του
τούτα τα χρόνια τα στεγνά
τα άδεια από ασημένιες κρήνες και νερά
βρώμικα κι’ αυτά και αδειανά.
Όταν νέος έτρεχε στα δάση
δωρίζοντας των αιώνων τη φωτιά
οι μάγισσες του είχαν τάξει
των απέραντων χρόνων φορεσιά.
Μα που τον ζήλεψε ανθρώπου μάτι
σιρόπι ύαινας, δέρμα από φίδι
με Κρόνου κάλεσμα
στη χαίτη του φύτεψε αχαριστίας μαχαιριά.

λουκία πλυτά


για να επισκεφτείς το blog της Λουκίας, πάτησε εδώ. 

κορίτσια μέσα στη νύχτα

Beth Conklin

Η Ντάλια τα βράδια γίνεται δρόμος και πάει …
Η Μένια τα βράδια γίνεται φως και φωτίζει…
Η Γκλόρι τα βράδια γίνεται σιωπή και ακούει…
Η Έστερ τα βράδια γίνεται σκόνη και χάνεται …
Η Κόνι τα βράδια λέει ένα τραγούδι για ένα κορίτσι που τα βράδια γινόταν νερό και την διψασμένη έρημο πότιζε και ένα λουλούδι άνθιζε και ως το πρωί είχε ζήσει όλη του τη ζωή και είχε γίνει φύλλο …
Η Κόνι τα βράδια λέει ένα τραγούδι κι εγώ ξυπνάω και ξυπόλητη ανεβαίνω στην ταράτσα και νιώθω ότι κάποιος τραγουδάει κάτι για μένα …
Μετά κοιμάμαι και δεν υπάρχεις.

Αυγή, 20/12/2015

Τα σημάδια των καιρών

Terry Ringler

ερωτικές αλχημείες
ερωτικές αποτυχίες
τα υλικά έπρεπε να αγοραστούν από υπαίθριες αγορές
αυτά των καταστημάτων έχουν υποστεί επεξεργασία
λογικό να έχουν χάσει την  θρεπτική τους αξία 
έχουν τροποποιηθεί ανάλογα με την αγοραστική δύναμη 
χωρίς να υπολογίζεται η έλλειψη της γεύσης και της διάρκειας 

οι έμπειροι μύστες 
γελούν κρυφά
καθώς βλέπουν τις λάγνες διαθέσεις 
νεαρών απαίδευτων παρθένων 

αν είχαν διαβάσει τα σημάδια των καιρών 
τώρα δεν θα έκλαιγαν απαρηγόρητες
γρήγορα θα ανακάμψει η ψυχολογία τους
βουτώντας δάχτυλα και γλώσσες 
στην επόμενη γλυκιά αμαρτία 
που θα έχει επινοηθεί 
όπως πάντα "μόνο" για εκείνες

Erina Espiritu


περισσότερα ποιήματα της Erina θα βρεις στο: erinaespiritu.blogspot.gr

cheap thrills

Κόκκινο σουτιέν μέσα από την άσπρη ποδιά, επίτηδες εκεί το έχει αφήσει να φαίνεται λιγάκι το παλιοκόριτσο, για να δαιμονίζει τις σαραντάρες με τα ταγιέρ και τα ψηλοτάκουνα που έρχονται για διπλό εσπρέσο. Σταματάω καθημερινώς στο φούρνο κι αν δω το πράσινο λούπο ξέρω θα είναι μέσα το κορίτσι με τα κόκκινα χείλια και τα χρωματιστά σουτιέν. Βάφει τα χείλια της, που είναι φουσκωτά σαν τα ψωμάκια που πουλάει, κόκκινα, με φτηνοκραγιόν του τρίευρου και έχει ξεχειλίσει το χρώμα ήδη μα δεν τη νοιάζει. Ξεχείλισε από τα βουναλάκια των χειλιών της και θες να την πιάσεις και να τη στήσεις μπροστά σου. Έλα εδώ, να της πεις και να πιάσεις ένα χαρτομάντηλο και με προσοχή να της σκουπίσεις το κραγιόν που το σκασε από τα χείλη με προσοχή. Να βγάλεις το δικό σου του σαραντάευρου και να της σχεδιάσεις τα τέλεια χείλη με προσοχή. Μια δυο τρεις κινήσεις βάφω χείλια και χωρίς να βλέπω. Φίλησε το χαρτομάντιλο να της πεις κι αυτή να σε κοιτάζει στα μάτια με τρυφερότητα. Να περάσεις και το μεσαίο δάχτυλο από τις μυτούλες των χειλιών, πρέπει να σβήνει εκεί το χρώμα ω πόσο θα ήθελες να περάσεις το δάχτυλο από τις ρώγες της καλύτερα, που τις φυλάκισε κι αυτές σε ένα κόκκινο νάιλον σουτιέν κι αυτό του πεντάευρου. Κι ένα φιλί να της δώσεις πεταχτό στα φρεσκοβαμμένα χείλια ίσα που να περάσεις τη γλώσσα σου λίγο από δεξιά προς τα αριστερά από το πάνω χείλος σίγουρα θα αφήσει λίγο χρώμα στη γλώσσα σου. Άντε, φτιάξε μου ένα διπλό εσπρέσο τώρα, κορίτσι όλο καύλα με τα φτηνά κραγιόν και τα πιο φτηνά εσώρουχα, θα σε έγλειφα μέχρι να ουρλιάξεις μα έχω δουλειά.

Άντζυ Ντίκινσον


επισκεφτείτε τον κόσμο της Άντζυ: frauem.wordpress.com 

coda

ξεκίνησε μια νέα χρονιά
από μόνη της.
η χρονιά που θα καταστραφεί
δεν θα καταστραφεί το σύμπαν
η χρονιά που θα σε ξαναδώ
δεν θα σε ξαναδώ.
χρήσιμη η χρονιά που πέρασε
ανακάλυψες ότι η ζωή είναι μια αλληλουχία κύκλων
ανακάλυψα ότι παρ΄ότι έχουν τα ίδια φωνήεντα
η ανάγκη κι η αγάπη
δεν είναι δίδυμα αδελφάκια
τουλάχιστον όχι μονοζυγωτικά.
η θάλασσα όταν την κοιτάς απ΄έξω
είναι όμορφη, ακίνδυνη, τόσο γαλάζια
μόνο όταν βουτήξεις πάνω από το πρώτο κύμα όμως σε πάει κάπου.
αλλά δεν σου άρεσε η θάλασσα
για τα βουνά δεν ξέρω
ούτε μέχρι τον Υμηττό δεν φτάσαμε.
το τραμ πάλι κινείται πάνω σε ράγες
όσο κι αν ελπίζεις σε απρόσμενες περιπέτειες, σε υπερβάσεις
η διαδρομή του είναι μοιραία
καταλήγει σ΄ένα στάδιο που βρίσκεις, σύμφωνα με τον μύθο, ειρήνη και κάτι άλλο.
εσύ κατέβηκες στον Νέο Κόσμο
συνέχισα μέχρι Μουσών.
κάτι λέγαμε για κύκλους πριν.
δεν θα αναφέρω καν το τριγωνικό σάντουιτς που έκρυβε το μισό σου πρόσωπο
είναι τόσο inside joke, ούτε εσύ δεν θα γελάσεις.
-δεν υπάρχουν προβλήματα, μόνο λύσεις
είπε ο θείος Τζέι πριν ανάψει την πίπα της ειρήνης και φιλίας
μετά τη πρώτη ρουφηξιά κατάλαβα ότι αυτό που προσπαθούσαμε να λύσουμε τόσο καιρό ήταν η ίδια η ζωή
έπρεπε απλώς να την ζήσουμε.
όπως γράφει και στη τελευταία σελίδα του ημερολόγιου των Μάγια
"από δω κι εμπρός τα πράγματα είναι καταδικασμένα να πάνε καλύτερα"

Γιώργος Τρίκερι.

O Αλμοδόβαρ στο Χυτήριο

Το φανταστικό «Γύρνα Πίσω» παρακολουθεί τη ζωή της Ραϊμούνδα, μιας δυναμικής γυναίκας που διευθύνει το εστιατόριο που εγκατέλειψε ένας γείτονάς της έχοντας στο ψυγείο το πτώμα του άνδρα της. Αλλά και η αδελφή της έχει τα δικά της προβλήματα, αφού φιλοξενεί το φάντασμα της μακαρίτισσας μητέρας της. Επιστρέφοντας στις πηγές της σουρεαλιστικής του έμπνευσης, ο Αλμοδόβαρ κάνει αυτό που ξέρει καλά, το αμιγές «γυναικείο» σινεμά του, και βραβεύεται με βραβείο σεναρίου και γυναικείας ερμηνείας στο Φεστιβάλ Καννών. Χωρίς καμία ερωτική ιστορία στον ορίζοντα, οι ηρωίδες του Πέδρο κατοικούν σε έναν γυναικείο κόσμο όπου ο άντρας είναι νεκρός, βιαστής και παντελώς άχρηστος τελικά.

Ο Αλμοδόβαρ μας παραδίδει άλλο ένα κινηματογραφικό μάθημα ανάμειξης κωμωδίας και δράματος, με το γέλιο, το κλάμα και τη σάτιρα να συνυπάρχουν δίπλα στην αισιόδοξη οπτική του σκηνοθέτη, μπολιάζοντας καρκινοπαθείς και φαντάσματα, ψυγεία, πυρκαγιές και κομμώτριες! Η σπιρτάδα και η ζωντάνια που έκαναν τον Αλμοδόβαρ γνωστό στα πέρατα του κόσμου είναι εδώ στα καλύτερά τους, μιας και επιστρέφει στην ατόφια γλυκόπικρη διασκέδαση που μόνο αυτός ξέρει να προσφέρει…

Ελεύθερη είσοδος

για περισσότερες πληροφορίες, πάτησε εδώ. 

Εκεί που οι άνθρωποι δεν πάνε διακοπές

Γίνονται και αυτά τα σημαντικά πράγματα που λειτουργούν με παρεμβατικό τρόπο στα ημερολόγια μας. Όπως είναι το καλοκαίρι.

Ψάχνεις στα συντρίμμια ενός ντουλαπιού. Από το καλοκαίρι έχει μείνει μόνο ένας ναΐφ πίνακας άνευ σημασίας, καμίας αξίας, πικρόχολη σπονδή… μέσα στην αχάριστη ασχήμια στου κόντρα πλακέ του συρταριού.

Για εμάς που ζούμε στις πόλεις και φεύγουμε για πέντε μέρες το καλοκαίρι τελευταίοι, μαγκωμένοι, πότες για κάποιο νησί, το καλοκαίρι είναι μια λογοτεχνία που δεν μας προσφέρει παρά λίγο ταραγμένο ύπνο μέσα στο καράβι της γραμμής και λίγη άμμο σε εκείνο το βιβλίο που τελικά δεν τελειώσαμε ποτέ.

Η απαράδεκτη ατμόσφαιρα της γης της πόλης δεν αφήνει περιθώρια για συναισθηματισμούς. Σε πλακώνει σαν το πιο τυχαίο κεραμεικό κάτω από τα συντρίμμια της. Καμία ανασκαφή δεν θα σε βρει και ας έρθει αρχαιολόγος ερωτευμένος με το σαξόφωνό του να αποζητά ευγένεια και συντριβή και μοίρασμα -ό,τι υπάρχει σε αυτές τις ανθρώπινες σχέσεις πια.

Μια σπιθαμή φωτός ξεπηδά από τα ρουθούνια και σε οδηγεί σε παιδικές μνήμες.

Ξυπνάς ιδρωμένος με μια ελαφριά κρίση πανικού γιατί έγινες δεκάξι μέσα σε μία νύχτα, ενώ σου έταξαν πως θα ενηλικιωθείς.

Κοιτάς τον λογαριασμό της τράπεζας και βλέπεις μείον δέκα κελσίου. Η παγωμένη θερμοκρασία είναι ο παιδοκτόνος της υδατόπτωσης. Μόνο λίγη τέφρα από την άμμο της Πάρου και της Νάξου πέφτει στα βλέφαρά σου και βρίσκεσαι σε κατάλευκα σεντόνια πιο μαύρα και από ποίηση αυτόχειρα.

Μοιάζεις μικρό πουλερικό με ορμόνες. Φουσκώνεις μέσα στο απέραντο κλουβί σου που έφτιαξες με ματωμένα χαλίκια.

Υποκριτική ζέστη.

Ματαιοπονείς.



Βέρα J. Φραντζή

για να επισκεφτείς το blog της Βέρας πάτησε εδώ. 

απεκπαίδευση

Raoul Hausmann

η κουζίνα μυρίζει σκόρδο 
η κρεβατοκάμαρα μυρίζει ρόδο
στο σαλόνι ένας μετρονόμος
αλητεύει
τικ τακ
είμαι ισχυρή προσωπικότης 
ακούω τα πάντα εις βάθος
τη φωνή στο τηλέφωνο
τικ τακ
το ταξίδι, όχι ο προορισμός
το ταξίδι και ο προορισμός
όσα έχω μάθει είναι λάθος
τικ τακ
οι μαύρες τρύπες της κατάθλιψης
υπάρχει διαφυγή 
υπάρχει διαφυγή 
υπάρχει διαφυγή;
η πέτρα από το τζάμι 
δεν γυρίζει πίσω.
φρικτό παρελθόν
τικ
ο αστράγαλος που υψώνεται από το έδαφος
να χορέψει
τακ

Γιώργος Τρίκερι

Δωρεάν θερινό σινεμά στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Συνεχίζεται η σειρά κινηματογραφικών προβολών στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος με τίτλο PARK YOUR CINEMA. Η αποψινή ταινία ονομάζεται Sullivan’s Travels (Ελληνικός τίτλος, Τα ταξίδια του Σάλιβαν. Σκηνοθεσία Πρέστον Στάρτζες. 1941). Η ταινία έχει χαρακτηριστεί σατιρική κωμωδία και είναι η ιστορία ενός σκηνοθέτη εμπορικών ταινιών ο οποίος μεταμφιέζεται σε περιπλανώμενο άστεγο γιατί θέλει να αποκτήσει εμπειρίες ώστε να μπορέσει να δημιουργήσει σοβαρό σινεμά. 
Ο Στάρτζες είναι ένας πρωτοποριακός σκηνοθέτης του Χόλιγουντ ο οποίος πειραματίστηκε με τον κινηματογραφικό τρόπο αφήγησης. Επίσης θεωρείται πως είναι ο πρώτος που έκανε τη μετάβαση από σεναριογράφος σε σκηνοθέτη. Για να το πετύχει αυτό πούλησε το σενάριο της ταινίας The Great McGinty με το συμβολικό ποσό των δέκα δολαρίων υπό τη προϋπόθεση πως θα σκηνοθετούσε τη ταινία.

Είσοδος ελεύθερη.

για περισσότερες πληροφορίες, πάτησε εδώ. 

Καλό καλοκαίρι και βίον ανθόσπαρτον

Και ναι, είναι επισήμως καλοκαίρι, δεν το καταλαβαίνεις από την ζέστη, ούτε από την υγρασία που συνοδεύονται από πανικό στην σκέψη του να βγεις από το σπίτι χωρίς ομπρέλα με λειτουργία κλιματιστικού. Είναι που δεν μπορείς να ανοίξεις το timeline και να μην πετύχεις νυφικό. Κρίση, ξε-κρίση, μνημόνια, ξε-μνημόνια, πρώτη, δεύτερη, εκατοστή φορά αριστερά, τα κορίτσια θέλουν να βάλουν μακρύ άσπρο φουστάνι, να παραλάβουν μια ανθοδέσμη στα σκαλιά της εκκλησίας, να τους ρίξουν ρύζι και μετά να σύρουν τον χορό σε μια δεξίωση αμφιβόλου αισθητικής και μεγάλου κόστους. Α, ναι, κάπου εκεί είναι και ο γαμπρός. Ομολογώ ότι κοιτάω τις φωτογραφίες με ένα μείγμα συμπάθειας και δυσπιστίας. Εδώ στο ΦΒ γνωριζόμαστε λίγο παραπάνω από όσο θα έπρεπε. Έτσι χαρακτηριστικά έχουμε κι εκείνους τους γαμπρούς που παρόλο που είναι έτοιμοι να ανέβουν τα σκαλιά της εκκλησίας και να καμαρώσουν για την επιλογή τους, αυτό δεν τους κόβει την διάθεση για "φλερτ" με εσένα, τις φίλες σου και οποιαδήποτε κοπέλα είναι μεταξύ 18 - 60 κι έχει ανοιχτό προφίλ. Αυτοί είναι κατηγορία από μόνοι τους, δεν σηκώνει αναλύσεις. Τα υπόλοιπα ζευγάρια κοιτάω κι αναρωτιέμαι: πόσοι είναι ερωτευμένοι; πόσοι νομίζουν ότι είναι ερωτευμένοι και πόση παράταση θα δώσει η τελετή, αν δεν αποτελέσει "κόφτη" , στην φαντασίωση; Πόσοι παντρεύονται ενώ ξέρουν μέσα τους ότι θα χωρίσουν; Πόσοι είναι ερωτευμένοι με κάποιον άλλον/άλλην που απλώς δεν ευδοκίμησε. Πόσοι γαμπροί έχουν θολώσει στο bachelor και το έχουν παρατήσει για να πάνε κάτω από το σπίτι μιας κοπέλας που δεν είναι από αυτές που τις παντρεύεσαι κι έχουν δώσει ρεσιτάλ δράματος. Πόσες νύφες καταπίνουν λεξοτανίλ όταν τις βάφουν και τους κάνουν μπούκλα το μαλλί, ώστε να σταματήσουν να εύχονται να ζήσουν το γνωστό διαφημιστικό με την φωνή της Λιας Βίσση. Follow your heart. Πόσοι την ακολουθούμε και που μας πάει; Πριν καιρό βρισκόμουν στο σπίτι παλιού μου μεγάλου έρωτα και - δεν έχει σημασία πως - φτάσαμε να βλέπουμε το βίντεο του δεύτερου - άτυχου - γάμου του. Είναι από τους άνδρες που ήμουν τόσο τρελή και παλαβή για αυτόν που αν μου είχε ζητήσει να τον παντρευτώ σε εκείνη την εντελώς ανυποψίαστη ηλικία των 20 θα είχα πει ναι. Αλλά δεν έγινε έτσι γιατί τον πέτυχα σε άλλη φάση και το μόνο που μου απέμεινε ήταν μια υπόσχεση σχέσης, μια ψευδαίσθηση οικειότητας, ένα απωθημένο χρόνων και μια πληγή που δεν ξέρω αν έκλεισε ποτέ ή έχω μάθει να ζω μαζί της. Μετά από τόσα χρόνια κι άλλους άτυχους έρωτες είμαι καλά με το συγκεκριμένο παρελθόν, έτσι άρχισα να βλέπω το βίντεο σχεδόν με ευχαρίστηση. Όπως όμως οι εικόνες προχωρούσαν και παρατηρούσα την νύφη, πεντάμορφη και πενταφτυχισμένη, να κάνει όλα αυτά που οφείλει μια νιόπαντρη στην δεξίωση, με λίγο τρακ, λίγη έπαρση και τόση ευδαιμονία, έπιασα τον εαυτό μου να δακρύζει. Ήξερα πως κατέληξε ο γάμος αυτός σε κάποιους μήνες, κανένα πέπλο δεν προστάτευε ούτε εμένα ούτε εκείνη. Κι έτσι πήγα στο μπάνιο κι έβαλα τα κλάματα, έβαλα τα κλάματα για αυτήν που έκανε το όνειρό της πραγματικότητα και για εμένα που τα όνειρα μου - αν και δεν ήταν τόσο "νυφικής" ποιότητας - ποδοπατήθηκαν. Οι Barbie θα έπρεπε να έχουν και οδηγό επιβίωσης από ρομαντικά στερεότυπα. Καλό καλοκαίρι και βίον ανθόσπαρτον.

Όλγα Αικατερίνη Φουντέα

Σινεμά με την Βίκυ: OSS 117: Αποστολή στο Κάιρο

OSS 117: Le Caire, nid d'espions / OSS 117: Αποστολή στο Κάιρο - Michel Hazanavicius (2006)

Αίγυπτος 1955. Το Κάιρο είναι μια πραγματική φωλιά κατασκόπων. Ο μυστικός πράκτορας OSS 117 καλείται να βάλει τάξη στο χάος.
Ο δημιουργός του Artist, συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Jean Dujardin σε μία κωμική περιπέτεια/παρωδία, βασισμένη στο βιβλίο του Jean Bruce.
Ένας διαφορετικός και αστείος James Bond, που θα σε διασκεδάσει και θα σε κάνει να γελάσεις, μόνο αν είσαι φαν των γαλλικών κωμωδιών και των παρωδιών.
Από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες στη Γαλλία το 2006.

Trivia:
- Υπάρχουν κι άλλες παλαιότερες ταινίες, βασισμένες σε βιβλία του ίδιου συγγραφέα που δεν είναι κωμικές αλλά κανονικές περιπέτειες
- Το 2009, γυρίστηκε sequel της παρωδίας με τον ίδιο πρωταγωνιστή και τον ίδιο σκηνοθέτη ( OSS 117: Rio ne repond plus)

Βίκυ Ελευθερίου

Ιούλιος

Wojciech Pokora

Πήραμε τα τετράδια των πόλεων/
Πάντα Ιούλιος/
Πάντα σε κάτι σταθμούς/
Στα χόστελ της Γκόθαμ/
Ο μπάτμαν και οι μπάτσοι
Δίπλα σε γλυκές πουτάνες
Με νωπά άμφια/
Χοηφόροι/
Ερωτευμένοι που αιωρούνταν
Στα λαδωμένα τελεφερίκ
Ύπνος στους μηρούς/
Κάθε νύχτα που μύριζε
Ένα χωμάτινο μέλι/
Και το χέρι μου στο χέρι σου που μεγάλωνε σαν καράβι μέσα από τα Δαρδανέλια/
Μια πατρίδα
Όπου ο θάνατος/
Όσο κι αν πρωινός/
Δεν τολμούσε να υπάρξει/

Κωνσταντίνος Λουκόπουλος


τις λέξεις που μας χαρίζει ο Κωνσταντίνος θα τις βρείτε εδώ: loukopk.wordpress.com

για τη σιωπή που χαλάσατε

Henn Kim

Τα βράδια άνοιγε το παράθυρο σιγά – σιγά περνούσε το ένα πόδι στο περβάζι και μετά το άλλο… αν και φυσούσε, ουδείς φόβος… περπατούσε, ισορροπώντας, στο σχοινί της μπουγάδας της κυρίας Μίλερ και έφτανε πάντα την ίδια ώρα με το γάτο του κυρίου Φράνκ στην άκρη της καμινάδας. Σσσσσ …. του έκανε κι εκείνος χαμήλωνε το «νιάου» του και τη χαιρετούσε σιωπηλά …ο κύριος Μαρμέλ κοιμόταν στο γραφείο του, πάνω σε μια στοίβα χαρτιά, περνούσε μπροστά από το τζάμι και τον κοιτούσε γλυκά… ξημέρωνε …. μια σκεπή … ωπ … άλλη μία … γρήγορα … την ώρα που ο ήλιος χαϊδεύει την πόλη στα μαλλιά … ο αέρας έχει γεύση φράουλας και είναι η καλύτερη στιγμή να πάει πιο ψηλά και να κλωτσήσει εκείνο το σύννεφο … «χα, γιατί έτσι θέλω και τίποτα δεν με νοιάζει πέρα από τη σφαίρα σου που κάνε κάτι να με βρει στην καρδιά … ακριβώς στην καρδιά …».

Αυγή, 7/12/2015

Taxi driver, ο θρίαμβος της μοναξιάς

« Ο ταξιτζής» (Taxi driver), 1976, Σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορσέζε. Πρωταγωνιστούν: Ρόμπερτ ντε Νίρο, Σίμπιλ Σέπαρντ, Τζόντι Φόστερ, Χάρβεϊ Καϊτέλ.

Βετεράνος του Βιετνάμ, ο ταξιτζής στη Νέα Υόρκη Τράβις Μπίκλ, αποφασίζει να καθαρίσει την αμαρτωλή νυχτερινή μητρόπολη από τα καθάρματα που κατά τη γνώμη του τη μολύνουν. Θα συναντήσει την ενσάρκωση της αγνότητας στο πρόσωπο μιας γυναίκας που θα τον απορρίψει και θα προσπαθώντας να σώσει από την πορνεία μια έφηβη, θα αποδυθεί σε ένα λουτρό αίματος.
Το θέμα της μοναξιάς: « Έχω πια πεισθεί ότι η μοναξιά, καθόλου δεν είναι ένα φαινόμενο σπάνιο ή παράξενο, παρά το κεντρικό και αναπόφευκτο γεγονός της ανθρώπινης ύπαρξης» ( Τόμας Γουλφ, «God’s lonely man”). Τα λόγια του Τράβις: «δεν υπάρχει διέξοδος. Είμαι ο εγκαταλειμμένος του Θεού», εμπνευσμένα από το ποίημα, θα μπορούσε να είναι το μότο της ταινίας. Ο Τράβις, ενώ συντροφεύεται από τους πελάτες, είναι βαθιά μόνος σε μια νυχτερινή Νέα Υόρκη που πρωταγωνιστεί ισότιμα με τους ανθρώπους της πόλης. Το ταξί του κι αυτός είναι ένα, επικοινωνεί με τους πελάτες μόνο μέσα από του καθρέφτες, χωρίς να έχει σχεδόν ποτέ άμεση επαφή μαζί τους.
Η θρησκεία: Ο Τράβις αποφασίζει, ότι όντας ο ίδιος καθαρός κυριολεκτικά και μεταφορικά, θα γίνει ο Άγγελος Εκδικητής, που θα αλλάξει τον κόσμο ( τουλάχιστον το δικό του) εξαγνίζοντάς τον από την αμαρτία που αντιπροσωπεύουν οι λογής, λογής αρουραίοι της νύχτας, ένα μωσαϊκό από προαγωγούς, πόρνες, ναρκομανείς, επίδοξους δολοφόνους. Οι κινήσεις του παίρνουν το χαρακτήρα θρησκευτικής ιεροτελεστίας: Κάθε μέρα καθαρίζει το ταξί που βρωμίστηκε τη νύχτα, κάνει ειδική διατροφή, γυμνάζεται προσπαθώντας να εναρμονίσει την εξωτερική με την εσωτερική καθαρότητα. Η επιρροή της θρησκευτικής αποστολής είναι φανερή στο πρόσωπο του ταξιτζή: « Ο Τράβις είναι μια φιγούρα της Παλαιάς Διαθήκης: για να αγγίξει την αγιότητα, πρέπει να επικαλεστεί την οργή του Θεού» ("Ο Σκορσέζε για τον Σκορσέζε"). Η Μπέτσυ, η κοπέλα που θα ερωτευθεί, εμφανίζεται σε σλόου μόσιον σαν άγγελος, ντυμένη στα λευκά. Στο δωμάτιό του μαραίνονται τα λουλούδια της Μπέτσυ θυμίζοντας τάφο, η κάμαρα της Άιρις, της ανήλικης πόρνης είναι γεμάτη με κεριά σαν ιερό.
Ο Στρατός, ο πόλεμος, η πολιτική: Ο Τράβις έχει στιγματιστεί ψυχικά από το συλλογικό τραύμα της Αμερικής, τον πόλεμο του Βιετνάμ. Ξυρίζει το κεφάλι του σε στιλ Μοϊκάνα, όπως έκαναν οι Ειδικές Δυνάμεις, ασκείται καθημερινά, δοκιμάζει την αντοχή του στη φωτιά, αναλαμβάνει έναν ιερό πόλεμο, μια Σταυροφορία. Θα επιχειρήσει να σκοτώσει τον πολιτικό που βγάζει λόγο υποστηρίζοντας ότι θα φέρει την κάθαρση, πιστεύοντας ότι εξαπατά τους άλλους, γιατί μόνο ο ίδιος μπορεί με τα όπλα να είναι αποτελεσματικός. Ευθεία αναφορά στις πολιτικές δολοφονίες που είχαν προηγηθεί στην Αμερική.
Οι συντελεστές της ταινίας: Το « στιλ Σκορσέζε» σε όλο του το μεγαλείο. Ο θεατής είναι πανταχού παρών, είναι ο πελάτης, είναι το βλέμμα του Τράβις μέσα από τους καθρέφτες, η βία αριστοτεχνικά αόρατη σε όλη τη διάρκεια του φιλμ αλλά και απειλητικά παρούσα χάρη στο φρενήρες μοντάζ και τις γωνίες λήψης. Όταν αυτή παίρνει σάρκα στο οπλισμένο χέρι του Τράβις, ο ρυθμός είναι τόσο εκκωφαντικός που δεν μπορεί κανείς να συλλάβει αν αυτό που βλέπει συμβαίνει. Όσο για τους ηθοποιούς, ο εκπληκτικός όπως πάντα Ντε Νίρο διαποτίζει με την ψυχρότητα της ματιάς του την οθόνη γεμίζοντας την με αβάσταχτη δυσφορία, η Φόστερ- που δεν διέψευσε το ταλέντο της με την μετέπειτα πορεία της -,δίνει με απίστευτη για τα 13 της χρόνια ωριμότητα μια σπαρακτική ανήλικη πόρνη και ο ιδιοφυής Καϊτέλ στο ρόλο του προαγωγού της σε μία από τις πρώτες του εμφανίσεις ( έχοντας ήδη εμφανιστεί μαζί με τον Ντε Νίρο στο Mean Streets του ίδιου σκηνοθέτη). Όσο για την υποβλητική μουσική, το κύκνειο άσμα του Μπέρναντ Χέρμαν που συνοδεύει την ταινία, αρκεί να πούμε ότι είναι ο ίδιος συνθέτης του Πολίτη Κέιν, του Βέρτιγκο και του Ψυχώ.
Μία αριστουργηματική ταινία- ορόσημο της Έβδομης Τέχνης.

Λίλη Πασπυροπούλου

περί θεοτήτων

Είμαι άθεη.
Από όλους τους πιθανούς θεούς όμως
Να, αν τους είχα εδώ μπροστά μου απλωμένους στη σειρά
Πώς σας ήρθε να διαλέξετε τους πιο πεθαμένους
Εγώ θα διάλεγα τον Πάνα, τον Faun ή τον Cernunnos
Που έχει μηρούς μυώδεις και κώλο όλο δύναμη
Φαλλό σε στύση διαρκώς διαθέσιμη
Και κέρατα να πιάνεσαι,
Όταν σε πηδάει από πίσω
Αλυχτώντας
Αυτόν θα διάλεγα

Άντζυ Ντίκινσον 

επισκεφτείτε τον κόσμο της Άντζυ: frauem.wordpress.com 

η ζωή είναι απέναντι

ένας άντρας ποτέ δεν ξεχνάει
την πρώτη του ρώγα
ήμουν δεκαπέντε χρονών
η Χρυσούλα ήταν είκοσι

αν μου έλεγε κάποιος
πριν δέκα χρόνια
πως το Σάββατο το πρωί
θα ξυπνάω
θα αλλάζω σεντόνια
θα σκουπίζω και θα σφουγγαρίζω
θα βάζω τις φακές να βράσουν

η Χρυσούλα μου ψιθύριζε
πως θα μεγαλώσω και θα γίνω
καλός και τρυφερός εραστής
τρυφερότητα άνευ όρων
έτσι έλεγε
και μου χάιδευε τα μαλλιά

τώρα κοιτάω το είδωλό μου
στο βρεγμένο μάρμαρο
ένα σώμα αιωρείται
βυθίζεται σε μια μεταρσίωση
ζουλάω τη ρώγα της Χρυσούλας 
άλλη μια φορά
μετά βάζω φύλλα δάφνης στις φακές
ζωή, σ' ευχαριστώ που με αλλάζεις

Γιώργος Τρίκερι

επέτειος

Rodney Smith

Σαν σήμερα πριν ένα χρόνο, με κάνατε πολύ ευτυχισμένη. Η γιαγιά σας αποφάσισε επιτέλους να σας κρατήσει και έτσι βγήκα και πήγα σε μια τρομερή παρτάρα και μετά για άφτερ και το πρωί ξύπνησα σε ένα σπίτι που δεν ήξερα ποιανών είναι αλλά τελικά ήταν φίλων φίλου μου και μετά γύρισα σπίτι και έμεινα στα πατώματα και δεν μαγείρεψα τίποτα και κάπνισα και δυο πακέτα πρινς μαλακό μέσα στο σπίτι.
Μετά θυμάμαι ότι κοίταζα τον κίτρινο τοίχο απέναντι και σκεφτόμουν πόσο γαμάτη είναι η ζωή και τα πάρτι και επίσης πόσο απίστευτα ωραίο ήχο έχει το γέλιο σας.

Κατερίνα Ψυχή

Ο me loqui

Όλα αυτά που γράφω
τα "βρώμικα"
είναι ότι πιο ειλικρινές
μου συνέβη ποτέ
Η γυναίκα στον πόθο
Η γυναίκα στον έρωτα
θα 'πρεπε να τα κρατάω κρυφά
σαν πολύτιμα μπριλάντια
μα τι νόημα έχουν τα μπριλάντια
αν δεν τα φοράς ν' αστράφτεις;
Όλα αυτά που γράφω
τα "βρώμικα"
τα συμπύκνωσα
σε μια δυο νύχτες ηδονής
κι ύστερα ο ειδεχθής
έκοψε τη χαρά μου κομματάκια
Η διαστροφή μου
είναι που τα αναμασώ
αντί να πάω έξω
να τραφώ μ' ό,τι
έχω ανάγκη
Εκεί είναι
που θρονιάζεται
με εμμονή
η απουσία
αυτοαποκαλούμενη
Έρωτας
(τι ψέμα!
μπορεί
ο προδότης
ν' αγαπά;)
και τρέμοντας
άλλη μια προδοσία
εκδικείσαι γράφοντας
Αυτό που ο έρωτας
μου στέρησε
το αναζητώ αιματηρά
στην ποίηση
αυτή τη λάγνα
που εξασκώ
μόνο σ' αυτήν ψάχνω
μ' εμπιστοσύνη
πλέον
την έλλειψή μου

Βιολέτα Σαλβάγου

σχεδόν αυθεντικός διάλογος: τα μπάνια του λαού

-με αυτό έντεκα.
-τι έντεκα;
-έντεκα μπάνια.
-καλά ρε, είσαι σοβαρός; τα μετράς;
-ε, ναι.. πάντα. εσύ πόσα έχεις;
-δεν ξέρω.. περισσότερα από σένα, πάντως.
-πού το ξέρεις;
-ε, αφού τις τελευταίες τρεις μέρες μόνο έχω κάνει έξι.
-τι έξι; α, όχι.. δεν πάει έτσι.
-γιατί; αφού βουτάω πρωί και απόγευμα..
-ένα μπάνιο μόνο την ήμερα μετράει.
-ποιος το λέει αυτό;
-ε.. έτσι είναι. αλλιώς τι; κάθε φορά που βγαίνουμε, στεγνώνουμε και ξαναβουτάμε θα έπρεπε να μετράει και για μπάνιο.. είναι δυνατόν;
-τι λες; κι αν είναι σε διαφορετικές παραλίες;
-όχι. και πάλι.. ένα την ημέρα.
-δεν συμφωνώ. είναι άδικο.
-τι πάει να πει δεν συμφωνείς; έτσι πάει.. είναι νόμος.
-νόμος, ε; δεν μου λες.. και τα νυχτερινά;
-ποια νυχτερινά;
-τα νυχτερινά μπάνια. αν βουτήξεις πριν τα μεσάνυχτα και βγεις μετά, σε ποια μέρα μετράει το μπάνιο;
-ε.. δεν ξέρω.
-α.. δεν έχει αποφανθεί σχετικά ακόμα η νομολογία, ε;

Γιάννης Αντάμης

κυκλοφορεί το δεύτερο ηλεκτρονικό βιβλίο του Γιάννη Αντάμη με τίτλο "20,ooo λεύγες  απ' ό,τι χάλασα". για να το διαβάσεις πάτησε εδώ. 

Δωρεάν θερινό σινεμά στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος εγκαινιάζει έναν δεσμό φιλίας με το κινηματογραφικό κοινό της Αθήνας, ξεκινώντας μια σειρά  προβολών κλασικών φιλμ, με τίτλο PARK YOUR CINEMA. 
Οι επιλογές των ταινιών βασίζονται σε κλασσικά έργα, από εκείνα που δημιούργησαν την παράδοση της διασκέδασης στα θερινά σινεμά εδώ και τόσες δεκαετίες, καθιερώνοντας τις κλασικές επανεκδόσεις. Τα φιλμ που θα προβληθούν ανήκουν στη μυθολογία του παγκόσμιου κινηματογράφου, αγαπιούνται και παρακολουθούνται ξανά και ξανά, όπως συνέβαινε από παλιά κάτω από τον αττικό ουρανό. 

Πρεμιέρα απόψε με το αριστούργημa των αδελφών Μαρξ:
Duck Soup (1933)

Σκηνοθεσία: Leo McCarey

Ο Rufus T. Firefly αναλαμβάνει να υποδυθεί τον δικτάτορα του χρεοκοπημένου κρατιδίου της Freedonia, έτσι ώστε να συνεχιστεί η χρηματοδότηση από τη ζάμπλουτη κυρία Teasdale, ανοίγοντας ταυτόχρονα πόλεμο με τη γειτονική χώρα  Sylvania. Σκληρή πολιτική σάτιρα με το αναρχικό χιούμορ των αδελφών Μάρξ, απογοήτευσε κοινό και κριτικούς στην εποχή της και έγινε η αφορμή να διακοπεί το συμβόλαιο της ομάδας με την Πάραμαουντ. Σήμερα θεωρείται το αριστούργημα των Μαρξ, με τα πιο φρενήρη σκετσάκια της καριέρας τους (αμίμητου κωμικού timing η σεκάνς του σπασμένου καθρέφτη). Ο δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι απαγόρευσε την προβολή του φιλμ , πιστεύοντας πως το φιλμ σατίριζε αυτόν προσωπικά!

Είσοδος ελεύθερη.

για περισσότερες πληροφορίες, πάτησε εδώ.