για όποιον ενδιαφέρεται πουλάω μεταχειρισμένα κομματάκια του εαυτού μου.
-κάτι σκονισμένα χαμόγελα που ξέμειναν στο ράφι σαν γεροντοκόρες
(αυτά τα χαρίζω)
-έναν αδέσποτο έρωτα που τον βρήκα να τριγυρνάει στον Πειραιά και τον πήρα μαζί μου στο νησί να με συντροφεύει
(λέω να τον ξαναφήσω στο λιμάνι μήπως τον ψάχνει ο ιδιοκτήτης του)
-ένα ραδιόφωνο που όλο το εικοσιτετράωρο παίζει τραγούδια που έχουν το όνομα της στο ρεφρέν
(αυτό θα το βάλω στην ανακύκλωση συσκευών, αν πέσει στα χέρια κάποιου θα τρελαθεί κι αυτός)
-μια φωτογραφία της που την είχα κρεμασμένη στο σαλόνι και πριν φύγει μου εκμυστηρεύθηκε ότι είναι τραβηγμένη ένα πρωινό μπροστά στο σπίτι του εραστή της και ότι μου την χάρισε για να με εκδικηθεί
(αυτή θα τη κάψω μαζί με το κρεββάτι μας και γιατί όχι και όλο το σπίτι)
-ένα κουτί με χάδια που έιχε γράψει πάνω του "μην αγγίζεις"
(μόλις πρόσεξα την ημερομηνία λήξης Σεπτέμβριος 2011 οπότε άστο)
-δυο αχρησιμοποίητα εισιτήρια για Νέα Υόρκη συν ένας περίπατος στο Central Park την ώρα που άρχισε να χιονίζει και οι νιφάδες κάθονταν στα κόκκινα μαλλιά της σαν λευκά αιμοσφαίρια ενός γαλαξία που έλιωσε ενώ κρατούσα τρυφερά το χέρι της in a rare moment of blissful intimacy.
(αυτά θα τα πάρω μαζί μου να τα βλέπω ως όνειρο στη επόμενη ζωή)
τώρα που το σκέφτομαι δεν έχω κάτι για πούλημα.
Γιώργος Τρίκερι
ως όνειρο ή ως εφιάλτη που στοιχειώνει την επόμενη ζωή? εγώ θα τα έκαιγα και αυτά μαζί με το σπίτι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήυπέροχο μπορώ να πω!!