Δικό μας..

Πόσο τυχερή είμαι που παίρνω την πρώτη καλημέρα από τα χείλη σου.
ΣΕ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΕΝΑΖΩ ΜΕ ΤΟΝ ΓΛΥΚΟ ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΣΟΥ.
Αισθάνομαι το δέρμα σου να τρέφεται από το χάδι μου και το δικό μου να γίνεται ένα με σένα.
ΜΥΡΙΖΕΙΣ ΕΡΩΤΑ.ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΕ ΓΕΜΙΖΕ ΟΣΟ ΕΣΥ.ΤΟ ΞΕΡΑ ΟΤΙ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΗΡΘΕΣ, ΤΗΝ ΒΡΗΚΑ ΣΕ ΣΕΝΑ, ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ, ΣΤΟ ΦΙΛΙ ΣΟΥ, ΣΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΣΟΥ, ΕΙΔΕΣ ΔΕΝ ΕΦΤΑΝΑΝ ΟΙ ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΝΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ, ΗΘΕΛΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ.
Τότε.. όταν αντιμετωπίζω την μοίρα μου ταράζομαι.
ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΥΠΗΡΧΑΝ...
Και τώρα υπάρχουν επάνω μας....
ΕΝΙΩΘΑ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΠΩΣ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ,ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΡΟΣ ΕΜΕΝΑ. ΣΕ ΚΟΙΤΟΥΣΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΣΕ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΑ ΤΙ ΣΟΥ ΕΛΛΕΙΠΕ... ΕΙΧΕΣ ΜΙΑ ΝΕΥΡΙΚΟΤΗΤΑ
Απέφευγα να σε κοιτάξω στα μάτια... πάσο περίεργο...
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΚΟΙΤΟΥΣΕΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ; ΓΙΑΤΙ;
Γιατί η ζάλη μου στην βουτιά μέσα στο βλέμμα σου θα ήταν μη αναστρέψιμη...
ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΔΩ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ.. ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΣΕΣ
Τότε;
ΝΑΙ, ΤΟΤΕ.
Κι έκανα πολύ καλά. Δεν έπρεπε τότε να δεις.. έπρεπε τώρα... τότε η ψυχή μου ήταν άδεια και δαιμονισμένη βολόδερνε στο κενό, τώρα που ήρθες είχα μέσα μου φυλαγμένα από καιρό αισθήματα που βρήκαν πρόσωπο να ζωντανέψουν.. το δικό σου..
ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΑ, ΦΥΛΑΓΑ ΚΑΤΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ. ΕΝΩ ΦΑΙΝΟΜΟΥΝ ΝΑ ΔΙΝΟΜΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ. ΦΥΛΑΓΑ ΚΑΤΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ, ΕΜΕΝΑ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ. ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ. ΤΟ ΕΝΙΩΘΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΙΩΘΩ. ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ. ΦΥΛΑΓΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. ΕΠΑΙΖΑ ΡΟΛΟΥΣ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ. ΗΡΘΕΣ ΚΑΙ ΕΓIΝΑ ΑΛΗΘΙΝΗ.
Για εμάς. Είμαι ο καθρέφτης σου.
ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΧΩ, ΝΑ ΣΕ ΦΡΟΝΤΙΖΩ... ΝΑ ΣΕ ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ, ΝΑ ΣΕ ΕΡΩΤΕΥΟΜΑΙ. Σ Α Γ Α Π Α Ω!!!!!!!!!
Κάθε μέρα περισσότερο..
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΚΥΛΗΣΕ ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ ΣΑΝ ΧΑΔΙ ΑΠΑΛΟ... ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΤΗ ΓΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΓΛΥΚΙΑ.
Να στο φιλήσω να ονειρευτώ...
ΤΟ Σ ΑΓΑΠΑΩ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΛΕΞΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΑΞΙΑ Σ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΝΙΩΘΩ. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΚΟΙΤΑΖΩ, ΠΟΥ ΣΕ ΑΓΓΙΖΩ, ΠΟΥ ΣΕ ΦΙΛΑΩ, ΠΟΥ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΕΡΩΤΑ, ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ ΛΕΞΗ. ΘΑ ΨΑΞΩ ΝΑ ΒΡΩ ΑΛΛΗ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΕΧΩ ΞΑΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΓΡΑΦΤΕΙ.
Εσύ είσαι η άλλη λέξη που σημαίνει αγάπη... εσύ...
ΟΧΙ, ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥ ΘΑ ΜΠΟΥΝ ΣΕ ΣΕΙΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΓΡΑΨΟΥΝ ΑΥΤΗ ΤΗ ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΞΕΡΕΙ. 
Ήταν για τότε... τότε... τότε που γέμιζα την ψυχή μου για να την πάρεις μια μέρα ολόκληρη και να την αγαπήσεις...
ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΞΕΦΤΥΛΙΖΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΗΔΕΝΙΖΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΤΟΝ ΓΕΜΙΣΩ ΑΠ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ, ΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.
Την αθωότητα της αγάπης, τον αυθορμητισμό της ειλικρίνειας, τα μάτια τα δικά μου στον δικό σου καθρέφτη, το βλέμμα σου στις ρίζες των βλεφάρων μου.
ΗΜΟΥΝ ΣΕ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ, ΑΝΟΙΓΑ ΚΑΙ ΕΚΛΕΙΝΑ ΠΟΡΤΕΣ, ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΥΣ, ΔΡΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΓΙΣΣΕΣ, ΠΑΛΕΨΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΧΘΡΟ ΜΟΥ ....ΕΜΕΝΑ....ΜΟΥ ΕΙΧΕΣ ΔΩΣΕΙ ΕΝΑ ΚΟΥΒΑΡΙ ΝΑ ΞΕΤΥΛΙΞΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ... ΤΟ ΜΑΖΕΨΕΣ ΚΑΙ ΗΡΘΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΒΡΗΚΕΣ, ΑΝΟΙΞΕΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ.... ''ΦΩΣ''  ΜΟΥ... ΤΩΡΑ ΒΛΕΠΩ! ΤΟΣΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΑΣ!
Χρώματα...


..allure''