Παράθυρο ανοικτό.
Έξω φυσάει μέσα βρέχει
στο κεφάλι μου χιονίζει
το δικό τους μπλαβίζει.
Έκλεισα τη ζωή μου σε 4 τοίχους.
Την έκανα στέγη τροφή νερό.
Χάθηκα στα ψηφιακά σύνδρομα
και στα γενικότερα σύνδρομα του εαυτού μου.
Διάβασα πολλά βιβλία
ήπια πολλούς καφέδες
κάπνισα πολλά τσιγάρα.
Μόνη μου.
Γνώρισα πολλούς ανθρώπους.
Υπήρξα σε πολύ συγκεκριμένες στιγμές μαζί τους
τοποθετήθηκα χωρο-χρονικά
είπα πολλά, άκουσα ακόμα περισσότερα.
Ακόμα πιο μόνη μου.
Είδα τη Μούσα μου να χάνεται στο πίσω κάθισμα ενός ταξί
και την καρδιά μου ξεριζωμένη.
Μπήκα σε πλοία τρένα αεροπλάνα λεωφορεία.
Έψαξα την Αγάπη.
Άγγιξα χέρια έχασα χέρια.
Με άγγιξαν χέρια, χέρια με έδιωξαν μακριά.
Κάηκαν οι 3 μου ευκαιρίες.
Έκλαψα δυνατά γέλασα ακόμα δυνατότερα.
Έκανα υπομονή, εξαφάνισα όνειρα
ξεχείλωσα όρια, θύμωσα θύμωσα θύμωσα.
Πίστεψα πως δεν είναι η Ζωή αυτή.
Ότι είναι κάπου αλλού σε κάποιο παράλληλο σύμπαν
και αυτή απλά εδώ είναι μια πολύ κακή απομίμησή της.
Παράθυρο κλειστό.
Σκοτάδι.
Σε 3 ώρες ξημερώνει για τα θηρία.
Σε 3 ώρες θα γίνεις η τροφή τους.
Katerina Kozi
γνωρίστε την Katerina στο : http://frenitis2010.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου