Odessa

Και είναι και οι χτύποι της καρδιάς μου που δεν επιταχύνουν όταν ακούω τη φωνή σου.
Και είναι και τα ασημί αμάξια που πλέον δεν τους δίνω πολύ σημασία.
Και είναι και το βλέμμα μου που δε σε ψάχνει στα στενά μέσα όταν περνάω με το λεωφορείο.
Και είναι και τα τραγούδια στο ραδιόφωνο που δε μου προκαλούν το σφίξιμο στο στομάχι.
Πια.


Είναι μόνο αυτό το μικρό κομμάτι του εαυτού μου που λυπάται. Όχι για σένα. Αλλά για τα συναισθήματα που τόσο βίαια πέθαναν. Που ήθελαν να ανθίσουν, μα δεν έβρεξε ποτέ. 


Του χρόνου το ραδιόφωνο θα παίζει άλλα τραγούδια.
Του χρόνου ένα άλλο αμάξι θα με περιμένει κάτω απ’το σπίτι μου.
Του χρόνου θα σε έχω ξεχάσει εντελώς.


missA insanE
http://fragmentsofentropy.blogspot.com/