Hour of the wolf, όταν η ιδιοφυΐα συναντάει τη τρέλα

Hour of the wolf (Vargtimmen) (1968)

By Ingmar Bergman
With Max von Sydow, Liv Ullmann

Ο ζωγράφος πηγαίνει με την έγκυο γυναίκα του σε σχεδόν ερημικό νησί, μόνο στην άλλη άκρη του υπάρχει ένα κάστρο όπου ζουν και διασκεδάζουν μυστηριωδώς μία παρέα μεγαλοαστών.
Από τους οποίους και θα προσκαλεστούν σε δείπνο, ανοίγοντας έτσι στο μυαλό του μια πόρτα απ' όπου η πραγματικότητα και η διαταραγμένη φαντασία του -πιο συγκεκριμένα οι εφιάλτες του- επικοινωνούν, σμίγουν, εναλλάσσονται με τρόπο και ρυθμό που ούτε αυτός, ούτε ο θεατής μπορεί να διακρίνει ξεκάθαρα πότε είναι η πραγματική ζωή και πότε το φριχτό όνειρο.
Η γυναίκα, με ειλικρινή αγάπη, του υπόσχεται σε μια στιγμή κρίσης του ότι θα είναι μαζί του ότι κι αν τύχει, και το τηρεί παρόλο που την κυριεύει η αγωνία για την αλλοτρίωση που μπορεί να υποστεί μέσω των δικών του δοκιμασιών (και είναι η ύπαρξη και μόνο αυτής της αγωνίας που είναι ο βασικός σχολιασμός στο ανέφικτο μιας ολοκληρωτικής σχέσης).
Τα φαντάσματα και οι παράξενες μορφές πιθανόν και να είναι τελείως προσωπικές εικόνες του μεγάλου δημιουργού (και η επιλογή ενός ζωγράφου ως υποκειμένου είναι σαν κλείσιμο του ματιού στο να το υποθέσουμε), η δική του κόλαση, τύψεων και φόβων. Μέσα από πολύ δυνατές εικόνες όμως αφοπλίζουν το υποσυνείδητο του θεατή και εισχωρούν εκεί σαν ένας μαύρος θίασος.
Εκπληκτικές γωνίες λήψης, κοντράστ άσπρου-μαύρου που κυμαίνεται στην εικόνα παλιρροώντας έτσι μέσα σου την αίσθηση του παράλογου και της μεταφυσικής αδυναμίας.
Η σκηνή στα βράχια πάνω απ' την θάλασσα είναι κάτι σαν τερματικός σταθμός στην απεικόνιση της τρέλας, της δαιμονικής εισόδου του παραλόγου στην ύπαρξη. Κι αυτή η σκηνή και κάποιες άλλες πιθανόν και να είναι αδύνατο να σβηστούν ποτέ απ τη μνήμη.

Trivia: Ή Λιβ Ούλμαν ήταν όντως έγκυος απ τον Μπέργκμαν εκείνη την περίοδο. Αφού αρνήθηκε να ζήσει μαζί του αυτός της ζήτησε "ας κάνουμε τουλάχιστον μια ταινία μαζί,"

 Γιάννης Μωραϊτης