απόδραση

Έτσι όπως μου τακτοποιούσες την κουκούλα μες στο μπαρ

έτσι όπως κοίταζες μέσα στα μάτια όσων μου στρέφανε το λόγο

να δεις αν κρύβανε μαχαίρι

δεν ήταν να μη σ' ερωτευτώ

δεν ήταν να σ' αφήσω εύκολα

Έχεις, όμως, καιρό ν' ασχοληθείς μ'αυτές τις λεπτομέρειες

τις μυρωμένες

και με σφάζει γλυκά

που ν' αγαπιόμαστε αρχίσαμε

με τα ρούχα μας σε αταξία και για τα βλέμματα

των άλλων αδιαφορώντας.

Γεωργία Δρακάκη

30 μαρτίου: Για τα μάτια της θα τάιζα όλου του κοσμου τα γατιά με καλαμάρια

της έπιασα το χέρι 
την παρέσυρα στην βεράντα 
την είχα πιάσει να μιλάει με τους ανέμους 
στην ίδια αυτή βεράντα 
να συλλογάται τους απόκρυφους της στίχους 
ο κόλπος που την είχα δει να περπατάει ξυπόλυτη 
δεν φαινόταν 
αλλά ακούγαμε την οργισμένη θάλασσα να δέρνει τα βράχια 
-η νύχτα είναι προχωρημένη θα πρέπει να πηγαίνω
-μην αφήσεις το σώμα μου εδώ 
αν θα πάρεις τις σκέψεις μου και τις ανάσες μου. 
έλα αύριο το βράδυ να σου κάνω το τραπέζι. 
μου χαμογέλασε ντροπαλά μα λάγνα 
και βρήκα το θάρρος να της αγγίξω τα μαλλιά 
έσβησα τα φανάρια να μην δει κανείς το βιαστικό μας φιλί 
-τι θέλεις να σου μαγειρέψω? έχω φρέσκα καλαμάρια. 
μπορώ να τα κάνω γεμιστά με γραβιέρα ή κοκκινιστά με κρασί. 
-λαχανοντολμάδες θέλω είπε και ξεκαρδίστηκε 
-νόστιμους λογοτεχνικούς λαχανοντολμάδες 
με μπόλικο άνηθο και δυόσμο. 
την είδα να ευχαριστεί τους οικοδεσπότες 
για την υπέροχη βραδιά 
τα μάτια της όμορφα νυχτερινά μήλα 
ούτε που γύρισαν να με κοιτάξουν. 
όταν έφτασα σπίτι τάισα τα καλαμάρια στον γάτο 
και κατέβασα το βιβλίο 
με τις συνταγές της γιαγιάς.

Γιώργος Τρίκερι

father's day

Όχι, θα κάνω αυτό που θέλω εγώ. Όχι, θα πω αυτό που θέλω εγώ. Όχι, εγώ ξέρω εσύ διατάζεις, δεν ξέρεις. Με τέτοιες φράσεις την ψυχή σου, την κράτησα στην παλάμη μου και την έβγαλα από τη θέση της. Χρόνια ατέλειωτα … Με την έκρηξη ερχόμουν και την έκρηξη έφερνα και σάρωνα ότι έχτιζες και η άρνηση μου ήταν καθεστώς. Τώρα πίνεις το ουίσκι σου σκέτο, απέναντί μου. Έχεις την κομψότητα της δύναμης που πηγάζει από την καρδιά και την λεπτότητα του θάρρους εκείνη που φέρνει ρίγος στους ανθρώπους, είσαι τόσο καθαρός στο βλέμμα και στις λέξεις, τις λίγες, ελάχιστες λέξεις που ξεστομίζεις. Και σκέφτομαι όπως ανακατεύω τα φιστίκια στο μπολ με το δάχτυλο ότι θα μου πεις αργά ή γρήγορα «μη το κάνεις αυτό» και θα μου πάρεις το χέρι και θα μου το ακουμπήσεις στο γόνατό μου. Μετά σιωπή, μια μουσική παλιά που λες ότι σου αρέσει κι εγώ να παίζω με τα μαλλιά μου… ξέρεις μου λες: Δεν υπάρχει δικαιοσύνη, ούτε δίκαιο, η μόνη δικαίωση του ανθρώπου είναι ο έρωτας. Και για άλλη μια φορά νιώθω ότι μεγαλώνουμε μαζί και είναι τόση η αγάπη που μόνο μέσα σε μια ηλιθιότητα ή μια βλακεία χωράει και σου λέω το γνωστό τραγούδι και μου λες … η πολλή αγάπη μόνο με αμηχανία εκφράζεται … και έχεις δίκιο μπαμπά.

Αυγή, 28/12/2015

Ναυαγισμένος συλλογισμός

Rafal Olbinski

Έχω κάτι εργάτες μέσα στο κεφάλι μου.
Δεν τους έχω βάλει εγώ εκεί.
Μπήκανε μόνοι τους μιαν άτυχη νύχτα.
Ταχτοποιούνε τις σκεψεις μου
όταν αυτές αναταράζονται από τα
ναυάγια.

Δεν στο'χω πει ; βέβαια ! 

Τις μέρες, μπαίνουν απ'τον ορίζοντα
κάτι πλοία μες στο κεφάλι μου.
Τις νύχτες, ναυαγούνε.

κ.τ

γιορτή

Δεν χρειαζόμαστε ημέρα ποίησης και παράτες.
Την γιορτάζουμε νεκροί στα λιβάδια και ντυμένοι με σακάκια κουμπωμένα και ξυπόλητα χέρια στα σχολεία
με μαρκαδόρους στις τσέπες και συνθήματα στους τοίχους
και στους ποιητές να λέτε ψέματα
όπως και στους ερωτευμένους
και ψέματα να λέτε και σε αυτούς που ξυπνάνε το πρωί να πάνε για δουλειά
και σε αυτούς που δεν έχουν νερό να πιουν
και σε εκείνους που ψάχνουν πατρίδες.
Είμαστε όλοι ποιητές και ας είμαστε αναλφάβητοι από αγάπη και λέξεις ωραίες.
Λέγε μου ποίηση
και ψέματα
για να μπορώ να ζω ανάμεσα στο τρίχωμα ένος εφηβαίου και στης χολέρας τη λήθη.

 Βέρα J. Φραντζή
 
για να επισκεφτείς το blog της Βέρας πάτησε εδώ.

περί έρωτος

Στα 6 είναι ιδανικό να ερωτευτείς έναν 9χρονο, εγγονό της γειτόνισσας με μπουκλάκια μαλλιά και παιδικού λίπους κοιλίτσα και να παίζετε κουκλόσπιτο μπάρμπι μαζί στην αυλη.
Στα 17 είναι ιδανικό να ερωτευτείς έναν 43χρονο, καθηγητή μαθηματικών που βγάζει τη βέρα του και την αφηνει στο τσεπάκι του πουκάμισου και αυτή διαφανίζει την άλω της και σχηματίζει ανήθικους κρίκους και δεσμά.
Στα 23 είναι ιδανικό να ερωτευτείς έναν 37χρονο, ροκά αρχιτέκτονα, να ξέρει που μπαινουν οι ευθείες και οι καμπύλες και κάθε τραγούδι σε ποιο δίσκο αντιστοιχεί και να νομιζεις ότι μπορεί να πετύχει.
Στα 31 είναι ιδανικό να ερωτευτείς έναν 29χρονο, που ζει στην Αθήνα από τα φοιτητικά του χρόνια και έχει βαρεθεί τα ετοιματζίδικο φαγητό και τα ξενύχτια και έχει μια συλλογή απο παλιές φωτογραφικές μηχανές.
Στα 43 είναι ιδανικό να ερωτευτείς ένα 25χρονο, μεταπτυχιακό φοιτητή της Ιατρικής και να παίζετε την ανατομία ενός ερωτικού εγκλήματος.
Στα 54 είναι ιδανικό να ερωτευτείς τον κινηματογράφο και τα μικρά καφέ και τις σαπουνόφουσκες και εκεί να συναντήσεις έναν 33χρονο και να κόψεις τις βλέφες σου για την χαμένη νεότητα σου και τα ταξίδια που δεν έκανες.
Στα 65 είναι ιδανικό να ερωτευτείς τα εγγόνια σου.
Στα 72 είναι ιδανικό να ερωτευτείς ένα 19χρονο, που αγαπάει την στίξη και την ποίηση και να σου φέρνει γάλα, εφημερίδα και τα φάρμακα και να ψαύει τα πετσιά σου και να τον γαργαλάς με τα λευκά σου μαλλιά στα ρουθούνια και στα βλέφαρα.
Στα 82 είναι ιδανικό να ερωτευτείς τη μαύρη ρόμπα σου και τα περιοδικά με το πρόγραμμα της τηλεόρασης και τη γεύση από το γλυκό σταφύλι και τις οδοντογλυφίδες.
Στα 92 είναι ιδανικό να ερωτευτείς το σκοτάδι.
Στα 101 είναι ιδανικό να ερωτευτείς τους αποχαιρετισμούς. 


 Βέρα J. Φραντζή
 
για να επισκεφτείς το blog της Βέρας πάτησε εδώ.

 

12 μαρτίου: όλα τα ταξίδια μοιάζουν μεταξυ τους

το κόκκινο είναι το χρώμα του πάθους
θέλω να ζήσω σε ένα κόσμο με νέον φώτα
τα φιλιά είναι μοβ
κι ευχές σοκολάτες
η βροχή είναι η γλώσσα των φιλοσόφων
και τα χείλη τους
ως παιδί
οι γονείς μου με έστειλαν σε ένα νησί
τόσο μικρό που δεν είχε καν όνομα
βουτούσα το κεφάλι μέσα στο νερό
να δω πόσο θα αντέξω
χωρίς ανάσα
η γιαγιά της Αλίκης έφτιαχνε κανάτια
από πηλό
τα πουλούσε στους τουρίστες
η Αλίκη ήταν όμορφη
σαν να βγήκε από βιβλίο
την έκλεψα και την έφερα στην πόλη
ζωγράφιζα φορέματα και της τα έδινα
να τα φοράει
μάθαμε να πίνουμε κρασί μαζί
τα δικά μας φιλιά ήταν πορτοκαλί
στα γενέθλια μου πήγαμε στη Νέα Υόρκη
και δεν ξαναγυρίσαμε.

Γιώργος Τρίκερι

σχεδόν αυθεντικός διάλογος: απλή ή σούπερ

-είκοσι ευρώ απλή, παρακαλώ.
-να σας βάλω από την σούπερ-έξτρα-ούλτρα-πάουερ, που την έχουμε και προσφορά;
-όχι, ευχαριστώ.
-μα σας συμφέρει. και αποδίδει καλύτερα στην εθνική οδό και σας βοηθάει να διατηρείτε τον κινητήρα σας σε καλύτερη κατάσταση.
-όχι, εντάξει.. είκοσι ευρώ απλή.
-είστε σίγουρος; δεν θέλετε να δοκιμάσετε τη σπέσιαλ-ούμπερ-τούρμπο-γαμάτη βενζίνη μας; ειδική προσφορά, μόνο για σήμερα.
-καλά, αφού είναι τόσο τέλεια, γιατί την έχετε σε προσφορά;
-ε.. γιατί δεν την βάζει κανένας..
-γιατί;
-τι γιατί; γιατί η απλή είναι φθηνότερη. αλλά μακροπρόθεσμα οικονομικά βγαίνει το ίδιο, αφού χρησιμοποιώντας συνέχεια απλή ανεβάζετε το κόστος συντήρησης του αυτοκινήτου σας.
-λοιπόν, έχω μια ιδέα. γιατί δεν πουλάτε τη σούπερ την καλή σε χαμηλότερη τιμή από την παλιό-απλή; έτσι όλοι θα την προτιμούν και θα είμαστε κι εμείς κι εσείς ευχαριστημένοι.
-ε, δεν πάει έτσι κύριε..
-ή ακόμα καλύτερα, να καταργήσετε τελείως την απλή και να πουλάτε μόνο σούπερ και μέρος των κερδών σας να τα δίνετε σε θύματα τροχαίων δυστυχημάτων ή να προσφέρετε σε μειωμένες τιμές πετρέλαιο θέρμανσης σε οικογένειες που το έχουν ανάγκη. μακροπρόθεσμα οικονομικά, όπως λέτε κι εσείς, θα σας βγαίνει το ίδιο, αφού και περισσότερος κόσμος θα μπορεί να ταξιδεύει και δεν θα κυνηγάτε τους πελάτες με το ντουφέκι κι ο κόσμος θα εκτιμήσει την κοινωνική σας προσφορά και θα σας προτιμάει. γαμάτη ιδέα, ε;
-συγγνώμη.. είκοσι ευρώ απλή είπατε, έτσι;


Γιάννης Αντάμης

για να διαβάσεις ολόκληρη την συλλογή των κωμικών αποσπασμάτων με τίτλο " Το Ηπειροκεάνιο" πάτησε εδώ.

11 μαρτίου: εκείνη την εποχή βιαζόμουν ακόμα

οι ναοί γίνονται ερείπια
καθρέφτες με απατηλά όνειρα
θα ερωτεύομαι πάντα τη μορφή σου
τα κλειστά σου μάτια
τον σιωπηλο κήπο που σε φιλοξενεί
κάθε φορά που θα πεθαίνω
ψιθυρίζοντας λόγια γλυκά
για την επόμενη παιδική ηλικία
θα παίρνω μαζί μου μια ανιδιοτελή ικανοποίηση
θα ταξιδέψω με το ορατό φως
καβάλα σε ηλεκτρικούς σπινθήρες
η αλλαγή είναι η δομή της ζωής
της πρώτης
και της δεύτερης
όλων
τώρα το ξέρω.

Γιώργος Τρίκερι

13 μαρτίου: αφιερώνομαι

οι ζωές μας είναι μόνο αυτό
ζωές
χωρίς νόημα
χωρίς αρχή
εκτός αν πιστεύεις στον κήπο της Εδέμ
ο εφευρέτης του τηλεφώνου
δεν είχε ιδέα τι είναι
οι αναπάντητες
τα μηνύματα μέσα στη νύχτα
λίγο νερό
δεν μπορώ να γράψω όταν είμαι διψασμένος
θα έπρεπε να υπάρχουν κούνιες
και τσουλήθρες
στα νεκροταφεία
να εξοικειωνόμαστε με τον θάνατο
απο μικροί
ξέχασε αυτά που μας έμαθαν
στο σχολείο
ξέχασε τα
Όλα
η γεωγραφία ήταν σύνορα
η ιστορία ήταν σύνορα με αίμα
στα σκοτάδια της πόλης
εκεί που αλυχτούν οι αδέσποτες ψυχές
εκεί κρύβεται η φιλοσοφία
η ποίηση
κι οι τέχνες όλες οι αληθινές
ποτέ δεν κάθισα να περιμένω την έμπνευση
την πιάνω από τα μαλλιά
και την πασαλείβω στο χαρτί
ποτέ δεν περίμενα μια γυναίκα
της χάιδευα τη μύτη 
και την αγαπούσα 
όπως με έμαθε ο πατέρας μου
ο κινηματογράφος
κι ο γάτος της αυλής
με νύχια και με δόντια

Γιώργος Τρίκερι

για την Κατ

Λογική σε μέθη

Paolo Domeniconi

Έχω πάρει λάθος δρόμο
η λογική εξετράπη της κανονικής της πορείας
και σε κάθε στροφή
περιμένω να σε δω
να αντικρίσω τα μάτια σου.
Προσπερνώ σημάνσεις κινδύνου και απαγορευτικά
σηκώνω τις μπάρες
σκαρφαλώνω πάνω από όλες τις αρνήσεις σου.
Προσπαθώ να ξεπεράσω τις ανηφόρες
σέρνομαι
ματώνω τα γόνατα,
ποιος νοιάζεται για τα γόνατα
η καρδιά να μείνει ζωντανή.
Πορεύομαι με χαλασμένη πυξίδα
τα παπούτσια μου λιώνουν
και το νερό τελείωσε.
Στέγνωσαν τα χείλη
οι ανάσες στερεύουν και αυτές.
Κοιτώ ψηλά τα σύννεφα
έχουν την μορφή σου όταν χαμογελάς
χαμογελώ και εγώ
νιώθω σταγόνες αγάπης
ανοίγω το στόμα μου
τις αφήνω να μπουν μέσα μου.
Τι είναι αλήθεια και τι οφθαλμαπάτη;
σενάρια δίχως ίχνος πραγματικότητας.
Τα σύννεφα δεν έχουν το σχήμα σου
η βροχή δεν είναι η αγάπη σου
δεν είσαι πουθενά
δεν θα σε δω σε καμιά στροφή του δρόμου
όλα είναι δημιούργημα της φαντασίας
που βρίσκεται σε μέθη υπό την επήρεια
του έρωτα.
Θα σου ζητώ συγγνώμη
και την ίδια στιγμή θα συνεχίζω να σε αναζητώ.
Πεθαίνει κανείς όταν χαθούν όλες οι πιθανότητες.


Erina Espiritu 

 περισσότερα ποιήματα της Erina θα βρείς στο: erinaespiritu.blogspot.gr

10 μαρτίου: radio nights

φώναζε η μάνα
-κλείσε το ραδιόφωνο και κοιμήσου
στην αρχή υπήρχε το τίποτα
ο δικός μου θεός έφτιαξε ένα ραδιόφωνο
ως παλιά ψυχή που είμαι
μπορώ να επιβιώνω
με σύκα και μουσική μόνο
χορταίνω με τις σιωπές
τις παύσεις ανάμεσα στις νότες
πρόλαβα την εποχή των νεροπωλητών
είδα λαίμαργους αέρηδες 
να κατεβαίνουν στη γή
να ζευγαρώνουν με γυναίκες
και να γεννούν θεούς
ο δικός μου θεός έφτιαξε ένα ραδιόφωνο
ούτε ρολόγια
ούτε καράβια
ένα ραδιόφωνο που μοσχοβολάει
Άνοιξες, θάλασσες και
ανταύγειες της φωτιάς 
είμαι ένας υπνοβάτης χωρίς αναμνήσεις
χωρίς απαισιόδοξους χρόνους
προσεύχομαι χορεύοντας 
στις εσχατιές του φράκταλ κόσμου
χωρίς βαρύτητα

Γιώργος Τρίκερι

Hour of the wolf, όταν η ιδιοφυΐα συναντάει τη τρέλα

Hour of the wolf (Vargtimmen) (1968)

By Ingmar Bergman
With Max von Sydow, Liv Ullmann

Ο ζωγράφος πηγαίνει με την έγκυο γυναίκα του σε σχεδόν ερημικό νησί, μόνο στην άλλη άκρη του υπάρχει ένα κάστρο όπου ζουν και διασκεδάζουν μυστηριωδώς μία παρέα μεγαλοαστών.
Από τους οποίους και θα προσκαλεστούν σε δείπνο, ανοίγοντας έτσι στο μυαλό του μια πόρτα απ' όπου η πραγματικότητα και η διαταραγμένη φαντασία του -πιο συγκεκριμένα οι εφιάλτες του- επικοινωνούν, σμίγουν, εναλλάσσονται με τρόπο και ρυθμό που ούτε αυτός, ούτε ο θεατής μπορεί να διακρίνει ξεκάθαρα πότε είναι η πραγματική ζωή και πότε το φριχτό όνειρο.
Η γυναίκα, με ειλικρινή αγάπη, του υπόσχεται σε μια στιγμή κρίσης του ότι θα είναι μαζί του ότι κι αν τύχει, και το τηρεί παρόλο που την κυριεύει η αγωνία για την αλλοτρίωση που μπορεί να υποστεί μέσω των δικών του δοκιμασιών (και είναι η ύπαρξη και μόνο αυτής της αγωνίας που είναι ο βασικός σχολιασμός στο ανέφικτο μιας ολοκληρωτικής σχέσης).
Τα φαντάσματα και οι παράξενες μορφές πιθανόν και να είναι τελείως προσωπικές εικόνες του μεγάλου δημιουργού (και η επιλογή ενός ζωγράφου ως υποκειμένου είναι σαν κλείσιμο του ματιού στο να το υποθέσουμε), η δική του κόλαση, τύψεων και φόβων. Μέσα από πολύ δυνατές εικόνες όμως αφοπλίζουν το υποσυνείδητο του θεατή και εισχωρούν εκεί σαν ένας μαύρος θίασος.
Εκπληκτικές γωνίες λήψης, κοντράστ άσπρου-μαύρου που κυμαίνεται στην εικόνα παλιρροώντας έτσι μέσα σου την αίσθηση του παράλογου και της μεταφυσικής αδυναμίας.
Η σκηνή στα βράχια πάνω απ' την θάλασσα είναι κάτι σαν τερματικός σταθμός στην απεικόνιση της τρέλας, της δαιμονικής εισόδου του παραλόγου στην ύπαρξη. Κι αυτή η σκηνή και κάποιες άλλες πιθανόν και να είναι αδύνατο να σβηστούν ποτέ απ τη μνήμη.

Trivia: Ή Λιβ Ούλμαν ήταν όντως έγκυος απ τον Μπέργκμαν εκείνη την περίοδο. Αφού αρνήθηκε να ζήσει μαζί του αυτός της ζήτησε "ας κάνουμε τουλάχιστον μια ταινία μαζί,"

 Γιάννης Μωραϊτης

9 μαρτίου

Tom Haugomat

την ώρα που μιλάς με τους άλλους

θα κλέψω τα ποιήματα από την τσάντα σου

θα αρπάξω κι αυτό το μολύβι ματιών

κι ας μην ξέρω τι θα το κάνω ακόμα

θα σκαρφαλώσω σε ιερό βράχο

θα κρατάω μια ιερή φυσαρμόνικα
θα σκέφτομαι πως έζησα λάθος
πως δίψασα με αιώνια χείλη
πως πούλησα μόνο τις αναμνήσεις
και τις από κοινού φαντασιώσεις μας 
για μια άφθαρτη ζωή

εσύ έγινες κρασί αυγουστιάτικο

με τους δικούς μου χυμούς

με το οινόπνευμα της δικής μου απόσταξης

σου είχα πει

μάθε με

μουσικές και ηδονές

και τίποτα άλλο

κολυμπήσαμε γυμνοί μέχρι το χάραμα

κάτω από το γεμάτο φεγγάρι

τα όνειρα μου πέθαναν 

κάτω από τα μάτια σου

δεν θα πεθάνουν δεύτερη φορά

θα σε αγαπήσω ξανά

όταν πάψω να σε μισώ

δεν ήρθε ή ώρα ακόμη

Γιώργος Τρίκερι

γυναίκα

Kees Van Dongen

Είναι αδυσώπητη η ανάγκη της 
Να σωθεί
Μια ζωή άζωη
Συνεχώς να προσπαθεί να ζήσει
Γεννήθηκε γυναίκα
Νωρίς στην εφηβία
Ένιωσε βίαια πως ήταν θήραμα
Της έλεγαν παντού ότι τη σέβονταν
Στην εκκλησία στην πολιτεία στην οικογένεια
Εκείνη όμως πάντα βαθιά μέσα της
Αρνούνταν τη φύση της
Κι έλεγε ας ήμουν άντρας
Ή έπρεπε να υποκρίνεται
Τη χαζούλα χαριτωμένη κούκλα
Των διαφημίσεων
Όπου κι αν βρέθηκε εκείνη έφταιγε
Σχεδόν το πίστευε
Αποδέχτηκε τη μοίρα του πόνου
Να πονά κάθε μήνα
Να πονά απ' τον αδέξιο εραστή
Να πονά ως αντικείμενο ηδονής
Να πονά γεννώντας
Να πονά να πονά να πονά
Κατάστρεψε τη ζωή της για ν' αποδείξει πως μπορούσε
Τίποτα να μη κάνει λάθος
Όλα να τα κάνει καλύτερα απ' όλους
Εκλιπαρώντας τον έπαινο
Που ποτέ δε χόρτασε
Σχεδόν την έπεισαν
Τσακισμένη κουρασμένη
Αλλοτριωμένη
Πλην άκρως απαραίτητη
Ως θεραπαίνιδα μόνο
Κι οι σκλάβες δεν γυρνούν
Με ψηλά το κεφάλι
Ειδικά οι ικανότερες
Αυτές είναι που πρέπει
Να 'χουν το κεφάλι χαμηλά
Γέρασε σκυφτή και χαμογελαστή
Σα μούμια
Ποτέ δεν πίστεψε αυτό που πράγματι ήταν
Πηγή θαυμάτων
Και μη τολμήσεις
Να μου κολλήσεις την ταμπέλα
Της υπερβολής
Γιατί κι εγώ ως γυναίκα
Έτσι έζησα κι έτσι πέθανα
Ανεξήγητο
Πώς ακόμα μπορώ και θέλω να μιλώ

Χρύσα Βελησσαρίου 

 ή νέα ποιητική συλλογή της Χρύσας έχει τίτλο Momenta Aurantia και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άλλωστε.

στο χειρουργείο

Brendon Burton

προσπαθώ να βολευτώ στο μεταλλικό κάθισμα
στην αίθουσα αναμονής 
δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας 
είπε ο γιατρός
είναι μια επέμβασή ρουτίνας
συνήθως τη κάνει ο παιδοχειρουργός 
μόλις βγουν τα πρώτα δοντάκια
για να είναι ο βίος 
συνετός
πειθαρχημένος
χωρίς εξάρσεις 
σκέψεις παράτολμεςκι ουτοπικές
να διατηρείται η η κοινωνική αρμονία
αλλιώς οι επιπτώσεις
θα ήταν απρόβλεπτες
ανεξέλεγκτες 
για κάποιο λόγο 
είχα γλυτώσει μέχρι τώρα
είχαν χαθεί τα χαρτιά μου σε κάποιο συρτάρι
τέτοια λάθη είναι αναμενόμενα
αρκεί να ανακαλύπτεται η παράβλεψη
και να αποκαθίσταται η τάξη
θα μου αφαιρέσουν τα φτερά
κι είναι αμαρτία
μόλις ειχα μάθει να πετάω.

Γιώργος Τρίκερι

μάχη στο κορμί της

Οι ελέφαντες του Αννίβα περνάνε πάνω από την καρδιά μου. Βαράνε τα τύμπανα του πολέμου. Πυρίτιδα τις βαλβίδες της. Αλήθεια, στήσατε την μάχη της Ζάμας πάνω στην καρδιά μου. Και οι παράτες της νίκης πάνω της. Αυτός είναι ο ερωτικός πόνος. Αυτός είναι ο χωρισμός. Ξέρω καθεμιά μια σπιθαμή του. Σας ξεναγώ. Φτου ξελεφτερία στη ρώγα

(Πίνακας του Hopper)

 Βέρα J. Φραντζή

 για να επισκεφτείς το blog της Βέρας πάτησε εδώ.

Venezia: Ultimo tramonto (απόσπασμα)

Yoshijiro Urushibara

Αυτοκτονούσες, ναι αυτοκτονούσες, κατάχλωμη, θλιμμένη πολιτεία μ’ έναν τρόπο αντίστροφο από τη γέννηση της Αφροδίτης. Έτσι, αντιδρώντας στην ομορφιά σου, στη βία της γοητείας σου, έτεινες να σε εξαφανίσεις. Μόνο τα περιστέρια γνωρίζανε την ύψωση και ερωτευμένα ανέβαιναν στον ουρανό σου, πετούσαν πάνω απ’ το μεγάλο κανάλι και κούρνιαζαν στην αγκαλιά του Μάρκου.
Εκείνη, μισή σκαλί, μισή νερό, του έγνεψε να σταματήσει. Χώθηκε στην ουρά του ξύλου και τα υγρά της μάτια είχαν μέσα τους όλα τα κρύσταλλα που φαντάστηκες.
- Γονδολιέρη, δεν θέλω, είπε, να μου τραγουδήσεις.
Σώπασε ο γονδολιέρης και βάλθηκε να τινάζει το νερό στα πλαϊνά της ζωής της. Γύρω, όλα τα φαντάσματα λούζονταν κάτω απ’ το φως του βενετσιάνικου πόνου και τα τσετσέκια άνθιζαν χίλια χρόνια. Μια όπερα ξάνοιγε τον ήχο της προς το ηλιοβασίλεμα και ο θάνατος είχε ένα κοχύλι στο μέτωπο.
Και το νερό ακίνητο κι διαδρομή στο τέλος.
- Prego signorina, εδώ θα σε προσέξουν, θα βρεις τα λόγια που χρειάζεται η πληγή, της είπε και έπιασε ανάλαφρα το γυμνό της χέρι.
Μέσα από τον αχνό μιας άλλης πέτρας φάνηκε ο ίσκιος του, την πήρε αγκαλιά και δίχως λέξη καμιά την ακούμπησε πάνω στη χάρτινη πλημμυρίδα. Σσσ… της είπε, σκέψου τα ύστερα και τα αυριανά. Και όσο αυτή αφουγκραζόταν το μαρμαρένιο σκαλοπάτι, εκείνος ψάρευε στην πίσω πόρτα και το νερό καιγόταν στη σιωπή του τελευταίου σούρουπου…

Αυγή, 10/2/2016 

Σινεμά με την Βίκυ: In her skin, ο φόβος κάθε γονιού

In her skin (aka I am you) - Simone North (2009)

Όταν η Rachel δεν επιστρέφει με το τραμ όπως κάνει κάθε μέρα, οι γονείς της αρχίζουν να ανησυχούν ότι της έχει συμβεί κάτι κακό. Η αστυνομία φαίνεται απασχολημένη με πιο σημαντικές υποθέσεις και συνεχίζει να αδιαφορεί, παρά τις επίμονες προσπάθειες του απεγνωσμένου ζευγαριού.
Crime/drama μυστηρίου από τη μακρινή Αυστραλία, βασισμένο στην πραγματική ιστορία της εξαφάνισης της 15χρονης Rachel Barber.
Μία ταινία αρκετά δυνατή και σοκαριστική όσον αφορά την υπόθεση, αλλά λόγω χαλαρού σεναρίου και περιττών σκηνών, προκαλεί την αίσθηση ότι η πλοκή είναι αργή και χάνει πόντους από το να εξελιχθεί σε ένα εξαιρετικό ανεξάρτητο φιλμ.
Στα μεγάλα πλεονεκτήματα, οι πολύ καλές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς που είναι ρεαλιστικές και καθόλου υπερβολικές, αποφεύγοντας έτσι να μετατρέψουν μία συγκινητική ιστορία σε μελόδραμα.
Δες το γιατί πρόκειται για αληθινά γεγονότα αλλά και για τις ερμηνείες, κυρίως των Guy Pearce και Ruth Bradley. 

Βίκυ Ελευθερίου

 

κανείς

"Συνάντησέ με το συντομότερο" είπα στον άνεμο και προχώρησα προς το σπίτι. Χτύπησα την πόρτα. Ήταν το σπίτι μου. Περίμενα γεμάτος αγωνία να μου ανοίξει κάποιος. Όταν είδα ότι αργούν ξαναπήγα μια βόλτα - αν και αποκαμωμένος πια από βόλτες,. Ίσως πράγματι είχαν κάτι σημαντικότερο να κάνουν από το να μου ανοίξουν. Ίσως νά ΄χε ραγίσει η γη ανάμεσα στο σαλόνι και την είσοδο του σπιτιού. Αλήθεια! Πώς δεν το είχα σκεφτεί!
"Αδύνατον χωμένος μέσα στη γη να μπορεί να ανοίξει μια πόρτα κάποιος", σκέφτηκα.
Μιά βόλτα ακόμη. Φάτε, ίσως αργήσω πολύ αυτή τη φορά.


κ.τ

sushi

 Έχω μια γιαπωνέζα φίλη που μου λέει μην τρως σούσι σαν ελληνίδα ρε συ... Και όλο τυλίγω στα νόρι το ρυζi μαζί με ψάρι ο τόνος μου αρέσει πιο πολύ και τα βουτάω στη σαλτσούλα με αρκετό γουσάμπι διαλυμένο μέσα. Γελάει αυτή και μετά βάζουμε cream που της αρέσουν και χορεύουμε με τα εσώρουχα και τα κιμονό και τα χέρια ψηλά έλα να κάνουμε πως ζούσαμε το 69 μου λέει και φανταζόμαστε πως είμαστε κορίτσια τότε και χορεύουμε σε φεστιβάλ πάλι με τα εσώρουχα και τα κιμονό θα είμασταν. Έρχονται μετά τα αγόρια και μετά από αρκετό σάκε μεθάμε και πηδιόμαστε στη σοφίτα που κοιμούνται οι ξένοι. Αν ξεχαστείς και ακουμπήσεις χέρι από γουσάμπι πουθενά που δεν πρέπει πέθανες. Μυρίζει θάλασσα το πήδημα στο σπίτι της


Άντζι Ντίκινσον

 
 επισκεφτείτε τον κόσμο της Άντζυ: ushiroblog.wordpress.com

Ο έρωτας

Marc Chagall

Ο έρωτας δεν ρωτά
Δεν ζητά το λόγο ευγενικά
Δεν αναγνωρίζει απαγορευτικά
Δεν υπολογίζει λογικές
Ζει κάτω από χόρτα ξερά
Έτοιμα να προκαλέσουν πυρκαγιά
Μέρα μεσημέρι στο τελείωμα του Αυγούστου

Ο έρωτας έρχεται
Σκαρφαλώνει στα πόδια σου
Τρυπά το στέρνο σου και μπαίνει μέσα σου
Κατακτά τα φρούρια
Σπάει τις πανοπλίες
Σε γυμνώνει
Σε αποτελειώνει
Σε συνθλίβει
Σε αφήνει μόνο

Erina Espiritu


περισσότερα ποιήματα της Erina θα βρεις στο: erinaespiritu.blogspot.gr

σπέρμα του Ρα

σπέρμα του Ρα
ηλιολουσμένο
κυλίστηκαν οι ατίθασοι δύτες
στο κόλπο της μάνας σου
τη μέρα της Ισημερίας του Σεπτέμβρη
γεννήθηκες αχτίδα αιχμηρή
και αυτόφωτο ταλέντο
φαεινή ιδέα της φύσης
να αποδεικνύει ότι ο φθόνος είναι απτός
ανατέλλει
παραλύει
και ευτυχέστερα δύει

 Βέρα J. Φραντζή
 για να επισκεφτείς το blog της Βέρας πάτησε εδώ.

Νοέμβρη θα έρθεις

η πιο όμορφη σιωπή
ειναι όταν αγκαλιάζονται τα μάτια
κι ακολουθούν τα χέρια
οι νυχτερινοί ψίθυροι
μαζί σου δεν φοβάμαι 
τις άγρυπνες νύχτες
να πετάμε τα μαξιλάρια από το παράθυρο
τις κάλτσες
και το συρτάρι με τις αμαρτίες
να μέινουν μονάχα οι αισθήσεις
κι ένα κουβάρι που τυλίγει
μύτες
ψυχές
γόνατα
λαγόνες
το γέλιο σου είναι η μοναδική
μουσική επένδυση
που χρειάζεται αυτή η ταινία.

Γιώργος Τρίκερι

γάτες

οι γάτες της γειτονιάς 

αφήνουν λέξεις

έξω από τη πορτα μου

πάνω στο χαλάκι

μια πολυπόθητη άνοιξη

μια δυσλεξική ανάμνηση

μεσάνυχτα

και μεσημέρια

δεν ξέρω που τις βρίσκουν

οι γάτες είναι θηλαστικά

χωρίς κοινωνικούς φραγμούς

μπορεί να τις κλέβουν

από σιωπηλούς ανθρώπους

ή από αδιάβαστα βιβλία

όλα έχουν την λογική τους απάντηση

όλα κάποτε ξεκίνησαν 

από μια μεγάλη αταξία

ώσπου οι ανιδιοτελείς γάτες

περιτέχνως διάρθρωσαν 

το σύστημας της ύπαρξής μας

ωστε να μπορώ να σε βρίσκω

όταν με χάνεις.

Γιώργος Τρίκερι